Slotwoord

Mannen broeders,

Wanneer ik tot besluit van deze dag nog een enkel woord mag spreken, dan is dat niet een van te voren overdacnt slotwoord, doch meer het weergeven van enkele indrukken, die tijdens deze conferentie bij mij opkwamen.

De vergadering overziende, ging ik onwillekeurig aan het vergelijken en daarbij trof het mij, dat het aantal jonge diakenen veel groter is dan b.v. 20 of 25 jaar geleden. Ik acht het een verheugend verschijnsel, dat, hoewel wij telkens lezen van verzoeken om ontheffing nadat men gekozen is, toch zoveel jonge mensen bereid blijken te zijn hun gaven en krachten aan de dienst des Heren, in het ambt te geven.

Het aanzien van de vergadering is ook op een ander punt wel wat veranderd. Zat er voorheen tussen de brs. iemand met snor en baard, dan kon men er van op aan, dat dit zeker één der oudere of zeer oude brs. was. Thans zijn er méér baarden te zien dan vroeger, maar daarachter gaan dan beslist jongere gezichten schuil. Gelukkig behoeft dat niet te betekenen, dat de trouw in het ambt en de liefde tot de dienst aan God ook een gedaante-verwisseling heeft ondergaan. De aandacht voor en de bespreking van het referaat gaven daarvan, dacht ik, een duidelijk bewijs.

Dat bij het stellen der vragen soms gesuggereerd werd, dat het diaken-ambt hier en daar minder wordt gewaardeerd dan het ambt van ouderling behoeft natuurlijk niet te betekenen, dat het ook werkelijk zo is. U zult er dan ook voor moeten oppassen broeders, dat U zelf die gedachte niet voedt.

Ik meen, dat het prof. Bouwman was, die, toen het ging over beide ambten, gezegd heeft, dat in zaken van opzicht en tucht de diakenen zich hebben te voegen naar het oordeel der ouderlingen en deze, wanneer het gaat over diakonale zaken, naar dat der diakenen.

Trouwens, van een diaken wordt zeker niet minder gevraagd dan van een ouderling.

In het bevestigingsformulier lezen we, dat ouderlingen schuldig zijn Gods Woord naarstig te doorzoeken en zichzelf gedurig te oefenen in de overlegging van de verborgenheden des geloofs. In 1 Tim. 3 wordt de diakenen voorgehouden, het geheimenis des geloofs te bewaren in een rein geweten en … zij, die hun dienst goed hebben vervuld, verwerven zich een ereplaats en veel vrijmoedigheid om te spreken door het geloof in Christus Jezus.

Laat het uw oprechte begeren en bedoelen zijn brs., in de uitoefening van uw ambt zó bezig te zijn, dan zult U geen last hebben van de gedachte, dat II misschien wat minder eer ontvangt dan een ouderling of dat U b.v. in gevallen van opzicht en tucht niet precies alles weet of daarin niet mag meestemmen. Veeleer zal het U een vreugde zijn om mèt de andere ambtsdragers bezig te mogen zijn in Gods kerk en koninkrijk als dienstknechten van Jezus Christus.

Ga zo weer naar uw woonplaatsen, naar de gemeenten waar U mag dienen. Gesterkt door wat U op deze dag hebt gehoord, gehoorzaam aan de opdracht die U van Christus-wege gegeven is.

Zijn voorbeeld moge U in deze lijdensweken èn daarna voor ogen staan, zoals we lezen in Joh. 19 : 25 v.v.

In het zware lijden dat onze Here Jezus Christus moest ondergaan was Hij niet met Zichzelf bezig, maar gaf Hij, vanaf het kruis, wat ik zou willen noemen een diakonale opdracht aan Johannes, toen Hij zei: „Vrouw, zie Uw zoon” en tot Zijn discipelen: „Zie, Uw moeder”. En van dat uur af nam de discipel haar bij zich in huis.

Hoe eenvoudig het werk van een diaken dan soms ook mag lijken, hij zal toch instemmen met de dichter van Ps. 108: mijn hart o, Hemelmajesteit, is tot Uw dienst en lof bereid.

Na dankgebed en het zingen van de eerste twee verzen van Ps. 108 wordt dan de diakenen-conferentie 1973 door de voorzitter gesloten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen