Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Geschoeide voeten

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Geschoeide voeten

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Referaat gehouden door Ds. H. A. van Bemmel op de jaarvergadering van 8 september j.l.

slot

3. Ten derde nog dit: Als Paulus in Efeze 6 het schoeisel in de strijd tegen de demonische machten nader aanduidt als de bereidheid tot missionaire Evangelieprediking — dan geeft hij ook precies aan, wat de inhoud van dat Evangelie moet zijn, dat als een blijde boodschap verder gedragen moet worden. Hij spreekt immers van: het Evangelie des vredes. Overeenkomstig het Nieuwtestamentisch taaleigen betekent dit niets anders dan dat de Evangelieverkondiging de vrede tot inhoud heeft. Xk moet u zeggen: „Vrede" is één van de kernwoorden van de H. Schrift, en als zodanig neemt het in het Oude en in het Nieuwe Testament een bijzondere plaats in. Het Hebreeuwse sjaloom duidt op een gaafheid, een ongeschondenheid, op een welzijn, dat berust op hechte verhoudingen en op een vaste orde, zowel tussen God en mens, ais tussen volk en volk. Deze verhouding, deze orde wordt vastgelegd in een verbond. Vandaar dat sjaloom en verbond onverbrekelijk aan elkaar verbonden zijn. Iemand heeft dan ook eens geschreven, dat er zonder verbond geen sjaloom kan zijn, maar enkel angst en bedreiging. Verder leert ons het O.T., dat de sjaloom een gave van God is; en verkondigen de profeten, dat het eschatologische heil de sjaloom zal wezen, die zeer sterk zal verbonden zijn met de persoon en het ambt van de komende Messias. Ik noem u slechts Jesaja 9, waar dit karakter van de Oudtestamentische heilsverwachting zo duidelijk naar voren treedt in de profetie: „Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op zijn schouder, en men noemt zijn naam: Wonderlijk, Raad, sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst; der grootheid dezer heerschappij en des vredes zal geen einde zijn op de troon Davids en in zijn koninkrijk om dat te bevestigen en dat te sterken met gericht en met gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid toe". Hierop sluiten die Nieuwtestamentische plaatsen aan, waar van vrede, van eirènè, als van Gods grote gave voor de eindtijd gesproken wordt die in beginsel werkelijkheid is geworden in Christus Jezus. Herinner u het lied, dat de engelen gezongen hebben in de velden van Efratha bij zijn geboorte! Herinner u ook de groet, waarmee de apostel zich aan het begin van zijn brieven tot de gemeenten pleegt te richten! Vrede is dan ook het heilsgoed bij uitnemendheid, dat God in Christus weg begeert te schenken. Nader bepaald is het de toestand, waarin God en mens op de goede plaats tegenover elkaar staan, zodat de rechte orde in de zondige wereld hersteld is en de mensen onderling ook zijn, zoals zij naar Gods wil behoren te wezen.

Dat deze vrede door Christus tot stand is gebracht en in Hem te vinden is — dat is dus de kern van het Evangelie dat de wereld moet worden ingedragen, en dat met geschoeide voeten in de worsteling tegen de machten, moet worden verkondigd. Hoe zeer staan hierbij de persoon en het werk van de Heere Jezus Christus niet in het middelpunt! Waarachtig op de goede plaats staat de mens dèn pas tegenover God, als dit Evangelie ingang in zijn hart en leven gaat vinden. Daarbij zou ik er graag het volle accent op willen leggen, dat deze vrede niet alléén voor de ziel geldt, maar voor de gehele mens. Natuurlijk mag dat eerste geenszins veronachtzaamd worden! Uit dien hoofde tekenen wij protest aan tegen elke missionaire activiteit, die volstrekt vervlakt tot het betonen van materiële en culturele hulp zonder zich tot het hart te richten en op te roepen tot geloof en tot bekering. Kijk alleen maar naar Romeinen 15, waar Paulus bidt: „De God

nu der hoop vervulle u met alle blijdschap en vrede in het geloven, opdat gij overvloedig moogt zijn in de hoop door de kracht des heiligen GeesteS". Vrede is hier, zoals het wel eens is uitgedrukt, dat een mens, een zondig mens, van binnen op orde is, dat alle dingen daar zó op hun plaats staan dat die mens niet ten prooi valt aan allerhande verwarring. Maar daarnaast hebben wij ook te letten op hetgeen er in een tekst als 1 Thess. 5 : 23 staat, waar het de gemeente wordt toegebeden: De God des vredes zélf heilige u geheel en al, en geheel uw geest èn ziel èn lichaam worde onberispelijk bewaard in de toekomst van onze Heere Jezus Christus". De vrede die God geeft — geeft in Christus, geeft door zijn H. Geest — werkt dus heiligend in op de ganse mens, op wat even later als in één adem zijn geest, zijn ziel en zijn lichaam wordt genoemd.

Dit heeft consequenties voor de roeping om het Evangelie des vredes in de wereld te gaan verkondigen, oog in oog met de vijandige machten van de boze. Het wordt er ons mee op het hart gebonden, dat wij onze missionaire activiteiten niet slechts op 't innerlijk leven moeten richten, niet slechts moeten beperken tot het winnen van zielen voor de eeuwigheid, zoals wel eens is voorgestaan. Aan het begin van het jaar heeft Prof. Verkuyl in zijn inaugurele rede over de taak der missiologie en der missionaire methodiek in het tijdperk van saeeularisatie en saecularisme er aan herinnerd, hoe naast het Christus-Sootèr, Christus de Redder, óók het Christus-Pantokratoor, Christus de Heere over alles, bij de zendingsarbeid in het oog gehouden moet worden, opdat héél het leven onder zijn reddende heerschappij moge komen.

Dat vraagt in onze tijd een missionair ingaan op alle problemen, waar het leven ons voor stelt. De zending — óók die van de G.Z.B. — heeft daarom in het verlengde van de missionaire roeping der gemeente een omvangrijke taak, vol voetangeJs en klemmen — zowel theologisch, medisch, paedagogisch als sociaal, om niet meer te noemen! Daarbij mag zij een dringend beroep op die gemeente doen om mankracht, financiën en gebed. En dat met des te meer vrijmoedigheid, omdat het apostolisch getuigenis bij de bewapening van elk christen óók de sandalen telt!

Dit artikel werd u aangeboden door: Gereformeerde Zendingsbond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1966

Alle Volken | 16 Pagina's

Geschoeide voeten

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1966

Alle Volken | 16 Pagina's