BIJ DE FOTO.

Het steen-sleepen.

Vorenstaande foto stelt voor een groot aantal mannen, die een enormen steen sleepen. Een geheel dorp is uitgekomen om den kolossus weer een paar honderd Meter verder te trekken. De mannen van een ander dorp zullen den volgenden dag uitkomen om den steen weer iets nader te brengen tot de plaats der bestemming.

Wat is de bedoeling van dit karwei?

Het districtshoofd van Tikala in Rante Pao heeft zijn moeder en zijn zuster door den dood verloren. Reeds zijn enkele voorbereidende feesten, inzake de lijkbezorging dezer beide personen, gevierd. Maar het groote feest, het eindfeest, moet nog komen. De beide dooden rusten nu nog in het stamhuis, maar eerlang zal hun stoffelijk overschot in grooten optocht vervoerd worden naar een groot plein, waar het begrafenisfeest, dat wel 2 weken lang duren zal, gehouden moet worden. Op dat feestveld of doodenveld worden voor beide personen ieder een steen opgericht, voor de oude moeder van het opperhoofd een heel grooten, voor zijn zuster een kleinere. Zoo doet men voor alle voorname overledenen. Voor den kleinen man doet men het niet.

Reeds geruimen tijd voor den aanvang van het feest heeft men in de omstreken gezocht naar een kei, die voor het beoogde doel geschikt is. Is de keus eenmaal bepaald, dan zendt de familie eenige steenhouwers, die den steen door langdurig bikken den vereischten vorm moeten geven. Het gilde dezer steenhouwers vindt men hoofdzakelijk in het onderdistrict Bori'; zij zijn het ook, die de graven in de rotsen uithouwen.

Zoodra de groote steen voldoende behouwen is, roept de familie de dorpelingen op om den steen op zijn plaats te brengen. Niet zelden moet hij van eenige kilometers ver worden aangesleept. Volgens oeroude gewoonte hebben de aanzienlijken het recht de menschen tot dit werk op te roepen. Deze hulp wordt gratis gepresteerd. Alleen slacht men af en toe een buffel voor de mannen als belooning. Zij hebben dit ook wel verdiend, want het steentrekken is in de hitte een vermoeiend werk. Daar er soms een paar honderd man tegelijk hun krachten inspannen, is het te begrijpen dat men geen touwen als trekmateriaal kan gebruiken. Zelfs de dikste kabels zouden het niet lang houden. Daarom gebruikt men dat prachtmateriaal van de tropen, de bamboe. Enkele dikke bamboes worden gekneusd om den steen bevestigd. Men steekt er andere, lange bamboestokken doorheen, wel tot 10 toe, aan elk waarvan gemakkelijk een 15 tot 20 man een plaats vinden om te trekken. Meestal staan er een paar mannen boven op den steen, die door allerlei uitroepen de maat aangeven en door geschreeuw en het lanceeren van grappen de menigte aanvuren. Bij eiken ruk schiet het gevaarte dan weer een paar c.M. vooruit.

Uit deze werkzaamheden blijkt al weer, dat de Toradja's nog altijd veel over hebben voor hun dooden feesten. Het slachten van karbouwen en varkens neemt nog weinig af ondanks de malaise, die ook tot in de binnenlanden van Celebes gevoeld wordt. Hoewel er een jaar geleden een vrij drukkende belasting op de varkensslacht is ingevoerd en die op het slachten van buffels verdubbeld is, gaan de Toradja's maar al door, hun welvaart ten behoeve van goden en dooden op te „offeren". Zoo werd b.v. gedurende 1932 in Rante Pao en Maka'le aan slachtbelasting een som van ± ƒ73.000.— opgebracht. Men kan zich bij het beschouwen van dit bedrag eenigszins voorstellen, hoe royaal er nog geslacht wordt. Het eenige goede van dit gebruik is, dat de vleeschvoeding tamelijk groot is, wat den gezondheidstoestand der bevolking ongetwijfeld ten goede komt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen