S.G.P.'ers vereenigt u

Waarom is het broodnoodig, dat de S.G.P.'ers zich in eene vereeniging aaneensluiten?

Om der beginselen wille. De beginselen der S.G.P. zijn dat overwaard.

Het zijn toch de aloude beginselen der Vaderen. Het zijn die beginselen, welke op GQds heilig en onfeilbaar Woord geg-ondvest zijn. Zij maakten in verleden eeuwen de kracht onzer gereformeerde voorvaderen uit. Zij waren de oorzaak, dat Nederland, hoe klein het ook mocht zijn, eenmaal aan de spits 4i^ï volkeren stond en zijn ongemeene bloei destijds de bewondering van geheel Europa weg droeg.

Het verwonderde daarom ook niemand, dat zoo vele godzalige lieden met alle kracht er op aangedrongen hebben, dat Gods Woord al de zeggenschap ook in het staatkundige leven zoude hebben.

Om uit de velen slechts enkelen met name te noemen. Ds. Van Lodenstein sprak in zijne geschriften als zijne vaste overtuiging uit, dat het van~het ailervoornaamste belang was, dat de stem der waarheid in de onderscheidene regeeringscoll(; ges gehoord en gevolgd werd.

Ds. Teellinck, van wien Ds. Van der Groe getuigde, dat hij een der meest godvreezende personen was, die ooit op onzen vaderlandschen bodem geleefd hebben, gaf in zijne werken al precies hetzelfde getuigenis.

Trouwens, welke oude schrijver heeft onder onze gereformeerde voorouders ooit anders gesproken. Allen waren zij het er over eens, dat het welzijn van ons land daarin alleen gelegen •was, dat Gods Woord het eenige richtsnoer voor 's lands bestuur was. Alleen beijverden zij zich met onverdroten ijver, dat artikel 36 van onze Nederlandsche geloofsbelijdenis door overheid en onderdanen onvoorwaardelijk geëerbiedigd zou worden.

En ook in de vorige eeuw hebben ds. De Cock en ds. Ledeboer het met groote beslistheid en stelligen nadruk voor het oude artikel 36 der even te voren genoemde belijdenis opgenomen en als den eenigen grondslag voor het staatkundige leven den volke aangeprezen.

Dat eenparige getuigenis der vaderen moge ons er mede toe aanzetten om de handen aan den ploeg te slaan, opdat wij gemeenschappelijk schouder aan schouder in onze vereenigingen onder de banier van Gods Woord optrekken. Hier geldt de lijfspreuk onzer voorouders: „Eendracht maakt macht".

Hebben wij — zoo vraagt ge misschien — nog geen bonden en vereenigingen genoeg? Het land loopt er toch van over.

Van harte zijn wij het daarin met u eens, dat er veel te veel bonden en vereenigingen zijn, welke er tot schade van ons volk zijn.

Wie zou het durven of kunnen ontkennen?

Wij althans zijn wel de laatsten, die het zouden loochenen. Doch men vergete hierbij niet, dat er ook goede bonden en vereenigingen zijn en geweest zijn.

Men denke slechts aan het Verbond der Edelen. Welk eene gezegende werking is daarvan uitgegaan! Hoe nuttig heeft het gewerkt! Hoeveel heeft het er toe bijgedragen, dat ons land van onder Spanje's dwingelandij en Rome's inquisitie bevrijd werd! Hoe zeer had die Bo, nd recht op den steun van elk, die de waarheid voorstond!

Evenzeer geldt dit thans nog in gelijke mate.

Ook thans heeft elke vereeniging of partij, die naar den Woorde Gods is, alle recht op steun. Daarop tevens recht, dat men zich bij haar aansluite om met haar gezamenlijk in vereeniging te ijveren, dat in den lande alom Gods Woord en Wet geëerbiedigd zullen worden.

Dat is voorwaar geen geringe zaak. Het is geen futiliteit, waaraan men zich achteloos en onnadenkend kan en mag onttrekken. Het is geen kleinigheid, waartegenover men zich zelfs min of meer onverschillig mag gedragen. Integendeel. Het is eene zaak van het allergrootste belang. Het is toch juist van het grootste gewicht, dat in de verschillende regeerinscoUeges de rechten Gods voorgestaan wiorden, zooals Voetius, ds. Van Lodenstein, ds. Teellinck en alle oude gereformeerde schrijvers dit be> pleit hebben.

Het was ook geen kleinigheid, dat de afgevaardigden der S.G.P. dit met aankleving van zwakheid en gebrek eens in de Tweede Kamer hebben mogen doen. Om nu maar één ding in het bijzonder te noemen, hoe hebben zij al de andere leden dier Kamer, die daarin lijnrecht tegenover hen stonden, zich grondend op Gods Woord, den gewissen val van den Volkenbond voorzegd, ook toen daar naar het uiterlijk nog niets van te zien was. Hoe heeft de Heere hen daarin niet beschaamd! Hoe heeft de uitkomst hen volkomen in het gelijk gesteld! Dat is wat wonderlijks! Dat is wat zeldzaams! Dat is groot!

Men vergete dit niet.

Laat ook dit ons eene aansporing zijn om de handen ineen te slaan, opdat de S.G.P. met hare afdeelingen alom in den lande weder uit haar asch herrijze.

Wel gaat er thans een geweldige roep om eenheid, om eene christelijke partij door den lande. Jarenlang is ook door de afgevaardigden der S.G.P. in de Kamer bepleit om tot de formatie van eene groote christelijke partij op den grondslag van Gods Woord te komen. Doch er werd toen steeds aan doovemans ooren geklopt. Daarom te meer heeft men bij het geroep om eenheid thans vooral niet uit het oog te verliezen, dat het ook heden boven alles zaak is om het beginsel rein te bewaren. Wat hebben wij toch aan eene partij, al zou zij nog zoo groot in ledenaantal worden, indien aan haar een deugdelijk fundament ontbreekt? Dan staat het van te voren al vast, dat zij vanwege haar ondeugdelijk fundament in het moeras zal verzinken.

Juist omdat het op een deugdelijk fundament boven alles aankomt, waarschuwen wij met allen klem een iegelijk om zich door het voor velen, o, zoo bekoorlijke geroep om eenheid niet van de zuivere beginselen te laten aftrekken.

Hoe het ten opzichte van samenvloeiing en samenwerking der partijen ook verder moge verloopen, vóór alles dient het beginsel, dat naar den Wolorde Gods is, te worden gehandhaafd.

Anders loopt het zekerlijk toch op bittere ellende uit»

Het is uit oorzaak daarvan, dat wij thans uit volle overtuiging en met allen nadruk er op aandringen: S. G. P.-ers vereenigt u.

Het is met het oog op hetgeen wij schreven ebn verblijdend teeken, dat thans reeds op vele plaatsen de plaatselijke afdeeling der S. G. P. weder in vergadering bijeenkomen, het bestuur opnieuw gekozen, het gewone werk hervat en de propaganda voor het weekblad „De Banier" en andere lectuur der S. G. P. ter hand genomen is.

Het is evenzeer verblijdend, dat er nu al kiesvereenigingen van de S. G. P. opgericht zijn in plaatsen, waarin te voren er nooit geweest zijn en dat er kiesvereenigingen herrezen zijn, waarvan .het aantal leden bij de herrijzing reeds veel grooter is dan het te voren ooit geweest is.

Doch er zijn ook kiesvereenigingen, die tot dusverre nog niet in vergadering bijeen geweest zijn. Dat behoort niet zoo te blijven. Alle flauwhartigheid en lauwheid dienen afgelegd te worden. De leden behooren daar ten spoedigste weder in vergadering bijeen te komen.

Ook op plaatsen, waar er tot dusver geen kiesvereeniging der S. G. P. was, beproeve men, zoo het maar eenigszins mogelijk is, tot oprichting daarvan te geraken. De voorbeelden zyn er thans toch al van geleverd, dat zulks soms op verrassende wijze zeer goed gaat; anders zouden er nu geen kiesvereenigingen zijn, waar zij nooit eerder geweest zijn. Zelfs al moet men er met weinig leden beginnen, men geve het daarom niet op en late deswege den moed niet zakken.

Met alle vrijmoedigheid wekken wij een iegelijk op, die het bestuur in den lande naar Gods Woord geregeld wil zien om in dezen te doen, wat zijn hand vindt om te doen.

S. G. P.-ers vereenigt u — dat is noodzakelijk. Daartoe spanne men zich in. Een ieder werkt daaraan mede en wekke zijn tragen buurman daartoe op.

Men vreeze daarbij geen smaad 01 hoon. Het deere niemand, dat men hem smaadt als een man, die drie honderd jaren te laat geboren is of als één, die nog vasthoudt aan de oude Dordtsche Synode.

Van welke kerkelijk gereformeerde formatie men ook lid moge zijn — de S. G. P. is geen kerkelijke partij — dit doet er in dit geval niet toe, indien men ons land naar Gods Woord en Wet be stuurd wenscht te zien, zoo sluite men zich aan bij de S. G. P. en trekke onder de banier onzer vaderen met haar op.

Hare beginselen zijn dat overwaard.

Door die beginselen was ons land eenmaal bij al de volkeren van Europa in eere en aanzien, heerschte daarin vrede en groote welvaart.

Ofschoon klein in getal waren onze voorvaderen machtig, want hun kracht — dat wenschen wij in een hier opviolgend artikel nog eens in het bijzonder uiteen te zetten — lag in Gods eeuwig blijvend Woord.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen