EILANDEN DER GELUKZALIGEN

in de verre einden der aarde.

Liefst in de richting dacht men het zich i waarheen het gesternte des daags, dat ! „groote Licht" heen wees.

Bescheen het bij dag de levenden, men dacht, bij nacht mochten de dooden in zijn licht zich verheugen, wier woonplaatsen men zich voorstelde in de gelukkige eilan. den zoo verre en toch zoo nabij.

Verre over den grooten, onbekenden Oceaan strekte zich het verlangen uit als een verre naklank van de Openbaring eenmaal den Oud-vaders gedaan.

Naar de mate de volken verwilderden, trad ook de sage in ruwer vorm voor de gedachten op, zoodat b.v. de woeste jagersvolken van het Noord-Amerikaansche vasteland het oord der heerlijkheid zich voorstellen als een, rijk van wild voorzien, jachtterrein.

In een zeer uitgestrekte vlakte, aan gene zijde van het hoog zich verheffende Rotsgebergte blikt het geestesoog van de Winnipeg-Indianen; in den geest schouwt de Zwartvoet-Indiaan daar ook heen, en richt zijn dooden, als zij nog sterven, met het aangezicht op die bergen aan, waar, zegt de Selisch-Indiaan, de zetel van Wacondah is, den heer des levens.

Maar deze voorstelling is slechts eene afwijking van de aloude der eilanden.

Men behoeft niet bij de aan de zee gelegenen alleen de voorstelling te zoeken van zulk een over de diepe afgronden der wateren, verre daarachter zich uitstrekkend geluksland.

De weleer talrijke Indianen-stammen op de Caraibische eilanden (Kleine Antillen), of op Haïti, het grootste eiland in de West-lndiën na Cuba, kunnen natuurlijk

niet anders dan bij eilanden hunne gedachten bepalen, wanneer zij van die verblijven der zaligen gewagen. Maar ook die in de binnenlanden, evenzeer op het Noordelijke vasteland, mede die op het Zuidelijke continent van Amerika, stamelen de blijdste verwachtingen van de eilanden der gelukzaligen. Evenals de Araukaniërs en Tachonos aan de kusten van Chili, die hunne zielen verre over zee laten gaan om Gulcheman, het oord der eeuwige vreugde te bereiken, vanwaar zij zich ook denken naar hun tegenwoordige woonplaats uitgekomen te zijn.

Sommige stammen van de Araukaniërs, als de Eskimo's, denken zich hun Paradijs onder de zee.

De stammen in Columbia (Noord-Amerika) weten te gewagen van schoone kusten, die zij op hunne groote reis zullen aandoen, gelijk die in Californië zich denken liefelijke eilanden, op welke zij verwijlen op hunne lange reis.

Anderen weder, als de stammen in het Noord-Westen van Amerika, spreken van boden, uit deze verre oorden, als den raaf Jelch, die hun het vuur en het zoet water bracht.

En de Algonkin in den omtrek van de Canadasche meren, stellen zich het heerlijke land voor, naar de gedaante van de streken rondom die meren, als een liefelijk eiland te midden eener wonderschoone binnenzee.

(wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen