Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

EEN VOORBEELD

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

EEN VOORBEELD

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

„ Want hiertoe zijt gij geroepen, omdat ool< Christus voor ons geleden heeft, on voorbeeld nalatende, opdat gij Zijn voetstappen zoudt navolgen." 1 Petrus 2:21

Veelzeggend is het, dat de apostel Petrus in zijn brief het lijden van Christus in een heel ander licht stelt dan wij gewoon zijn. Hij tekent niet zozeer het plaatsvervangend Middelaarswerk van Christus, maar noemt het lijden van Christus een voorbeeld. Petrus gebruikt daarbij het woord „geroepen", een hoog woord, dat duidt op de bekering van de gelovigen. Het is alsof Petrus wil zeggen: e Heere heeft u geroepen uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht (vers 9), nu hebt u een bijzondere taak, een hoge roeping, om namelijk Christus' voetstappen na te volgen. En hij noemt daarbij het woord , , voorbeeld". Dat doet denken aan wat Jezus eens zei tegen Zijn discipelen, na de voetwassing: , lk heb u een voorbeeld gegeven, opdat, gelijk Ik u gedaan heb, gij ook doet" (Joh.13:15). Christus' voetstappen navolgen! Dat is geen nadoen of nabootsen, maar navolging. Waarbij Christus goed in het oog gehouden wordt, anders raakt men het spoor bijster. Niet voorop lopend, maar achter Hem gaand. Zoals Paulus in de Philippenzenbrief (2:5): Dat gevoelen zij in u hetwelk ook in Christus Jezus was".

Lijden

Waarom schrijft Petrus deze woorden? De tijd van Petrus was de tijd van vervolgingen. Velen in de eerste christentijd ondervonden dat aan den lijve, ook in allerlei persoonlijke situaties. Bijvoorbeeld de huisknechten (slaven), die, christen geworden, door hun meesters slecht behandeld werden. Zij waren dikwijls het mikpunt van spot, kregen extra slagen en verkeerden soms in een uiterst moeilijke situatie. Petrus roept niet op tot revolutie, maar tot een zachtmoedige levenshouding en geduldig lijden. En dan niet zómaar lijden, maar opdat men door zijn zachtmoedige, gelovige levenshouding anderen zou win-, nen voor het evangelie. Zoals hij het enkele verzen eerder schrijft: , , dat anderen uit de goede werken die zij in u zien, God verheerlijken mogen in de dag der bezoeking" (vers 12).

Een voorbeeld

Het leven van de eerste christengemeente (vervolging, lijden) kennen wij niet. Wij leven in een vrij land. Toch geldt ook nu, dat de gemeente steeds meer is een kleine s een gemeente in een grote wereld. Machten maken zich groot, normen verdwijnen of vervagen. De gemeente is steeds meer een kleine minderheid aan het worden. Petrus houdt de gemeente voor een voorbeeld te zijn, anders dan degenen die niet in Christus geloven. Om het te zeggen met de woorden van Jezus: een stad op de berg, een licht op de kandelaar. En dat in allerlei situaties: in de werksituatie, als gemeente, in het huwelijk: vrouwen, die door hun goede wandel hun mannen voor Christus winnen.

Zendingsland

Nederland is zendingsland aan het worden. Te weinig staan we daar dikwijls bij stil. Zending in eigen land is evenzeer een opdracht als zending ver weg. Is dat zaak van evangelisatiecommissies, van een evangelisatie-ouderling, van evangelisten of van daartoe bijzonder aangewezen medewerkers? Petrus wijst op het leven van iedere christen persoonlijk en op het leven van de gemeente als geheel.

Hoe dikwijls worden we daar in de Schrift niet op gewezen! Een slordige levenswandel staat het evangelie in de weg. Een wandel in de navolging van Christus is wervend. Het leven en lijden van de gemeente is, als het goed is, nauw verbonden met het leven en lijden van Christus.

Een lichtend licht

Petrus' woorden maken ons beschaamd. Zijn woorden zijn ontdekkend.

Kunnen we zeggen van de gemeente van vandaag dat zij de voetstappen van Christus navolgt? Kunnen we dat zeggen van de kerk in West-Europa? Is ze een voorbeeld voor de jonge kerken in Afrika, Azië en Latijns-Amerika in haar gelovige levenswandel, eensgezindheid en liefde? Kunnen we het zeggen van onszelf? Is de gemeente, zijn wijzelf, daar niet dikwijls ver vandaan?

De Heilige Geest is nodig ons dat steeds weer te leren. Om ons op Christus te doen zien en uit Zijn Middelaarswerk te doen leven, opdat ook voor ons geldt: Christus heeft voor ons geleden. De Heilige Geest is ook nodig om ons te brengen achter Christus aan, opdat wij Zijn voetstappen navolgen en we, persoonlijk en als gemeente, zijn: een lichtend licht en een zoutend zout.

Dit artikel werd u aangeboden door: Gereformeerde Zendingsbond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 maart 1989

Alle Volken | 16 Pagina's

EEN VOORBEELD

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 maart 1989

Alle Volken | 16 Pagina's