Ware geschiedenis van Willem Farel

6 Hoe het God beliefde gebruik te maken van de Turken de Joden en de drukkers.

Maar om terug te keeren tot den kleinen Willem in zijn dagen van onwetendheid: het doet me genoegen u te kunnen ivertellen dat al Willem's tijd niet besteed werd in het leer en van legenden der heiligen. Hij was een stoutmoedige jongen die veel durfde — soms misschien dikwijls onbezonnen en koppig. Hij kreeg een betere training voor zijn lichaam, dan voor zijn verstand en ziel, want hij leerde al vroeg bergen klimmen en in rivieren zwemmen. Hij was sterk en taai en God had hem een groote lichamelijke activiteit geschonken welke hem op zekeren dag zeer goed ''; an pas kwam. Hij en zijn bioers klommen hier en daarop rotsen die zoo gevaarlijk steil waren, dat het gevaar zeer groot was dat zij van deze rotsen te pletter zouden vallen. Maar Willem hield van gevaar en was noch van menschen of beesten, noch voor steile rotswanden of bergstroomen bevreesd. Zijn vader zeide dat hij er juist de jongen naar was om een eerste klas soldaat te worden. En voor soldaat wilde zijn vader hem opvoeden. Maar toen Willem opgroeide had hij zyn eigen plannen, welke u misscnien verrassen: hij wilde zijn geheelen tijd besteden aan de studie en een geleerd man worden, die boeken schrijven kon en een grooten naam had.

Nu moet u weten dat in dien tijd het siudeeren juist „in de mode" gekomen was. Niet al lten ondtr de zonen van manr nen van beschaving en eer maar in iedere klasse van d bevolking was er grooie be geerte om te leeren. Het volk van Frankrijk en uit ander landen begon te gevoelen hoe onwetend zij waren e dorschien naar kennis op me nig gebied. Daar waren mis schien orie of vier redene voor.

In de eerste plaats was ee groot aantal geleerde manne uit Constanitinopel in Italië aan gekomen. Het was ruim der; i jaar voor dat Willem Farel ge boren was dat Constantinope eerst door de Turken werd in genomen; de Turken waren zo u weet, Mohammedanen. D Grieken die vóór de Turken, i

­ - , e ­ e n ­ ­ n n n ­ g ­ l ­ o e n Constantinopel woonden waren Chrisidi.en van n^am, not wel met even groote blindheid geslagen aai gaanoe Christus, als [lie in Fran< irijk. Toen de Turken er aankwamen, vluchtten ce Grieksche geleerden, die, — wat de wtreldsche kennis belieft veel minder onwetend waren dan de Franschen en Italianen, — voor hun veiligheid raar Italië, en brachten de boeken uit de groote bibliotheek te Constanüno'tel met zich mede Dit waren helaas, meest Hei densche boeken, geschreven aoor de oude Grieksche filoso fen en dichters, en konden daarom van geen wezenlijk pro fijt zijn voor de zielen van men schen, — juist het tegendeel — maar God maakt alle dingen dienstbaar aan Zijn wijze en gezegende doeleinden. Tenein de deze boeken te kunnen le

zen, begonnen velen Grieksch te leeren. Ons wordt verhaald eist de Grieksche scholen die in Parijs geopend werden, ver-, dior.gen werden met leerlingen. Oude en jonge mannen en jongens kon men zelfs , om 3 of 4 . uur s morgens m den winter - door de stralen zien hollen, in de eene hand een ijzeren kan­ ­ delaar, in de anaere een groot notitieboek, Alzoo bereidde God ­ öe middelen, waardoor het ­ Nieuwe Testament in fiet origineele Grieksch zou gelezen, en in de verschillende talen van Europa vertaald worden. ­

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen