Berichten uit ons buurland

Die ongelijke getalsverhouding wordt duidelijk zichtbaar in de kleur van de scholen in het Vlaannse. In de stad Dendermonde zelf en in de naburige dorpen en steden is geen protestantschristelijke school. Wel zijn er veel rooms-katholieke scholen en openbare scholen. We hebben dus geen andere keus dan onze kinderen op een openbare school te doen. Toch kan dit ook voordelen hebben. De kinderen kunnen zo ook vertellen over de Heere Jezus aan hun klasgenootjes. We kunnen proberen contacten te leggen met ouders.

Feestneuzen en levensgenieters

Belgen (Vlamingen, moet ik zeggen, want veel Belgen voelen geen band met hun kunstmatig gevormde gebied) lijken zo open en gastvrij. Volgens de Dendermondse streekkrant zijn Belgen "onverbeterlijke feestneuzen, smulpapen en levensgenieters", en deels is dat terecht. Friet-eters zijn ze ook: "Op elke hoek een frituur", zegt het spreekwoord.

Er zijn veel kermissen en traditionele feesten. Een voorbeeld is de traditionele Reuzenomgang op 31 augustus. waarin oude legenden tot leven komen. De ommegang is ontstaan uit een processie in de 14e eeuw. Allerlei gilden doen eraan mee: de vendeliers, de Ros Beiaardharmonie. Er zijn praalwagens waarop een walvis wordt meegevoerd die in 1711 gevangen schijnt te zijn voor de brug van de Schelde. De kinderen worden bang gemaakt door de "knaptanden", verklede mensen die er uitzien als beesten met een wolfskop, weerwolven.

Het hoogtepunt van de ommegang, "de apotheose" noemt men die, wordt gevormd door de reuzen Mars, Goliath en Indiaan, die door een aantal mensen worden rondgedragen. Autochtone Dendermondenaars staan te wenen (ja serieus, dan zijn deze Vlamingen heel emotioneel) wanneer deze reuzen weer opgesloten worden in hun kleine kotje.

öe andere kant....

Dit is één kant van 't Vlaamse volksleven. We leren de Vlamingen ook anders kennen: De mensen van Oost-Vlaanderen (de regio waar Dendermonde in ligt) trekken veel op familie. Ze treden niet zo snel naar buiten en als buitenstaander heb je veel tijd nodig om hun vertrouwen te winnen. Je zou zeggen, dat is met Hollanders ook zo, maar Vlamingen vinden Hollanders losser, die stappen volgens hen gemakkelijker op vreemden af en zeggen eerder wat er in hen leeft,

's Avonds gaan de rolluiken neer en de TV staat aan. Geen Vlaming meer te zien op straat. Bezoeken worden niet afgelegd, alleen op de zondag, dan is het familiedag.

Het valt ons op dat veel dorpjes een heel eigen cultuur en zelfs een eigen dialect kennen. De afstand tussen de ene dorpscultuur en de ander is soms maar een kilometer. Vroeger schijnt de scheidslijn zelfs per straat of groepje

FAM. B. HAVERKAMP, BELGIË

straten te hebben gelopen. Veel Vlamingen hier verhuizen niet gemakkelijk. Ze rijden liever elke dag veertig kilometer naar hun werk dan in den vreemde te gaan wonen. Voor een echte Grembergenaar is de weg "over 't waóter" (over de Scheldebmg naar Dendermonde-centrum) een grensovergang naar een ander land.

Vandaar dat Grembergen ook een eigen traditionele reuzen-ommegang kent, waarbij de reuzen dansen op het kerkhof en bij elk café een pak pintjes gevat wordt, 't Is naar ons gevoel een mengeling van oud-heidense rituelen en folklore.

Rooms-kathotieke traditie

Er zijn niet veel rooms-katholieken in België die nog trouw hun kerk bezoeken. Maar er zijn wel veel verwijzingen te vinden naar de Roomse Kerk: in veel straten staan nog kapellekes voor een heilige die het dorp of de stad beschermden. Kerken staan nog altijd open. Op de camping waar we de meivakantie verbleven, hing aan een boom boven onze tent een vogelhuisje. Toen we het eens goed bekeken zagen we dat er een glasplaatje voor zat. Achter het glas keek een devoot Mariabeeldje ons aan. In haar armen droeg ze het kind Jezus. Zo'n afbeelding heet een "piëta". Jezus is nog niet vergeten, maar kennen de Belgen Hem ook als hun Verlosser?

Katholiek tot op het bot....

In ons dorp is een grote sociale controle.

Men hecht aan de vormen van de katholieke traditie. Je behoort het katholiek doopsel ontvangen te hebben, de plechtige communie te hebben gedaan, katholiek te trouwen en door de katho-Ueke kerk begraven te worden. Dan zit het wel goed met je. Een oecumenisch doopsel is goed, maar een priester moet het water scheppen, want wie de hand opheft om het water te scheppen heeft het kind

Houd je je niet aan deze code, dan ben je eigenlijk maar een vreemde, voor ouderen een "ketter". Zelfs wanneer de Vlaming niet meer ter kerke gaat, vindt hij het vreselijk als een familieUd overgaat tot het protestantisme. Het is meermalen voorgekomen dat pasbekeerden uit hun rooms-katholieke familie verstoten werden, zo vertelden gemeenteleden van de Evangeliekerk ons.

Een moeder van een gemeentelid bidt dagelijks voor haar zoon, of die van zijn protestantse dwaalweg zal terugkeren. (En haar zoon bidt voor zijn moeder!)

Dat is dan nog een "steil katholieke" dame. Veel anderen zijn vrijzinnig-katholiek. Spreken over geloof hoort daar niet bij. Er is een sterke scheiding tussen de rituelen en het gewone leven.

Protestanten

De protestanten in Vlaanderen hebben een bewogen geschiedenis meegemaakt. In de tijd van de Reformatie kwamen velen tot geloof en ontstonden er tientallen protestantse gemeenten. Door de inquisitie werden deze "ketters" vervolgd tijdens de periode van de Contra-Reformatie. Velen vonden de dood. Het grootste deel van de protestantse bevolking vluchtte naar andere protestantse landen (o.a. Nederland). Een aantal kleine protestantse gemeenten dook onder. Zij noemden zich de "Kruisgemeentes". Nu nog leven er nazaten van de "geuzen" in een klein dorpje, Maria Horebeke. Vlaanderen, de bakermat van het protestanHsme in Nederland, werd weer een rooms land. Tot 1962 was de Bijbel een verboden boek!

Toch zijn er in de vorige eeuw veel christenen uit het buitenland naar België getrokken om daar het Evangelie te verkondigen. Door het werk van bewegingen als de Silo-evangelisatie (vanaf 1880), het Reveil en ook vanuit de Gereformeerde Kerken in Nederland werden er opnieuw protestantse gemeenten gevormd. Later verenigden veel van deze gemeenten zich in kerken.

Een aparte groep vormen de gemeenten die gesticht zijn door een evangelist uit de vorige eeuw, Richard Haverkamp (bij mijn weten is dat geen familie van ons). Deze zgn.

"Haverkampgemeenten" bestaan nu nog en zijn groeiende. In deze eeuw kwam daar ook de BEZ, de Belgisch-Evangelische Zending bij, die rond de

Eerste Wereldoorlog begon met evangelisatiewerk. Nu nog sticht deze organisatie jaarlijks nieuwe gemeenten.

Etfanqedekerk

En dan de VPKB, de Verenigde Protestantse Kerk van België. Vanuit dit kerkverband werken wij in Dendermonde. 't Is nog een jonge kerk; in 1979 is deze fusie tussen drie Belgische kerken pas tot stand gekomen. In Dendermonde is er maar één protestantse gemeente, de Evangeliekerk. In de directe omgeving zijn er ook geen evangelische gemeenten en ook geen VPKB-gemeente.

Elke zondag komen er zo'n 40 mensen naar de Evangeliekerk. Jaarlijks houden ze een evangehtieweek. Nu is het de bedoeling, dat de gemeente zelf meer toegerust wordt om anderen de Blijde Boodschap door te geven. Daar mogen wij in meewerken. De dominee van de EvangeUekerk is heel actief. In drie jaar tijd is het kerkbezoek verdubbeld van 20 naar 40 leden. Om de gemeente nog meer missionair toe te rusten heeft ds. Bultinck aan de GZB om steun gevraagd, liefst in de vorm van een evangelist. De IZB is ook betrokken bij dit werk. Dit heeft twee redenen:

- De IZB richt zich in de laatste jaren steeds meer op evangelisatie in de steden en heeft daar een zekere ervaring. Die ervaring kan benut worden door de GZB.

- Zending is in onze tijd geen zaak van het Westen, maar de hele wereld is zendingsgebied. Je kunt in onze tijd geen scherpe scheiding meer trekken tussen zending en evangelisatie. Afrikanen komen bijvoorbeeld naar Europa om het evangelie te brengen! Daarom kunnen orgarüsaties als de GZB en IZB in toenemende mate samenwerken.

FAM. B. HAVERKAMP, BELGIË

Onze taak

Wat mogen wij in Dendermonde gaan doen?

Ik hoop een dag in de week godsdienstonderwijs te geven op middelbare scholen. Protestantse godsdienst is in België geen verplicht vak. Je kunt het kiezen. Het godsdienstonderwijs is wel voUedig gesubsidieerd door de staat. Als er dan ook maar één leerling aangeeft belangstelling te hebben, moet er een leerkracht aangesteld worden. Een geweldige mogelijkheid om het Evangelie uit te dragen in een land waar nog maar weirug mensen het verlossingswerk van de Heere Jezus kennen!

Getvangenis.....

Eén dagdeel in de week mag ik gevangenen bezoeken. Jezus zegt: Ik was in de gevangenis, en gij zijt tot Mij gekomen... Voor zoveel gij dit één van Mijn minste broeders gedaan hebt, hebt gij dat Mij gedaan." (Mat.25:36) En: Hij heeft Mij gezonden... om de gevangenen te prediken loslating." (Lukas 4:19) Deze woorden hebben me nog nooit zoveel aangesproken als in de laatste maanden. De eerste keer dat ik een medemens in zo'n klein kotje moest opsluiten na een bezoek, heeft diepe indruk op me gemaakt. Stel je voor, zes jaar of meer opgesloten te zitten. Vaak worden gevangenen door de maatschappij afgeschreven. Veel gedetineerden zitten vol met wraakgevoelens en hebben weinig toekomst als ze buiten zijn.

Voor het personeel zijn het soms niet meer dan vodden. Gelukkig zijn er ook bewakers met hart voor deze mensen. Het is heerlijk hen te mogen vertellen dat er Iemand is Die om hen geeft. We mogen zien dat Jezus' woord ingang vindt in hun leven.

Bijbelstudies....

Uit onze eerste contacten zijn twee kleine bijbelstudiegroepjes ontstaan, de ene elke week op de donderdagavond, de andere om de week op de donderdagochtend. Ze zijn klein, maar fijn. Deze mensen hebben echt honger naar Godswoord.

Mogeijkheden en knelpunten

De GZB en IZB zoeken naar mogelijkheden tot uitbreiding van evangelisa-tie-activiteiten in deze provincie. Ik moet onderzoeken welke dingen wij van de Vlamingen in dit opzicht kunnen leren en waar knelpunten zitten. Met regelmaat hopen we ook, liefst met een delegatie uit de Evangeliekerk, naar Nederlandse gemeenten te komen om daar over de voortgang van het werk te vertellen. Daarnaast mag ik de kerkeraad begeleiden in het opzetten van evangelisatie-activiteiten in en rond de stad. We stellen ons ten doel zoveel mogelijk gemeenteleden bij alle activiteiten te betrekken.

De hoofdaalmoezenier Vanpoecke zei over Dendermonde: "Dendermonde is een 'schoon' gebied." Hij bedoelde niet dat het er mooi is - dat is het óók - maar dat er nog weinig evangehsatiewerk is verricht: "De velden zijn wit, maar de arbeiders weinige." Juist daarom zijn wij zo blij dat we in het Vlaamse land, in dit deel van Gods wijngaard mogen dienen.

FAM. B. HAVERKAMP, BELGIË

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen