DE STEjVI UIT DE DOOS

In de stille avond zit Ekidor voor de hut. Straks gaan ze eten. De vuurtjes branden al. 't Wordt snel donker. De sterren komen te voorschijn aan de blauwzwarte hemel. Het lijkt wel of ze tegen hem knipogen. Hij moet denken aan wat zijn opa hem eens vertelde: "Sterren zijn de vuren, waarbij onze voorouders zitten."

Nog eens kijkt Ekidor omhoog. Stiekem knipoogt hij terug naar een heldere ster. Een vuurtje in de lucht....? Och, wat kan het hem ook schelen. Zolang die geesten uit zijn buurt blijven vindt hij het best.

Na het eten wordt het stiller. Enkele moeders roepen naar hun kinderen. Hier en daar mekkert een geit, mannen praten met gedempte stemmen nog wat na. De meeste vuurtjes gaan uit. ledereen gaat slapen, behalve de waker, \emand moet de wacht houden over de mensen in de hutten en de dieren in de kraal van doorntakken. Ook Ekidor is de hut ingekropen.

Het is nog vroeg ais de mensen en dieren de volgende morgen weer wakker worden. Ekidor rekt zich eens lekker uit en slaat daarna het stof uit zijn deken.

Met een knoop op zijn schouder bindt hij de deken om en gaat naar zijn geiten. Ja, al is hij nog jong, toch is hij een echte Turkanaherder. Steeds beter leert hij het moeilijke herdersvak. Paar komt heel wat bij kijken. Maar lezen en schrijven leert hij niet. Af en toe horen ze wel eens iets over scholen, waar je naar toe kunt gaan om veel dingen te leren.

Heel in de verte horen ze Iets. Een ronkend geluid wordt sterker en sterker. Wat moet dat zijn? Iemand wijst naar een stofwolk, die snel dichterbij komt. Het is een motorfiets. Sjonge, wat een knetterding. Een hele groep kinderen loopt naar de plaats waar een man bij zijn motorfiets staat. Hij vertelt dat hij evangelist is. Wat moet dat nu toch weer betekenen?

Hij spreekt hun taal ook niet erg goed. Wat gaat hij nu doen? Ekidor ziet dat de man een soort doos pakt en op een knop drukt. Als ze ineens een mannenstem horen, schrikken ze zich wild. De kinderen deinzen achteruit, een paar kleintjes rennen huilend weg. Ook de grote mensen kijken verbaasd en geschrokken. Als de stem zwijgt, zegt de evangelist: "Jullie moeten niet zo schrikken. Dit is een recorder. Ik stop er een bandje in. Daar staat die stem op. De recorder zorgt dat die stem er ook weer uit komt." Sommigen hebben wel eens iets vernomen over zulke dingen, maar ze begrijpen er eigenlijk niets van. Vooral niet, als de evangelist laat horen, dat het ook nog een radio is. Allerlei stemmen en muziek, zomaar uit de lucht, dat is toch.... Zouden het stemmen zijn van gewone, echte mensen zoals zij? Of zijn het de stemmen van de geesten?

Opnieuw horen ze de stem. Ze verstaan wat er gezegd wordt, 't Is hun

eigen vertrouwde taal. Waar het over gaat begrijpen ze niet. Opeens luiste-over ren ze scherper: Het gaat een herder, over schapen, over dieren. Daar weten ze over mee te praten.

Het klopt precies wat ze horen. De evangelist vertelt hen over God in de hemel, over de Heere Jezus, die op aarde kwam om verloren mensen terug te brengen. Jezus had de woorden gezegd, die ze net hoorden: "Ik ben de goede herder; de goede herder stelt zijn leven voor de schapen."

Sprak die Jezus dan hun taal? Nee, Jezus sprak een heel andere taal. Het is heel lang geleden gebeurd, maar het is opgeschreven in een boek, de Bijbel. mdere Dat boek kunnen stammen en andere volken niet lezen. Daarom wordt de Bijbel vertaald, zodat de mensen in hun eigen taal kunnen lezen over God, Zelf kunnen lezen wat C5od tot hen zegt.

"Jullie kunnen nog niet lezen, maar wel luisteren! Daarom gebruik ik deze cassetterecorder. Maar in de toekomst zullen jullie kinderen zelf het Woord van God kunnen lezen in jullie eigen taal. Laat ze naar school gaan, het is belangrijk."

Na een poosje loopt Ekidor weg met zijn vriendjes. Ze hebben het over de school en leren lezen. Eigenlijk zouden ze dat ook wel willen. Zou het kunnen? Voorlopig is het nog niet zo ver. De Turkanajongens rennen op hun blote voeten door de woestijn van Noord-Kenla. Het zand is erg heet. Een dikke eeltlaag voorkomt dat het pijn doet aan hun voeten. Hun vrolijke stemmen klinken luid. De geiten reageren er meteen op. Die kennen de stem van hun jonge herders en lopen achter hen aan. De dieren weten dat ze bij die herder moeten zijn voor eten en drinken.

De Heere Jezus zei eens: "Zo is het ook met de mensen die in Mij geloven. Ik ken mijn schapen en zij kennen mij en luisteren naar mijn stem." Maar dat weet Ekidor niet. Hij weet ook niet dat God op weg is naar Turkana. Hij weet niet dat de Heere hem zoekt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen