UIT HET WOORD

Een groepje mannen beweegt zich door de nacht. Ze lopen langs de muren van de stad Jeruzalem. Althans dat wat daar nog van over is. De muren zijn vervallen. Overal ligt puin, sommige brokstukken staan nog. De veel bezongen Godsstad vertoont een trieste aanblik. Nebukadnezar heeft de stad venwoest. Voor dat oordeel had de Heere herhaaldelijk gewaarschuwd. Maar Hij vond geen gehoor. Inmiddels is het al weer honderdveertig jaar geleden. Het groepje mannen, met aan het hoofd Nehemia, neemt de situatie op.

Nehemia is opgegroeid in ballingschap. Hij heeft de verhevenheid van Jeruzalem nooit gezien. Hij heeft het van horen zeggen. Nehemia heeft het ver gebracht. Hij is opperschenker geworden aan het hof van de perzische koning Artaxerxes. Opperschenker was een invloedrijke positie. Wat zal hem Jeruzalem nog deren? Maar wonderlijk genoeg is hij niet vervreemd. De Heere hield hem vast. Net als Daniël.

Op zekere dag is Nehemia's broer Hanani hem komen opzoeken. Hanani vertelt hem over de vervallen stad Jeruzalem. Wat dat teweeg brengt bij Nehemia is opmerkelijk. Hij zegt niet: , , lk heb het hier goed, wat kan me de stad Gods schelen, " maar Nehemia gaat vasten en bidden. Schuld belijden. Oprecht en persoonlijk. Het is gemakkelijk je voorouders de schuld te geven. Maar Nehemia belijdt persoonlijk de schuld mee. In zijn gebed doet hij ook een beroep op Gods grote daden, de verlossing uit Egypte onder andere. Aan koning Artaxerxes vraagt hij toestemming om naar Jeruzalem te gaan. En nu loopt hij met een aantal mannen rond de vervallen stad. Valt het hem tegen? Maakt de aanblik hem moedeloos? Nee, het plan wordt opgevat om aan de herbouw te beginnen. Dat stuit al direct op spot en hoon van ene Sanballat en de zijnen. En dan klinkt het antwoord op die spot. God van de hemel zal het ons doen gelukken, en wij. Zijn knechten, zullen ons opmaken en bouwen.

Die volgorde zegt alles. Vanuit de overtuiging dat de Heere Zijn werk in stand houdt, maken ze zich gereed. De Heere staat niet aan het eind van de inspanningen. Zo van , , we beginnen en hopen dat de Heere er Zijn zegen aan verbindt." De Heere staat aan het begin. Het gaat om Zijn eer, om Zijn stad. En wij. Zijn knechten, dat betekent gehoorzaamheid. Dienaar zijn, is je in dienst mogen stellen van de God van de hemel. Dat is de almachtige God. Hij zal het doen gelukken. Die volgorde bewaart voor moedeloosheid en activisme. God zal, en daarom wij zullen. Bouwen betekent volgens de grondtekst iets bouwen van de grond af, maar ook iets restaureren, voor afbrokkeling behoeden.

In die gehoorzaamheid, in dat geloof, zijn ze aan het werk gegaan. De spot bleef. Later blijkt dat sommigen er door ontmoedigd worden. Maar God geeft volharding. Nehemia wordt vaak afgebeeld met een zwaard en een troffel. Bouwen en strijden.

Het winterwerk begint weer. We gaan ons gereedmaken om. . . Met welke zekerheid, in welke gehoorzaamheid? Wij zijn wat mans. Nee, dat niet. Dan bleef de afbrokkeling aan de orde van de dag. De Heere staat in voor Zijn wereldwijde werk. • Het beste is net als Nehemia schüld te belijden waar we de afbrokkeling zien. Persoonlijk. En dan, een beroep te doen op de trouw van God, die door het onmogelijke heen werkt. De Heere zal het ons doen gelukken. Met die zekerheid in Zijn dienst. Bewaard voor overspanning en moedeloosheid. Om iets totaal opnieuw op te zetten, te bouwen van de grond af, op het zendingsveld, met name. Te herstellen, dat afbrokkelde. In de gemeente, in ons gezin, in ons persoonlijke geloofsleven. Waar van afbrokkeling en verval sprake is.

Ook vandaag zijn er spotters. Soms heel dichtbij. Wat heeft het nog voor zin, het lukt toch niet. De duivel wil niets liever dan het verval gaande houden en aanwakkeren.

ons Wereldwijd, in de gemeente, in onze gezinnen en ons persoonlijk leven. Veel mensen geven hem gehoor. Het is van tweeën één. In wiens dienst sta jij, staat u?

Misschien bent u wel eens ontmoedigd over wat eens een bloeiende gemeente was. Heeft het nog zin om... ? Ontmoedigd in het zendingswerk. De God van de hemel zal het ons doen gelukken. Hij staat voor Zijn werk, in Christus, in. Hij laat niet varen wat Zijn hand begon.

Waar die zekerheid de boventoon mag voeren, waar dat geloof gewerkt en versterkt wordt, dat fundament in zicht raakt en blijft, daar is oog voor de goede volgorde. Moed om te beginnen.

Met zwaard en troffel. Strijden tegen de vijand van het , , geen tijd, geen interesse, veel te druk met". En dat heeft een trekkingskracht. Het verval in ons geloofsleven, het in ongeloof klagen over het verval.

Het winterwerk begint weer. De afbrokkeling staat op onze rekening. Zal de Heere nog? Hij zal het ons doen gelukken! Ja, de spotters hebben het gelijk van de wereld. Maar dat is niet het laatste gelijk. Waar hun stem klinkt is een antwoord. Dan is mijn antwoord: , , Wij zijn wat mans en kijk eens wat er nog is, of het enthousiasme van de jeugd, de veerkracht van de ouderen... "

Ach, dat houdt het niet. Onze hulp staat in de naam des Heeren, die hemel en aarde heeft gemaakt. De God van de hemel. Die zal het ons doen gelukken en wij. Zijn knechten, zullen ons gereedmaken en bouwen.

Die goede volgorde bewaart ons voor overspanning en moedeloosheid en stelt ons in de gehoorzaamheid en geeft perspectief. Een goed begin is een begin vanuit de goede volgorde.

Oudewater

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen