GODVRUCHTIGEN VAN ALLE VOLKEN

Als de dag van het Pinksterfeest ven/uld wordt, zijn er in Jeruzalem heel wat mensen bijeen. De discipelen zijn er, ergens in een opperzaal. Ook zijn er velen gekomen om het grote oogstfeest mee te vieren.

Maar behalve deze laatste feestgangers wordt nog een andere groep genoemd: het zijn Joden die overal uit de wereld vandaan in Jeruzalem waren komen wonen. Vele Joden die verstrooid waren onder al de volken, zijn blijkbaar teruggekeerd naar het land der vaderen, en dan in het bijzonder naar Jeruzalem. Zij worden door Lukas godvruchtige mannen genoemd, mensen die het ernstig namen met het dienen van God. Ze waren in den vreemde geboren, hadden geleefd temidden van heidense volken en hun taal leren spreken. Toch waren zij trouw gebleven aan de God van hun vaderen. Zij zijn niet opgegaan in de heidense volken, maar zijn Jood gebleven. Nu zijn ze teruggekeerd om daar te wonen waar de Messias op de Olijfberg verschijnen zal. Waar Hij tot Zijn tempel zal komen naar het oude woord der profetie.

Is dit niet het wonder van Gods trouw? De Heere bewaart Zijn volk. Israël blijft bestaan, omdat het een plaats heeft in Gods plan met de volken. Israël is voor de volken het teken van Gods trouw.

Op het Pinksterfeest is Israël op zijn plaats, op Gods plaats. Want in Jeruzalem gebeuren grote dingen! De Heilige Geest, de Trooster, daalt neer uit de hemel. Hij wordt uitgestort op alle vlees.

Dit Pinksterfeest wordt een heel bijzonder oogstfeest. Heel Israël wordt rechtstreeks betrokken bij de woorden en daden van Jezus Christus. De weinige discipelen zullen velen worden. Het getuigenis aangaande Jezus zal heel de wijde wereld ingaan. Dat zal geschieden vanuit Israël, vanuit Jeruzalem.

De boodschap van genade en verlossing zal tot de volken gaan. De godvruchtigen uit alle volken, die bijeen zijn in Jeruzalem, maken het geweldige begin daarvan mee. Deze vromen zijn het volk Israël. Zij leven naar Gods wet, maar zij hebben nog geen oog voor Christus die Gods wel volmaakt vervulde. Misschien hebben ook zij de kruisiging van Jezus toegejuicht!

Maar God blijft trouw. Hij brengt hen hier samen, het volk van Zijn verbond, verduisterd, verscheurd, verdorven.

De Heere maakt hen zoekend. Hij bindt hen met sterke banden aan de wet en aan de woorden der profetie,

ledereen die wel eens geoogst heeft, weet hoeveel werk daaraan voorafgegaan is. Wat is er al een werk van God voorafgegaan vóór zoekers vinders worden! Op het Pinksterfeest, het feest van de oogst, worden heel velen van hen toegebracht tot het levende geloof in de Christus.

Die weinige discipelen uit de opperzaal gaan talen spreken die zij niet geleerd hebben. , , Ziet, zijn niet alle deze, die daar spreken, Galileeërs? " Zo oordelen mensen. Dat kan toch niet, Galileeërs die vreemde talen spreken? Maar ze zijn geschoold op de hoogste leerschool die er is. Zij zaten aan de voeten van de allerhoogste Profeet en Leraar. Dat is te merken. „Hoe horen wij hen een ieder in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn? " Zo erkennen de godvruchtigen het grote werk Gods, hoewel nog onbewust. Het is immers nog vóór de prediking van Petrus die hen aan de zonde van de venwerping van de Messias ontdekt.

We leren hier hoe de Heilige Geest werkt. Vroeger heeft God vele malen en op velerlei wijze gesproken door de profeten. Nu, in de laatste dagen door de Zoon. Vroeger was er bij de bekendmakingen van Hem ook veel te zien; offeranden en andere plechtigheden. Als de Heilige Geest komt wijkt het zien. Iets anders vraagt nu onze aandacht: het Woord dat gesproken wordt. Het Woord dat de vrede met God verkondigt. Het Offer is gebracht! Door Christus is de weg tot God open voor alle volken.

Tot nu toe leefde Israël temidden van de volken, en ze bewaarden de schat van Gods openbaring in hun midden. Nu de Heilige Geest komt, breekt God met Zijn bekendmaking door naar de volken. Ze horen Zijn Woord in hun eigen taal. En wonderlijk, niet de volken zelf zijn aanwezig op dit Pinksterfeest. Toch zijn ze erbij in de feestvierende Joden en Jodengenoten. In de opsomming horen we de volken noelen men uit de toen bekende wereld. Temidden van die volken heeft God hen bewaard, die vele godvruchtige mannen, vrouwen en kinderen. Godsdienstig bleven zij vreemdelingen in de andere landen. Maar door de taal gingen ze deel uitmaken van die volken. Door de taal te gaan spreken, traden ze in gemeenschap met de hen omringende mensen. Ze worden zo één met hen dat Lukas hen eerst noemt, Parthers, Meders, Romeinen, voordat hij hen ook Joden en Jodengenoten noemt. Apostelen en vele anderen (Joden!), trekken als eersten (vanuit Jeruzalem!) de wereld in met de boodschap. En de Heilige Geest zorgt dat het verkondigde Woord wordt geloofd. Door de Geest krijgt het Woord ongelooflijke kracht. Drieduizend en ontelbaar velen meer, van al de volken van de aarde, komen tot geloof!

Uit Israël is de boodschap gekomen ook tot u en jou. In onze eigen taal. Zeker teken dat God onze zaligheid beoogt. Vallen we ervoor? Of verachten we, spottend of lauw, de geweldige prediking van de gekruisigde en opgestane Christus? De Heilige Geest is ook onder ons werkzaam. Hij maakt ons los van alles waarvan wij zo vol zijn. Datgene wat ons verhindert God te dienen. Is dat voor u en jou een last? Om zo gebonden te zijn? Zo machteloos? Zo onwillig? Weren we de Geest af Die ons drijven wil naar de Heere en Zijn kracht? Breekt daarom het geloof niet door? En ook het nieuwe leven niet?

Het is Pinksterfeest geweest. Hoor, de Heilige Geest laat het Woord horen. De prediking van Jezus Christus. Hij bevrijdt en vergeeft! Hij vernieuwt! Vanuit de hemel roept Hij ons toe: Ik leef en gij zult leven. Doden zullen horen de stem van God, en die ze gehoord hebben, zullen leven. Maar hoor dan wel wat de Geest zegt. Luisteren is: niet met andere dingen bezig zijn. Niet tegenspreken, niet beredeneren. Door echt horen komt het tot geloven. Horen is het allerbelangrijkste. Zo krijgen we deel aan de Heere Jezus en wat Hij volbracht. Een schat die nooit vergaat.

Pinksterfeest is een machtig feest. Nu werkt God de zaligheid onder de volken. Hóren, hóren, daar komt de venwondering, het verlangen, de verandering. Wedergeboorte, geloof, bekering.

Van één mensenkind, u of jij? Ja toch zeker? Van honderden, duizenden, miljoenen! Een schare niet te tellen. Want het oogsten is begonnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen