Zendingscursus.

Op 5 Aug. j.1. had voor de hulpvereeniging te Rotterdam weder een Zendingscursus plaats in het gebouw „Mizpa" onder leiding van Dr. P. G. Datema. Vooraf werd gezongen Ps. 113:2 en gelezen Hand. 17:21 en vervolgens.

Het onderwerp voor dezen avond was de voortplanting der Christelijke Kerk in de eerste eeuwen onzer jaartelling.

Werd een vorige maal de aandacht hoofdzakelijk gewijd aan wat de H. S. ons omtrent Paulus' werkzaamheid meedeelt, thans werd nog eens opgemerkt, dat dit uiteraard slechts een gering deel is van 's Apostels verrichtingen. Hoe gaarne zouden we b.v. meer weten van Paulus' prediking in Syrië, in Italië, in Spanje!

Over de geschiedenis van Gods kerk in de eerste eeuwen onzer jaartelling ligt echter een dichte sluier gespreid.

Zeker mag worden aangenomen, dat niet slechts door de prediking der Apostelen, maar ook door de Jaden, van allerlei nationaliteit op het eerste Pinksterfeest n a's Heeren opstanding te Jeruzalem tegenwoordig, het Woord over den geheelen aardbodem werd verbreid. Insgelijks hebben de Romeinsche soldaten, onder wie ook ooggetuigen waren van 's Heeren kruisiging, stellig tot de voortplanting des Evangeliums over de wereld bijgedragen. Overal toch zond Rome zijne legers heen. En waar het een feit is, dat reeds vroegtijdig christelijke gemeenten tot in Engeland en Ierland aangetroffen werden, daar zijn hoogstwaarschijnlijk Romeinsche soldaten door hunne eenvoudige prediking de stichters geweest. Ook in Italië en Griekenland, Gallië (het tegenwoordige Frankrijk) en Germanië (het tegenwoordige Duitschland) ontstonden gemeenten.

Wat de prediking der twaalf Apostelen betreft, daarvan is nog veel minder bekend dan van die van Paulus. We vernemen in de H. S. iets van het werk van Barnabas, die met Marcus naar Cyprus reisde, en van Petrus, bij wien dezelfde Marcus zich later als reisgenoot voegde. Van Johannes, die eerst meest te Jeruzalem toefde, later, na Paulus' dood of onthoofding onder Nero, waarschijnlijk te Efeze, eindelijk als balling op het rotsige eiland Patmos, lezon we buiten zijne brieven en de Openbaring die hem gewerd, weinig.

Over wat Philippus ervoer in Phrygië, Thomas onder de Parthen, Bartholomeüs in Indië, Andreas in de streken om de Zwarte Zee, zwijgt de Goddelijke openbaring geheel.

De eerste christengemeenten werden door de Romeinsche wereldmacht zeer gevaarlijk geacht. En geen wonder: terwijl de Romeinsche Keizers zich lieten aanbidden en goddelijke eer bewijzen, spraken de Christenen van een anderen Koning, n.1. Christus. Dit moest tot botsingen leiden. Zoolang de Keizers van Rome door harde vervolgingen de Christenen te keer gingen, was 't een bloeitijd voor 's Heeren Kerk. Naarmate de vijand heviger woedde, werkte Gods Geest krachtiger in de harten van menschen. Het bloed der martelaren was het zaad der Kerk.

Alexandrië werd een zetel van het Christendom, dat zich over Egypte en door Nubië, langs de Middellandsche zee door Mauretanië, waar Carthago vooral bekend werd, naar Spanje en Zuid-Frankrijk, waar o.a. teLyon eene bloeiende gemeente ontstond, verbreidde.

't Onderricht in deze eerste gemeenten moest goeddeels mondeling geschieden.' Al werd in de Joodsche synagogen de Wet gelezen en al konden enkele bevoorrechte personen, als de Moorman, van wien ons Lucas verhaalt, lezen, de volken dier tijden in hunne breede lagen kenden geen boeken, maar vergenoegden zich met te luisteren naar de geheimenissen, die hunne wijsgeeren hun trachtten te ontsluieren. Thans was het, dat zij van de openbaring van Christus Zei ven afhingen, krachtens Zijn woord tot zijne dienaren: „Wie u hoort, hoort Mij", 't Gevolg was, dat zij zich veel zuiverder bij het Woord Gods hielden dan in later dagen het geval was, toen wel de Schriften gedrukt en verspreid onder het bereik van meerderen kwamen, maar daarnevens ook zooveel, dat van de zuivere bron afleidde.

Niet slechts van Rome's zijde werden de jeugdige gemeenten bedreigd. Ook in haar eigen midden stonden valsche profeten op. Ook heidensche, gewaande, wonderdoeners, als Apollonius van Tyana. Geleerden, met wat christelijke ideeën, natuurlijk menschen die den Geest Gods niet hadden, trachtten het Christendom pasklaar te maken voor het menschelijk verstand. Ook de zoo vaak geroemde Origenes, die het Christendom wetenschappelijk zocht te verdedigen tegen de aanvallen ook van Joodsche wijsgeerige zijde, vooral door zekeren Celsus er op gericht, verviel in verschillende dwalingen, als van eene eeuwige Schepping, een duizendjarig

rijk enz. Nog veel vei der weken de Gnostieken van de reine leer af. Veel van wat men gewoonlyk kerkgeschiedenis noemt, kan dientengevolge met meer recht keizergeschiedenis hesten.

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen