Tesamen groeien in Christus

Verslag van de vrouwenconferentie van de Raad van Kerken in Indonesia.

door: E. P. Schipper—Vollebregt

Dat Indonesia een groot land is, zal wel een bekend feit zijn. Maar dat de afstand van de uiterste westgrens tot de uiterste oostgrens zo ongeveer 5000 km groot is, was misschien minder bekend en u kunt dat vergelijken met de afstand van Ierland tot diep in Rusland, laten we zeggen: ongeveer over geheel West-Europa.

Het is dus te begrijpen, dat het een hele ervaring was voor de deelneemsters aan de vrouwenconferentie, die door de Raad van Kerken belegd werd, om daar vrouwen uit kerken over geheel Indonesia te ontmoeten.

Al tijdens de openingsdienst van deze conferentie konden we zien, dat er dames uit allerlei delen van dit grote land naar Sukabumi gekomen waren. Verschillenden van hen waren namelijk gekleed in de speciale klederdracht van hun gebied en volksgroep. Van alle (grotere) eilanden, uit alle richtingen, waren de vrouwen hier gekomen om elkaar te ontmoeten, te leren kennen en vooral om "Tesamen te groeien in Christus", zoals het thema voor deze conferentie luidde.

Mevrouw Dharma—Angkuw uit Djakarta, die de openingsdienst leidde, verklaarde het thema "Tesamen groeien in Christus", met een djeruk-tak (djeruk is een citroentje, waarvan het sap hier erg veel gedronken wordt), die zij meegebracht had. Zij vergeleek deze djeruktak met de wijnstok uit de gelijkenis van Jezus in Johannes 15. "Ik ben de ware Wijnstok", zegt Christus. "Evenals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet aan de wijnstok blijft, zo ook gij niet indien gij in Mij niet blijft." En mevrouw Dharma brak ten voorbeeld een twijg van de tak om te laten zien, dat de twijg snel verdort als hij afgebroken is. "Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem", zegt Jezus, "die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt gij niets doen". Wanneer wij, christenvrouwen, geloven en leven in Zijn Naam zal Hijzelf ons doen groeien in het geloof. Maar wie ver van de gemeenschap der gelovigen leeft, zal "verwelken", "verdorren". Zo werd aan alle deelneemsters wel heel duidelijk gemaakt, waarom juist dit thema voor deze "grote ontmoeting" (zoals het in het Indonesisch genoemd werd) gekozen was.

Bij alle programmapunten die tijdens deze conferentie aan de orde kwamen was ook dit thema het uitgangspunt. Vooral kwam dit duidelijk naar voren tijdens de dagelijkse bijbelstudies, geleid door Ds. Liem Kiem Yang, over Epheziërs 2 en 4.

Maar de betekenis werd als het ware zichtbaar tijdens het avondmaal dat op de laatste dag werd gehouden en waaraan alle aanwezigen deelnamen. Ook bij de andere programma-onderdelen, de lezingen en de werkgroepen, werden aan de vrouwen heel duidelijke richtlijnen gegeven, hoe zij de gemeenschap in Christus kunnen waarmaken in gezin, kerk en maatschappij. Dus niet dat wij alleen in Sukabumi hiermee bezig zouden zijn, maar dat wij straks ook thuis in onze eigen gemeente die richtlijnen zouden doorgeven aan de vrouwen daar. Dan zal ook het thema 'Tesamen groeien in Christus" werkelijk haar diepe betekenis krijgen.

In die week werden aan de meer dan honderd deelnemende dames een aantal onderwerpen voorgelegd, die alle van groot belang zijn in het dagelijks leven van de christenvrouw in lndonesia. Ik wil daarom een korte samenvatting van enkele lezingen geven, opdat u weet welke problemen er hier leven.

* Man en vrouw in gezin, kerk en maatschappij

Voor God en Zijn gebod hebben de man en de vrouw gelijke verantwoordelijkheid af te leggen over hun werken in deze drie facetten van het dagelijks leven.

Weliswaar verschilt de taak van de man van die der vrouw, omdat zij ook geschapen zijn met verschillende specifieke eigenschappen. Zoals bijvoorbeeld bij de opvoeding, in de dienst der kerk en gemeente, bij het verdienen van levensonderhoud of zelfs in de politiek, zien we dat de vrouw een andere taak heeft dan de man. Maar beiden dragen dezelfde verantwoordelijkheid ten opzichte van die taak.

Nu zien we enerzijds, dat in de verschillende streken de adat (volksgewoonte) het onmogelijk maakt dat de vrouw dezelfde rechten heeft als de man. Anderzijds hebben volgens de grondwet van het land, man en vrouw gelijke rechten en plichten. En in de praktijk krijgt de man dikwijls voorrang in vergelijking met de vrouw bij b.v. de werkgelegenheid. In Eph. 4 : 16 krijgt ook de vrouw haar taak, naar vermogen, opdat de gemeente van Christus mede door haar dienst opgebouwd zal worden. Dit geldt evenzeer ten opzichte van gezin en maatschappij, opdat man en vrouw elkaar kunnen helpen en van elkander kunnen leren. Daarom is het nodig dat de samenwerking van man en vrouw in gezin, kerk en maatschappij werkelijk gerealiseerd wordt.

* De kerkelijke vrouwenorganisatie

Deze kan niet los gezien worden van de kerk waarin zij werkt. Er moet een nauwe relatie zijn tussen de kerk en haar vrouwelijke leden.

De organisatie moet ook verantwoordelijkheid afleggen aan de kerk (incluis de kerkeraad of de synode). De vrouwen in de kerk moeten als het ware de "handen van de Heere" zijn, die in de kerk, in de gemeente werken. En alles wat de vrouwen in de gemeente doen voor de andere vrouwen, de kinderen, de mannen ook, moet gedaan worden uit liefde en gesteund door gebed. De actieve vrouwen moeten de minder actieven stimuleren en er bij betrekken; de vrouwen die een goede ontwikkeling genoten, proberen de anderen, die niet die gelegenheid hadden, te helpen. Alle vrouwen dragen verantwoordelijkheid ten opzichte van elkaar en samen tegenover God en Zijn gemeente.

* Het huwelijk gezien vanuit christelijk oogpunt

Het huwelijk is een gave van God. Over dit samengaan van man en vrouw verklaart de bijbel in Eph. 5 : 22-23 dat de liefde de belangrijkste basis is in het christelijke huwelijk. In het huwelijk worden man en vrouw één in Christus gelijk ook Hij één wordt met Zijn gemeente. Het huwelijk is niet alleen een proces om kinderen te krijgen, maar ook om deze kinderen op te voeden in gehoorzaamheid aan de Heere

Jezus. De mens wordt door God gebruikt in Zijn plan met deze wereld en hem wordt daartoe een plaats gegeven in de schepping. Voor de kinderen zijn de ouders a.h.w. Gods vertegenwoordiger, want zij brachten het kind ter wereld en zij zijn de opvoeders, door God zelf die taak opgelegd.

Dus hoe druk vader en moeder het ook dagelijks hebben zij moeten enige tijd per dag vrij maken om met hun kinderen om te gaan, zodat zij ook weten met welke problemen hun kinderen in aanraking komen op school en op straat. Als de ouders deze gelegenheid niet scheppen voor hun kinderen zullen dezen op de duur zich afwenden en nooit de ouders in vertrouwen nemen. Vooral in deze moderne tijd krijgen de kinderen veel te verwerken. In de grote steden, Djakarta, Surabaja, Djogja, ook Makassar en Medan etc. worden de kinderen dagelijks geconfronteerd met allerlei verhalen en platen in tijdschriften, films, stripverhalen etc., waarin het sexuele leven een grote rol speelt. Hoe moeten de christenouders hun kinderen het verschil leren tussen het goede en het kwade hierin, temeer als er geen sfeer van vertrouwen is, juist op dit punt? Tracht in het gezin in alles open te staan voor eikaars problemen: kinderen ten opzichte van de ouders evengoed als andersom.

Het huwelijk gezien vanuit rechterlijk en maatschappelijk oogpunt

Het huwelijk is eigenlijk niet alleen een zaak van twee mensen, maar elk huwelijk betekent een verandering voor een grotere groep; ten eerste voor de familie en ook voor de maatschappij waarin zij leven en tenslotte ook de staat is bij het huwelijk betrokken via haar reglementen en wetten. Als wij eens vergelijken hoe een huwelijk tot stand komt in een land met een gevorderde economie dan zien we, dat de plechtigheid daar eigenlijk veel eenvoudiger en zakelijker toegaat dan hier. In Indonesia hangt een huwelijksplechtigheid dikwijls nog ten nauwste samen met de adat en deze verschilt ook meestal weer van gebied tot gebied. Een huwelijk is dan ook niet geldig als het niet voldoet aan de eisen die de adat stelt. Bovendien stemt de Islamitische godsdienst een huwelijk met meer dan één vrouw toe.

Het blijkt dus dat voor verschillende groeperingen in de Indonesische maatschappij ook verschillende normen en regels gelden, met betrekking tot het huwelijk. Hoe moet de regering zich nu opstellen tegenover dit probleem? Hoe kan zij nu wetten maken, die voor heel het land, voor alle volksgroepen en godsdienstige groe-

peringen kunnen gelden? Tot nu toe is eigenlijk alleen het huwelijk van het christelijk deel der bevolking geregeld, namelijk in een wet, die door de koloniale regering in 1933 is vastgesteld. Er is nu een situatie ontstaan, die hoognodig verbetering behoeft. Daartoe zijn nu twee wetsvoorstellen ingediend nl.:1. een wetsvoorstel betreffende het vaststellen van regels bij het aangaan van een huwelijk (in 't algemeen); 2. en een wetsvoorstel tot het vaststellen van regels tot het aangaan van een Islamitisch huwelijk. Hopelijk zullen deze voorstellen spoedig in een wet worden vastgelegd.

Daarnaast zijn er nog vele andere problemen rondom het huwelijk ontstaan door de snelle verandering in de maatschappij, o.a. problemen rondom de "sex", gemengde huwelijken, de vrijere omgang tussen jongens en meisjes, echtscheiding, familyplanning. De normen, die lange tijd geldig waren, worden verlegd of verdwijnen soms zelfs geheel. En er is nog geen antwoord op de vraag naar nieuwe normen, een nieuwe levenshouding in dezen. Als christenvrouwen zullen wij die echter allereerst moeten zoeken in de bijbel. Gods Woord kan uiteindelijk op alle vragen een antwoord vinden.

* De rol van de moeder in het gezin

Bij deze lezing kwamen veel onderwerpen aan de orde, die ook bij de lezing over "het huwelijk vanuit christelijk oogpunt" aan de orde kwamen: opvoeding, verhouding man-vrouw, verhouding ouders-kinderen. Dikwijls zijn echter in een gezin behalve de ouders en eigen kinderen ook nog andere familieleden aanwezig, zoals grootouder(s), neven of nichten die in de stad studeren en soms ook bedienden, die inwonen. Ook ten opzichte van deze gezinsleden heeft de moeder haar taak, op grond van de liefde tot de naaste. Maar, omdat de economische situatie er heel vaak toe dwingt, heeft de moeder soms ook nog een taak buitenshuis op kantoor of voor de klas, ook wel als kookster in een ander gezin. Daardoor zullen de kinderen een betere opvoeding kunnen genieten dan wanneer moeder thuisbleef.

Dit brengt echter wel weer extra problemen mee en het verzwaart nog de taak van de moeder in het gezin. Daarom is het van groot belang, dat ook de vader volledig zijn plaats in de opvoeding en het huiselijk leven inneemt en dit niet alleen aan de moeder overlaat hetgeen we nog maar al te vaak zien. Huwelijk en gezin is voor de verantwoordelijkheid van moeder èn vader.

* De gemeenschap van de kleinste munt

Dit onderwerp trok heel erg de aandacht om dat in deze "Fellowship of the least coin" vrouwen van heel de wereld verenigd kunnen zijn. Het is eigenlijk een actie die een fonds bijeenbrengt met de kleinste munteenheid uit de diverse landen. Het idee voor deze u.-; Ue kwam van een Indiase dame Mrs. Shanti Salomon in 1956. Deze kleinste munteenheid (voor Indonesia 1 rupiah, voor Nederland 1 cent of 1 stuiver) wordt het symbool voor een gemeenschap van christenvrouwen over de hele wereld. Elke vrouw, arm of rijk, ontwikkeld of analfabeet, uit cïe stad of van het platteland kan wel deze kleine munt afstaan. Iedere week spaart de huisvrouw dan 1 munt over en legt die weg, terwijl zij voorbede doet voor de mensen, die geholpen worden in die week of maand. Telkens wordt een nieuw project gekozen ergens in de wereld, waar mensen op langere of kortere termijn hulp nodig hebben. Zo zijn er al vele projecten geweest, waaraan deze actie van "The Fellowship of the least Coin" haar steun heeft verleend, want de opbrengst van al die kleinste muntjes bijelkaar is werkelijk niet onaanzienlijk. Maar nog niet zozeer de fir.mciële zijde van deze actie is het belangrijkste. Het

indrukwekkende ervan is meer, dat er wekelijks een grote gebedskring ontstaat voor en door christenvrouwen, waar ook ter wereld. En ook dat deze actie is ontstaan op initiatief van een vrouw. Niet een westerse vrouw, maar een vrouw uit een ontwikkelingsland. Zodat deze hulpverlening nu eens niet uitsluitend van westerse zijde komt, maar grotendeels ook uit de "armere landen".

Op onze conferentie werd sterk aangedrongen mogelijkheden te zoeken om ook in de plaatselijke gemeentes met de vrouwen aan deze actie mee te kunnen doen.

Het is begrijpelijk, dat we met deze korte samenvattingen van verschillende lezingen nog lang niet alles van het besprokene op de conferentie te Sukabumi hebben weergegeven. Maar het lijkt me voldoende om u enig inzicht te geven van het belang van deze conferentie ter bevordering van het vrouwenwerk in de Indonesische kerken.

Voor mij persoonlijk was het een bijzondere ervaring en een heel leerzame week, waarin mij veel problemen van de Indonesische christenvrouw duidelijker zijn geworden. En, zoals u misschien ook uit dit bericht - wel begrepen hebt, het Wijkt dat de problemen van de vrouw hier dikwijls dezelfde zijn als van de vrouwen elders in de wereld. Door het verschil in structuur van de maatschappij komen de problemen vaak echter in een ander licht te staan.

"Tesamen groeien in Christus", iets daarvan hebben wij geproefd in Sukabumi. Meermalen werd dit door de deelneemsters tot uitdrukking gebracht in dit lied:

"In Christ there is no East or West, In Him no South or North, But one great fellowship of love Throughout the whole wide world " ("In Christus bestaat geen oost of west In Hem geen zuid of noord, Maar één grote gemeenschap van liefde Over de hele wijde wereld....")

Makassar, april 1970.

E. P. Schipper—Vollebregt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen