Martyrologie

‘Zijn ondervragers wisten echter niet dat Richard een geheim en machtig wapen bezat – hij had zich jarenlang getraind op gevangenschap. Net als een soldaat in vredestijd had Richard zijn geest en lichaam voorbereid op verhoringen, martelingen en ondervoeding. Hij was op de dag van zijn ontvoering in uitstekende conditie geweest en kon hun slagen en verbale intimidatie en de wrede omstandigheden in zijn cel de baas.

Richard had vele jaren bestudeerd hoe andere christenen intens lijden verdroegen. Hij was zelfs een soort ‘martyroloog’ geworden, die zijn levensstijl continu wijzigde en aanpaste in voorbereiding op soortgelijke ontberingen. Gevangenen die minder goed waren voorbereid, bezweken onder de druk van de gevangenschap en gaven vaak informatie aan de ondervragers, maar Richard verwierf onder de bewakers een reputatie vanwege zijn wilskracht’.

Richard Wurmbrand was dus niet verrast door het lijden, integendeel hij had er serieus rekening mee gehouden en zich erop voorbereid. Het memoriseren van passages uit de Schrift bleek een goede voorbereiding te zijn geweest – daarmee kon hij zich vertroosten. Het bestuderen van de levens van andere martelaren leerde hem wat hij kon verwachten en hoe hij ontberingen en mishandelingen zou kunnen doorstaan, mocht hij zelf in zulke omstandigheden terechtkomen.

Wurmbrands lijden begon niet pas met die afschuwelijke periode van marteling, maar al eerder toen hij de kerk en haar leiders moest aanklagen vanwege haar lafhartigheid omdat zij zweeg op het moment dat ze tot profetisch spreken geroepen werd. De religieuze leiders verklaarden hun trouw aan het communistisch regime uit angst voor hun gezinnen, banen en salarissen. Wurmbrand wist dat als hij tegen de stroom in zou gaan, dit hem zijn leven zou kunnen kosten. Zowel Sabina als hij wilden liever deze prijs betalen dan een lafaard zijn.

Echter ook dit profetisch spreken van Wurmbrand was niet het eigenlijke begin van zijn martelaarschap. Het begon met zijn bereidheid om te lijden in het besef dat een volgeling van Christus per definitie op het strijdtoneel staat. Als ‘soldaat in vredestijd’ had hij zich al mentaal en fysiek voorbereid op de mogelijkheid dat zijn geloof in Jezus Christus gevolgen zou kunnen hebben voor zijn leven.

Voor Wurmbrand waren de politieke ontwikkelingen in zijn land reden om serieus rekening te houden met gevangenschap en marteling. Wat dat betreft is zijn situatie niet direct vergelijkbaar met de onze. Toch is het helemaal geen vreemde zaak om ons in ‘vredestijd’ te bezinnen op ons ‘soldaat’ zijn. Om ons in de kerk bij te laten scholen in ‘martyrologie’. Zou bezinning hierop de kerk en iedere christen niet kunnen helpen om de fronten van vandaag te ontmaskeren? Om weg te blijven bij lafhartigheid en om profetisch te spreken als het er op aankomt? Het aangrijpende levensverhaal ‘Gevangene nummer 1’ is misschien al een mooi aanknopingspunt voor een gesprek in de gemeente.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen