Over de zorgelijke toestand van ons Zendingswerk!

Ofschoon het natuurlijk waar is en wij daar ook van ganscher harte op betrouwen, dat God Zijn kerk nooit verlaten zal en niet laat varen, wat Zijn Hand begon, bekruipt ons toch vaak een zorg voor de toekomst, die soms in bevreesdheid overgaat.

Hoe moet het gaan met onze Toradj a-gemeen te, wanneer er geen voldoende verzorgers zijn? Dat is de vraag, die ons

hier pijnigt, nu op iedere conferentie weer blijkt, hoeveel gemeenten zonder voorganger zijn en hoe gaarne Rome bereid is deze schapen zonder herder in de „moederkerk" binnen te loodsen.

Het is goed, dat U niet langer onwetend wordt gehouden van de gevaren, die de Toradja-kerk van alle zijde omringen. Daar is in de eerste plaats het Roomse gevaar: vaak gevoelen wij ons hier in de positie van Nederland voor de inval 1940: met veel te geringe hulpmiddelen om de strijd aan te binden met een vijand, wiens kracht niet te onderschatten is, en die een soort „zenuwen oorlog" aan de werkelijke inval doet voorafgaan.

Nu zijn er geruchten dat er in Makale met een ziekenhuis zal worden begonnen; dan komen er weer Nonnen kijken, die mogelijk een meisjesinternaat zullen beginnen; dan vertelt men dat er binnenkort 50 Pastoors zullen komen; of dat er hier en daar een stuk grond Is aangekocht. En nu behoeft men niet alles te geloven: maar het onbehagelijke gevoel blijft toch, en dat kunnen we niet wegredeneren.

Wanneer ze werkelijk komen, zijn wij onvoldoend in aantal en kracht om hen te keren.

En daarom wil ik de zendende gemeente in Holland deze nood op het hart binden: het is Gods zaak, waarom het gaat, het is Uw zaak.

Het mag U niet onbekend zijn, dat de Zendingsgemeente van Tampo (bij Makale) pas geheel tot Rome is overgegaan; samen met het kamponghoofd en de ouderling, 40 zielen in totaal. Wat zal het de oudere Zendelingen ook aan het hart gaan, dit te horen. Wat zullen de zendingen Pol en Zijlstra, die deze gemeente hebben gesticht, over onze zorg wel denken. Moet dit dan zo maar doorgaan? Is dit niet een beschamende zaak voor onze Kerken in Holland?

Waarom kunnen de Gereformeerde kerken hun terrein op Soemba wèl behoorlijk bezetten en wij niet?

Er zijn daar op het ogenblik 2 schoolbeheerders, 2 Europese Zusters, 2 Europese doktoren, 5 missionaire predikanten. Er zijn 3 cursussen gestart, waarbij nieuwe onderwijzers worden opgeleid.

En wij? Als wij hier conferentie houden, zijn we welgeteld, met 4 man en 1 adviserend lid: de Heer Tanis, hoofd der Schakeischool, de Heer van den Berg, hoofd van de Christelijke Toradja School te Rante Pao, Ds. van der Linden, die met de cursus voor Toradja-dominees de handen al meer dan vol heeft en ik, waarbij dan Dr. van der Veen, de afgevaardigde van het Ned. Bijbel Genootschap, die ons met zijn grote trouw, waardevolle adviezen terzijde staat, maar ons binnenkort zal verlaten. Welgeteld is er voor het gehele Zendingswerk aan Europese krachten alleen Ds. van der Linden, die, behalve dat hij hier nog niet lang is, bovendien door dc cursus zeer gebonden is.

Het is broodnodig, dat hier ressortzendelingen komen: — de Toradja-pendeta van Simboeang volgt in Rante Pao de cursus, waar door Simboeang vacant is; terwijl in het nabije Seppang Roomse actie wordt gevoerd.

— Sangalla's Zendingshuis is sinds een maand leeg: er wordt in de gemeenten niet meer rondgereisd.

— In Makale wordt de volgende maand onze trouwe onderwijzer D. Siahaya als Zendeling geordend: daarmee heeft Makale een goede kracht gekregen, die echter weer aan Rante Pao onttrokken wordt. De gemeente hier ziet hem node gaan, en heeft reeds meermalen verzocht, hem in Rante Pao te werk te stellen.

Mannen, broeders, moet dit zoo voort gaan? De apostel Paulus zegt: „Draagt eikanders lasten en vervult alzo de wet van Christus". Het is niet behoorlijk, dat wij hier alleen de volle last van het werk moeten dragen. Zijn er dan werkelijk geen preidkanten meer in Holland, die zich geroepen voelen, de schouders onder deze last te zetten, deze last, die toch ook weer een lust is, voor hen, die Christus hiertoe de krachten geeft.

Men is in deze maand hier in het Rante Pao'se met de rijstoogst begonnen: vanochtend nog, naar Makale rijdend, passeerden we grote sawah-velden, waarin mannen, vrouwen en kinderen, zich verdrongen om de halmen te snijden; als mieren waren ze bezig, en de sawah zag zwart van de mensen. Ik dacht bij me zelf: als ons Zendingsveld ook eens zo zwart zag van de mensen, die bereid zijn, hun te geven, om zielen te winnen voor Christus. krachten

De velden zijn wit om te oogsten, maar helaas de arbeiders zijn weinige. Moge de Heere des oogstes nog velen roepen en uitzenden in zijn oogst. —

Is het niet mogelijk, dat enkele jongere predikanten hier. al was 't maar voor drie jaren kwamen, om de nodige plaatsen te bezetten? Straks, als Ds. van der Linden zijn leerlingen klaar heeft, kunnen er wel weer Toradja-dominee's in de gemeenten geste.'d worden, maar voor het overbruggen van deze moeilijke jaren, kunnen wij hulp vanuit het moederland niet ontberen. Bovendien, men heeft hier in het Toradjaland niet het bezwaar dat voor Java geldt, n.1. dat men hier neen Europeanen wenst, integendeel, men wii zeer gaarne Europese hulp: men is op de Zending en de Zendingsmensen gesteld. Men vraagt om hulp.

De Toradja-landen zijn, nu Java en Sumatra nog ontoegankelijk gebied vormen, een zeer belangrijk Zendingsveld geworden. Ook Rome ziet < _; , t zeer goed in. En ook de Islam zit niet stil: hoe vaak is he: mij al niet overkomen, dat Christenmeisjes met Mohammedaanse soldaten in aanraking gekomen, tot de Islam overgingen. Pas verloor ik nog een vroedvrouw op deze wijze.

En het heidendom, hoezeer ook, tengevolge van de nieuwe tijd, ten dode opgeschreven, toont nog een vitaliteit, die verbaast: terugkeer naar het Heidendom is de gedurende de Japanse bezetting bij vele zwakke broeders voorgevallen.

De grote dodenfeesten trekken nog steeds duizenden mensen. Waar men ook komt, ziet men tekenen van onverflauwde activiteit. Nu op dit ogenblik wordt in Sangalla een dodenfeest gevierd, waarbij gedurende 8 dagen hanengevechten wordt gehouden, cn waarbij dobbelen en onzedelijkheid wederom hoogtij vieren.

Zeker, die door Jezus Christus geroepen is, kan niet verloren gaan; dit geldt ook voor de Toradja's. Maar helpt dan toch Christus roepstem te vertolken aan dit volk, opdat het niet verloren ga!

Namens de Conferentie van Zendelingen,

Rante Pao, 22 Juni 1947.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen