Daar hapert veel aan

Elk, die met Gods Woord en Wet rekening houdt, moet tot de erkentenis komen, dat er In onze dagen veel hapert aan het openare leven.

Calvtjn heeft in zijn institutie etgrooten nadruk betoogd, dat od onder meer de Overheid heeft aangesteld tot beschermter en verdedigster van de openbare onschuld, zedigheid, eerbaarheid en rust en haar bevolen heeft om recht en geechtigheid te doen. '

Om met het laatste het eerst e beginnen, wat hapert daar eel aan.

s het geen ernstig vergrijp jeens recht en gerechtigheid, als eden lieden maanden lang achter de tralies worden opgesloten, onder dat zij ooit eens behoorijk ondervraagd zijn geworden? ruischt .het ook al niet eveneer tegen elk begrip van recht n gerechtigheid in, als belet ordt, dat aangeklaagden zich unnen laten verdedigen door een rechtsgeleerde? Of maakt en ook daar recht en gerechigheid niet te schande, waar men de menschen maar week in week uit gevangen houdt, zoner dat er gegronde reden voor bestaan? Is men zoo niet op weg om de rechtspraak te maken, tot wat Calvijn noemt een klip voor de aangeklaagden? Is dat de betrachting van recht en erechtigheid, welke de Heere van de Overheid eischt?

En dan —• is er geen reden om met groote vrees voor de toekomst vervuld te zijn, als men Iet op de hedendaagsche eerbaarheid en zaligheid? Men leze slechts de lange lijst der echtscheidingen, welke men dag in dag uit in de Staatscourant kan aantreffen. Men neme die doldriftige danswoede alleen maar in aanmerking, welke ons volk heeft aangegrepen. De beroemde Eomeinsche redenaar Cicero heeft eenmaal terecht de uitspraak gedaan, dat een dansend volk zijn zedelijken ondergang niet zal ontgaan. Zijn uitspraak is ten aanzien van zijn eigen volk bewaarheid geworden. Zou zij dan niet bewaarheid worden ten opzichte van het Nederlandsche volk? Heeft de omgang van vele vrouwen en meisjes met Duitschers en Canadeezen ons de oogen er niet voor kunnen openen, dat ons volk zich op een hellend vlak bevindt? Zijn de dagen van weleer, toen men zich alleen maar om brood en spelen bekommerde, niet zichtbaar teruggekeerd? Heeft de zwarte handel ons volk niet op een ontaarde wijze aangetast? Zijn er niet tal van teekens aanwezig, welke op een ontzaggelijk verval onder Neerlands volk wijzen?

En vervolgens — hoe is het met de rust op en de heiliging van Gods dag gesteld? Hoe met de godsdienst onder ons midden? Wat al godsdienst zonder God, wat al christendom zonder Christus is er niet ten onzent waar te nemen.' Hoe offert men op het altaar van den onbekenden God ook thans als weleer in Athene! Hoe veel christenen naar de mode van den tijd, hoe weinigen christenen door hartvernieuwende genade! Hoe dun is Jakob geworden!

En ten laatste — hoe gaat Sion onder een wolk! Hoe is het fijne goud verdonkerd! Hoe zeer zijn de wijze maagden met de dwaze in slaap gevallen! Waar blinkt Gods volk als een stad op een berg?

Gewis. Zoo wij het met het rechte oog bezien, dan zullen wij met diep leedwezen moeten bekennen, dat er veel aan hapert, van welken kant wij het ook bezin.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen