OVER DE VERVOLGING IN ZUID-CELEBES

In de „Nieuwsgier" dagblad van Djakarta las ik een paar zeer belangrijke artikelen over de toestand in het Toradjaland, waar de Christenbevolking onder de druk van de bendeleider Kahar Muzakkar het hard te verduren heeft. Hoe interessant ook om een inzicht in de situatie te krijgen is het onmogelijk de beide artikelen in haar geheel over te nemen en daarom volsta ik met slechts het volgende u door te geven. Daaruit blijkt, dat een politieke strijd zich afspeelt waarbij de Christenen het mikpunt zijn. Natuurlijk vallen cr vele slachtoffers in de politieke verwikkelingen, maar tussen hen zijn er velen, die om de Naam des Heeren smaadheid lijden en martelaar worden om des geloofs wille!

Het gebied van de Toradja-kerk telt ongeveer 400.000 Christenen. In 1951 begon Kahar Muzakkar zijn terreur tegen deze groep. Zijn volgelingen eisten schattingen in de vorm van rijst en karbouwen. Een jaar later volgden gevallen van mishandeling van Christenen, die niet bereid waren tot de Islam over te gaan, waartoe volgelingen van Kahar Muzakkar hen trachtten te dwingen. In de loop van de maanden die daarop volgden zijn ongeveer 20.000 Christenen in de streken van Masamba, Wotu en Malili ten noorden van Palopo geëvacueerd. Vele kerken en scholen werden in brand gestoken. Andere werden gesloten. De predikant Palisungan te Rongkon werd door een bende op gruwelijke wijze vermoord. In totaal zijn 12 Christenen door benden gedood.

Op een tocht van 30 kilometer, welke men maakte in de richting van Makale, troffen waarnemers telkens rondom de militaire posten (jen zich veilig voelende bevolking op vruchtbare intensief bewerkte akkers aan. Rondom de militaire posten waren in vele gevallen evacuatiecentra ingericht, waar men ter gelegenheid van het presidentiële bezoek vele nationale vlaggen had uitgestoken.

Het gebied tussen de militaire posten was verlaten en vertoonde nog de sporen van brandstichtingen, door Kahar Muzakkars volgelingen in he-verleden verricht. Tientallen bruggen waren vernield, doch intussen weer dooi' de genie van het leger hersteld. Het verkeer tussen Palopo en de plaatsen in het achterland wordt onderhouden door convooien. De bevolking bleek groot vertrouwen te stellen in de legerafdelingen onder wier hoede zij zich veilig weet, en die, onder moeilijke omstandigheden, een hoog moreel weten te handhaven.

(Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen