LEPRA

FAM. H.J. TEN BRINKE

In januari zijn we begonnen met het leprawerk hier ter plaatse. Door collegae van Biak is in 1988 in Sentani een begin gemaakt met het lepraprogramma.

Biak ligt op een uurtje vliegafstand van Sentani, en men kwam elke maand hier om patiënten te onderzoeken en te beginnen met de MDT. Wij zijn hier nu gekomen om het werk verder voort te zetten en uit te breiden over het gehele kabupaten Jayapura (kabupaten = district). Het is een groot gebied:336 km bij 140 km. Het aantal inwoners bedraagt volgens de laatste gegevens pIm. 200.000.

Sentani is een flink dorp aan de rand van het Sentanimeer.

Lepra

Lepra begint vaak met een vlek op de huid. Deze vlek is vaak lichter van kleur dan de normale huidskleur, en gevoelloos. Ook kunnen er knobbels ontstaan op de oren en in het gezicht. Al deze tekenen zijn specifiek voor lepra. Als men op dit moment met de behandeling begint, is de ziekte volledig te genezen.

Bij geen behandeling worden de zenuwen verder aangetast en gaan op den duur helemaal stuk; men krijgt een verlamde hand of voet. De vingers kunnen gaan verstijven: men krijgt zgn. klauwhanden. Ook de oogzenuwen kunnen aangetast worden, waardoor uiteindelijk blindheid kan ontstaan. De mensen met de misvormingen zijn dus het resultaat van het niet of niet op tijd behandeld zijn!

Een bijkomend gevolg van lepra is de gevoelloosheid in handen en voeten, doordat de zenuwen beschadigd zijn. De patiënt wordt niet meer door pijn gewaarschuwd, zodat hij zich ongemerkt kan branden of ven«onden. Door de geïnfecteerde wonden (zweren) kunnen de botten ook aangedaan worden. Het gevolg is verminking van handen en voeten.

M.D.T.

Tot aan de tachtiger jaren werd lepra behandeld met het medicijn DDS. Dit is een soort sulfapreparaat, wat men levenslang moest slikken. Omdat er in sommige gevallen resistentie (ongevoeligheid van de bacterie) optrad, is men begonnen met een combinatie van drie verschillende medicijnen: de M.D.T. = Muiti Drug Therapy. Door deze nieuwe methode is het mogelijk de meeste leprapatiënten in korte tijd te genezen! In sommige gevallen is een half jaar medicijnen nemen genoeg en de „zwaardere" vormen van lepra met twee jaar. Door de antibiotica, die een keer per maand ingenomen moet worden, worden de leprabacteriën vernietigd. De patiënten moeten indien mogelijk de capsules komen innemen in de kliniek. Als we ze meegeven naar huis, dan is de kans groot dat ze worden doorverkocht... Het middel helpt namelijk ook tegen geslachtsziekte!

Onze taak

De bedoeling is dat The Leprosy Mission (TLM) hier helpt, met het opzetten van M.D.T. programma's.

Dit houdt als eerste in: mensen opleiden (artsen, verpleegkundigen) om dit werk te gaan doen en straks ook zelfstandig voort te zetten. We hebben nu net een cursus achter de rug, waar we 16 mantri's (soort verplegers) gedurende een week allerlei informatie gegeven hebben over lepra en de nieuwe medicijnen. Ook hebben we ze wat vaardigheden aangeleerd m.b.t. onderzoek van de patiënt, eenvoudige wondbehandeling, laboratoriumwerk en wat fysiotherapy om misvormingen te voorkomen. Nadat deze mantri's opgeleid zijn, gaan we in de plaatsen waar men werkt beginnen met de M.D.T. Als het uiteindelijk , , een beetje draait", laten we het verder over aan de mantri, maar houden zeker in het begin wel de supervisie. Als men uiteindelijk genoeg ervaring heeft gekregen, dragen we het helemaal over aan de plaatselijke werkers en trekt TLM zich terug.

Hoe worden de (nieuwe) patiënten gevonden?

Er zijn verschillende manieren om met patiënten in contact te komen:

De passieve casefinding: de patiënt komt uit zichzelf, omdat hij een vlek ontdekt heeft.

De actieve casefinding: er wordt actief naar patiënten gezocht d.m.v. schoolonderzoek: In een lepra gebied worden de schoolkinderen 1 x per jaar onderzocht. Verder door het jaarlijks onderzoeken van de huisgenoten van een leprapatiënt. Als laatste doen we regelmatig een zgn. sun/ey. Wanneer er op bepaalde plaatsen een concentratie van lepra patiënten vermoedt wordt, gaan we naar de kampongs toe en onderzoeken een heel dorp op lepra.

Ook wordt er voorlichting gegeven op scholen en in de dorpen.

Stigma

Ook hier in Irian Jaya is lepra nog erg in de taboesfeer. Men is er bang voor en velen beschouwen het dan ook als een straf van God. Het stigma hierop is zelfs zo groot, dat het ziekenhuis hier tot nu toe weigerde leprapatiënten op te nemen! Men is (ten onrechte) erg bang voor besmetting. Is lepra dan niet besmettelijk?

Er zijn verschillende vormen van lepra, en er is een besmettelijke vorm; maar zodra men echter een dosis medicijnen gehad heeft, is men niet meer besmettelijk!

Afgelopen maand zijn we ook begonnen in Jayapura. Er zijn hier in verhouding veel patiënten, waaronder opvallend veel kinderen. Een groot aantal staat niet eens geregistreerd, ontvangen dus geen behandel!: ^g, en wat dat uiteindelijk tot gevolg heeft laat zich raden!

In Zijn Naam

Onze aanwezigheid is hier dus nodig, omdat het lepraprobleem niet opgepakt werd door de mensen hier. Geldgebrek, angst en onwetendheid met de ziekte waren hier mede de oorzaak van.

Door mee te werken met de plaatselijke gezondheidsdienst, proberen we zo het een en ander over te dragen aan de mensen hier. We willen dat doen op de manier zoals dat in de doelstelling van TLM beschreven staat: de lepra patiënt helpen in de naam van Jezus Christus. Juist door naast deze (gestempelde) mensen te gaan staan, willen we zo iets doorgeven van Gods liefde voor de zwakke en de misdeelde in deze wereld. We hopen dat velen hierdoor echt iets van Zijn grote liefde mogen voelen en begrijpen.

Zo willen we hier proberen bezig te zijn, niets meer, maar ook niets minder!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen