WAT IS MORGENLANDZENDING?
Aanleiding
Dr. Paul Berron
Als we duidelijk willen zien, wat de Morgenlandzending is, moeten we terug naar het geboorte-uur van dit werk. We moeten dan een duik nemen in de geschiedenis en kornen dan terecht in de jaren vlak na de Eerste Wereldoorlog. Toen, om precies te zijn: 6 december 1922, vond de oprichting plaats van de „Action Chrètienne en Orient” (A.C.O.), de Franse naam voor wat wij de Morgenlandzending noemen. Op die dagen was in Hotel Pax in Straatsburg een aantal vertegenwoordigers bij elkaar gekomen uit de Franse protestantse kerken in de Elzas. Het initiatief was genomen door dr. Paul Berron, die in de voorafgaande jaren veel contacten had gelegd in het Midden-Oosten, voornamelijk in Syrië en Libanon.
De mens wikt, God beschikt
De wegen, die de Here, onze God, gaat in de geschiedenis zijn voor ons niet te doorgronden. Toch ontvangt Gods kind van Hem dáárin zijn taak en roeping in z’n leven. Dwars door het gewoel van de mensheid voltrekt zich het voorzienig plan van God met zijn dienaren. Zó is het gegaan in het leven van de genoemde dr. Berron. In 1887 is hij geboren in de Elzas, in een landstreek die in de loop van de geschiedenis dan weer aan Duitsland, dan weer aan Frankrijk behoorde. Na zijn theologische opleiding worstelt Berron met de roeping van God in zijn leven. Het werk in de zending trekt hem, maar.. is de weg die hij wil gaan, de weg die God met hem wil gaan? Hoe zal hij klaarheid t.a.v. zijn roeping ontvangen? Hij wil alleen maar de weg gaan, die God hem wijst. Na veel wikken en wegen neemt hij in 1914 (!) het besluit om naar Perzië te gaan. Maar.... dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit. Berron zal moeten afzien van zijn plannen, want hij wordt opgeroepen als predikant in het Duitse leger. Als legerpredikant komt hij in het Midden-Oosten terecht. En, omdat Duitsland in die tijd nauw betrokken is bij de politiek in Turkije, wordt Berron verzocht de geestelijke verzorging van de mili-tairen dáár ter hand te nemen.
Het Armeense volk
Verscholen in de hoogvlakte van Turkije, ten zuiden van de Kaukasus, ligt het land Armenië. Het is een land met oeroude herinneringen aan de bijbelse boodschap: in Armenië ligt het gebergte Ararat, de rivieren de Eufraat en de Tigris ontspringen er en in Armenië is al vóór het jaar 313 na Chr een bloeiende christelijke kerk ontstaan. De geschiedenis van het Armeense volk is een geschiedenis vòl lijden. Hoeveel keren is de wals van de geschiedenis met zijn oorlogen niet over dit land heengegaan, beurtelings uit het westen en oosten? Ondanks (of dankzij?) dit alles is de christelijke kerk er gebleven. De standvastigheid, kenmerkend voor dit volk, ook vrucht van het geloof in de Here Jezus Christus, heeft dit lijden voor het volk van de Armeniers meegebracht!
Turks schrikbewind
In de 19e eeuw bereikt het verzet tegen het christelijk geloof in dit land z’n hoogtepunt. De toenmalige regering van Turkije kent maar één ideaal: de „oplossing” van het christelijk vraagstuk. Turkije moet een land worden met één godsdienst: de islam. In 1916, toen Berron in deze gebieden werkte (!), kwamen de vervolgingen tegen de chris-tenen opnieuw tot een climax. Deportaties en moordpartijen waren in volle gang. Méér dan één miljoen christenen kwamen om: de helft van de toen in Turkije wonende gelovigen. Er kon op dat moment geen nationaal tehuis voor de vervolgden worden gevonden. Een deel van hen vond een rustplaats in Zuid-Turkije (Cilicië), anderen emigreer-den naar Griekenland, Frankrijk (!) en de Verenigde Staten. Onder de ogen van het christelijke Westen, door een bittere broederstrijd verscheurd, was het Christendom in Turkije bijna geheel uitgeroeid!
God roept ons, broeders, tot de daad
Toen Berron, na volbrachte diensttijd, naar de Elzas terugkeerde, was dit gebied weer bij Frankrijk ingelijfd. Berron kon zich moeilijk losmaken van wat hij in Turkije had gezien. Eind 1918 ging hij naar het Midden-Oosten terug, nu als legerpredikant in het Franse leger! Hij werd ingeschakeld bij de evacuatie van de Armeense vluchtelingen, die naar Libanon en Syrië waren uitgeweken. Cilicië moest op dat ogenblik worden „ontruimd”. Het Duitse zendingsgenootschap, die Frankfurter Mission, kon, vanwege de naweeën van de Eerste Wereldoorlog, niets doen, alhoewel die het meeste op de hoogte was van het onbeschrijfelijke leed van het Armeense volk. Wat een geluk, dat Berron geen Duitser meer was! Men zoekt nu naar mensen, die een neutrale nationaliteit hebben. Twee dames worden gevonden: mej. Hedwig Büll uit Letland en mej. Alice Humbert-Droz, een Frans sprekende Zwitserse.Nu worden de vertegenwoordigers van de Franse protestantse kerken in de Elzas bij elkaar geroepen en op instigatie van dr. Berron wordt de A.C.O. opgericht: het werk van de Morgenlandzending is begonnen. Men heeft met de oprichting van deze zending drieërlei doel voor ogen: a. materi-ele hulpverlening aan de Armeense vluchtelingen; b. geestelijke hulpverlening aan de christenen in het Midden-Oosten, en c. zending onder de mohammedanen.
Op 8 december van datzelfde jaar worden de twee genoemde dames vanuit de St. Petrus kathedraal in Straatsburg uitgezonden om hun werk in Aleppo in Syrie te beginnen.
Het werk breidt zich uit
De Morgenlandzending heeft dus zijn start gevonden in een stuk werk onder de Armeense vluchtelingen. Inzamelingsacties in Straatsburg en omgeving onder de bezielende leiding van dr. Berron zorgden voor de financiële en materiële achtergrond. Daarna kwam de geestelijke kant van het zendingswerk aan de beurt. De blijde boodschap werd verkondigd tot aan de oevers van de Eufraat. Ook het onderwijs werd ter hand genomen. Verder kwamen er poliklinieken, wees- en weduwenhuizen, opvang voor ge-handicapten en ongeneeslijk zieken (vnl. t.b. patiënten). In latere jaren zijn er zelfs in het kader van de Morgenlandzending theologen uitgezonden naar de theologische hogeschool in Beirouth om inheemse krachten op te leiden voor hun toekomstige taak in de kerken in het Midden-Oosten. Zó is dit werk uitgegroeid tot blijvende hulp aan de protestantse kerken in het Midden-Oosten met het oog op hun taak in hùn wereld.
Al spoedig breiddde ook in Europa het grondvlak waarop dit werk steunde, zich uit. Eerst in Nederland, later ook in Zwitserland. In Nederland werd in 1926 o.l.v. mej. Cato de Witte, die ook met de situatie in het Midden-Oosten op de hoogte was, de stichting Morgenlandzending opgericht. Het thuisfront van deze stichting is te vinden in nagenoeg alle protestantse kerken in Nederland, wat in de samenstelling van het hoofdbestuur wordt weerspiegeld. Ds. Bikker is jaren hoofdbestuurslid geweest; ds. B. Witzier volgde hem op, en na zijn vertrek naar Brazilië, heb ik die plaats ingenomen, uiteraard op persoonlijke titel.
Het werk gaat door
Het zou in het kader van dit artikel te ver voeren om al het werk te noemen, dat momenteel door de Morgenlandzending wordt verricht. Er is in de toekomst wellicht geie-genheid u eens iets te verteilen over de moeilijkheden en de mogelijkheden van dit werk in de wereld van de islam.
Voorjaar 1978 heb ik dit werk in Perzië en Libanon van dichtbij mogen zien en gemerkt dat God dit werk rijk zegent. In het algemeen kan ik zeggen, dat inheemse krachten werkzaam zijn als predikant of evangelist in verschillende oosterse kerken, en dat o.a. Nederlandse zendelingen (de dames Groeneboom en Groeneveld) via kinder-clubwerk en vrouwenbijeenkomsten jongeren en ouderen in aanraking brengen met het evangelie van Jezus Christus door er met daden en woorden van te getuigen. Momenteel zijn er in Libanon, Syrie en Perzië ca 30 Europese en inheemse krachten bij het werk van de Morgenlandzending betrokken. In december 1978 is de kandidatuur aanvaard van de fam. Takken uit onze gemeente in Groningen, die na een opleiding in het Arabisch en in de islam in het werk zal worden ingezet. En om u enig idee te geven van de financiële taak: het budget van de A.C.O. bedraagt op jaarbasis ongeveer f. 700.000,--, waarvan 1/3 deel voor rekening komt van onze Nederlandse stichting.
Een nieuwe taak
Reeds jaren lang is nagedacht over de taak, die we in Europa hebben ten aanzien van de vele, merendeels mohammedaanse gastarbeiders. In Frankrijk is er al een project ge-start in het kader van de A.C.O. voor evangelisatie onder de moslims.
Ook in Nederland is dit werk van start gegaan. Er is een stichting gevormd voor evangelisatiewerk onder de gastarbeiders. Daarin wordt samengewerkt door de Gereformeerde Zendingsbond, de Bond voor Inwendige Zending op G.G., deputaten-evangelisatie en -zending van onze kerken en de Stichting Morgenlandzending in Nederland.
We zijn dankbaar voor deze mogelijkheden om ook dichtbij de moslims in aanraking te brengen met de bevrijdende boodschap van het evangelie. Want nog steeds geldt het bevel van onze Heiland om al de volken tot zijn discipelen te maken. Dat werk en die opdracht blijven geldig tot de dag van de komst van onze Here en Heiland, Jezus Christus!
Eindhoven.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 februari 1979
Ambtelijk Contact | 16 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 februari 1979
Ambtelijk Contact | 16 Pagina's