Een wenende Zaaier-een juichende Maaier

Ds. J. D. van Roest, Lunteren

Een Zaaler ging uit om te zaaien. Matt. 13:3b Vanavond geldt heel letterlijk: Een zaaier ging uit om te zaaien". Broeder en Zu Groenendijk gaan uit In dienst van de kerk van Oeganda, betrokken bij een land project, speciaal voor de productie en distributie van geschikt zaaigoed voor half-woestijn, waar zij gaan werken. Het doel: etere voedselvoorziening voor dikwijls door hongersnood geteisterde gebied.

Als praktische zaaier zullen jullie ook veel geestelijk , , zaaiwerk" mogen verrichten. Daarom luisteren we samen naar de gelijkenis van De Zaaier. Daarin wil Jezus ons leren hoe het toegaat in het Koninkrijk van God.

Christus noemt de gelijkenis niet de gelijkenis van het zééid of van de akker, maar van de Zaaier, en daarmee doelt Hij op Zichzelf. En hoewel Hij spreekt in gelijkenissen opdat ze horende niet verstaan zouden is Zijn slotzin toch een schreeuw om begrip: „Die oren heeft om te horen die hore!" Het is zo intens pijnlijk voor de Heiland, dat ze niet hóren. Hij is de wenende Zaaier. Hij stuit op allerlei weerstanden. Farizeërs en Schriftgeleerden leggen Zijn Woorden naast zich neer (bij de weg gezaaid); het volk van de steenachtige plaatsen heeft Hem verlaten toen de grond hen te heet onder de voeten werd (ze wilden wel een brood-koning, maar geen kruis-koning). De doornen verstikken het aanvankelijk snel opkomende „geloofs"-gewas. „Hosianna" slaat om in „Kruist Hem". Maar toch. . . de wénende Zaaier wordt een juichende Maaier. Dertig-, zestig-en honderdvoudige vrucht. Hij zal met gejuich Zijn schoven dragen in de schuur. Als Hij Zijn ziel tot een schuldoffer gesteld zal hebben, zo zal Hij zaad zien!

De weg van de Koning wordt weerspiegeld in de weg van het Koninkrijk. Het komt nederig als een uitgezaaid woord. Het ondervindt ook allerlei weerstanden op deze aarde. Platgetreden paadjes, keiharde vooroordelen, daar stuit het Woord op af. De deur blijft dicht, het zaad valt op de stoep. De duivel pikt het weg eer het werkt. Je kunt er zo moedeloos van worden in het zendingswerk in ons eigen land en overzee. Steenachtige plaatsen vind je ook meer dan genoeg. Het lijkt zo mooi - daar gaan de deuren open, wagenwijd voor het Evangelie van de Zaligmaker, maar ze klappen met dezelfde vaart weer dicht. Geen diepte van aarde.

En vergeet ook de doornen niet. Het Woord kan ergens vaste voet gekregen hebben. En toch, het wordt ovenwoekerd door de wereldgelijkvormigheid. Het goede zaad komt in ademnood. Een gekerstend land zinkt weg in modern heidendom - denk maar aan ons eigen land. Ook in Oeganda zie je die golfslag van ingewonnen worden voor het Evangelie (althans zo lijkt het) en weer terugvallen. Heeft zendingswerk, verkondiging in woorden (het Woord van het Koninkrijk) en in daden (daden van barmhartigheid in verpleging en landbouwwerk) nog wel zin? Kunnen we er niet beter mee ophouden? Nee, zeker niet, want er is telkens weer goede aarde. Nee, niet omdat er gelukkig nog mensen zo goed zijn dat zij het Evangelie wel willen ontvangen (dat wil geen mens van zichzelf), er is telkens weer goede aarde omdat Jezus Zelf uiteiridelijk die wenende Zaaier is. Zijn voeten gingen en gaan nog over die onvruchtbare en onwillige wereldakker. Meer nog: Zijn tranen hebben de akker doonweekt. Zaaier en tarwegraan tegelijk is de Christus afgedaald in de diepste nacht, in het aarde-donker van de dood en de godverlatenheid. Daarom is de arbeid in het Koninkrijk Gods niet ijdel in de Heere. Door alle weerstanden heen breekt het Koninkrijk zich baan. Het welbehagen des Heeren gaat gelukkig voort door de grote Zaaier, die niet alleen als een worm kronkelde óp de aarde en als het stervende tarwegraan inging in de aarde, maar ook opstond uit de aarde, als Eersteling van de grote oogst.

Door Hem mogen we nu als kleine zaaiertjes achter de grote Zaaier aangaan. Hem navolgen - dan kom je hetzelfde tegen: alle mogelijke vormen van weerstand tegen het Woord. En je blijft er klein bij, want al zaaiende kom je telkens weer jezélf tegen. Want het Zaad wat de Heere ons in handen geeft, is sprékend zaad, 't begint in je handen te praten - en als we soms menen te mogen klagen over de akker waarop we zaaien - dan zegt het zaad (het Woord van het Koninkrijk is dat); „Ken je jezélf dan zo slecht? Je eigen hart was net zo'n platgetreden pad, steenachtig en doornig." En de kleine zaaier achter Christus weet het ineens weer; „Maar dan is er hoop, want wat de Heere met mijn hart heeft gedaan kan

Hij met ieder hart."

De kiemkracht van het Woord is oneindig veel sterker dan de weerstand van een ster mensenhart. De Heilige Geest doorklieft bouw-het platgetreden paadje met de ploegdeschaar van het Woord, doet de stenen op dit de harte-akker zo exploderen door Zijn macht, verbrandt de doornen en de distels met vuur. En waar het Woord werkt gebeuren ongehoorde wonderen: dorre harte-akkers gaan volle vruchten dragen. En wie zo vrucht draagt wordt zelf tot oogst. Het verrezen tarwegraan van de Paasmorgen zal op Zijn dag de juichende Maaier zijn, die heel Zijn oogst - uit alle volkeren - zal binnenbrengen. In Zijn schuur? Ja. . . in Zijn bruiloftszaal.

Een Zaaier ging uit om te zaaien. En omdat Hij is uitgegaan mogen jullie uitgaan. . . zaaiers van het goede zaad: het Evangelie, het Woord van het Koninkrijk, het Woord van onze Koning. Zaai zoveel je kunt en waar je kunt.

Heeft dit nu iets te maken met het zaaiproject, waarbij broeder Groenendijk betrokken zal worden? Jazeker, ook dat zaaiwerk heeft alles te maken met de grote Zaaier. Niet alleen omdat het de roeping van de kerk is zich in te zetten voor de leniging van de nood van de naaste. Dat ook! Maar er is een veel diepere reden, waarom het werk van een christen-zaaier alles te maken heeft met de grote Zaaier, die Zelf zaad in de akker werd. Een christen weet dat elk goed gewas op Zijn akker vrucht is van het kruis van Christus. Iedere maïskolf, iedere korenaar, iedere sorghumtros is gekocht en betaald met het bloed van Christus. Heel ons bestaan hangt aan de spijkers, waarmee Christus aan het kruis genageld is.

Zou Hij ons met Hem niet alle dingen schenken? Dat wondere kruis van Christus is de hoorn des heils, waaruit God de wereld het leven, het eeuwige, maar ook het tijdelijke toeschikt.

Zo kunnen en mogen jullie het werk gaan doen in het vaderland van Catherine, één met het volk van het land. Zo mag een biddende en meelevende gemeente hier in Haastrecht jullie uitzenden, in het vaste vertrouwen, dat we nog eens mogen horen wat grote dingen God door jullie dienst gedaan heeft. Zaai met zegen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen