Buitenlandsch Overzicht

Het is in den lande feest op feest. Op tal van plaatsen kan men in den lande de draaimolens zien draaien. Het schijnt wel, dat er geen wolkje aan de lucht is. Het heeft er alles vm weg, aleof er in ons land geen armoede bestaat, maar ieder een volle beurs heeft. Ais men al dat pretmakon zoo in ac verte aan ziet, dan kan men niet anders dan zich bedroeven. De tijd is toch zoo ernstig. De toekomst laat zich zoo donker aanzien. Zware oordeelen Gods zijn over ons heengegaan ei! zware oordeelen dienen zich opnieuw aan. Daarbij is de Heere nog zoo nederbuigena goed geweest, dat Hij het juk van eone wreede en vreemde overheersching van ons heeft willen wegnemen. Wat ie de mensch ii Adams val toch '.met een schrikkelijke blindheid geslagen, dat hij van al deze dingen niets ziet. Want letten wij op het heaen en het verleden, hoezeer moest dan de mensch met een oprechte vreeze voor den Heere vervuld zijn. Doch daarvan valt onder de breede Jagen van ons volk helaas schier niets te bespeuren. Dit mag eik dan ook wel met groote bezorgdheid voor de toekomst vervullen. Het ziet er toch alles behalve rooskleurig in de wereld uit.

In ons vorig overzicht wezen wij er reeds op, hoe de tegensiellingen en geschilpunten tusschen Sovjet-Rusland eenerzijds en Groot-Brittannië en Amerika anderzijds steeds scherperon vorm aannemen. Ook deze week zijn de verhoudingen weer verscherpt. De Engcische minister Bevin heeft in zijn redo een federaal verbonden Duitschland bepleit. Donderdagavond deed men uit Moskou van Regeeringswege reeds weten, dat Sovjet-Rusland zich vierkant tegen de Engelsche zienswijze stelde. Het ontbrak in die radiorede ze; f.s niet aan vrij hatelijke opmerkingen. Men verklaarde daarin, dat men in Rusland niets moest hebben van een Duitschland, dat onder suprematie van Engeland geplaatst werd, evenmin als men iets iad moeten hebben van een Duitschland, dat onder het juk van Hifler zuchtte. En dit Was niet het eonige, waardoor in de afgeloopcn w& ek als onderlinge verhou­ ^ ding verscherpt werd. In Yoego-Slivië (het vroegere Servië) wordt thans een opzienbarend proces gevoerd. Daar staat de koningsgezinde vroegere bevelhebber der partisancn Wihailovitsj thans voor de rechtbank. Hij was in de bevrijdingsstrijd de mededinger en tegenstander van generaal Tito. De eerst genoemde koos de partij van Amerika en Engeland, de laatste, .die reeds voor den oorlog de algemeene secretaris der Zuid-Slavische communistische partij, was, maakte begrijpelijker wijze gemeene zaak met Sovjet-Rusland. Sowjet-Rusland drong '3iet zijn legers in Servië door en wist het te bezetten en daarmede was het lot van Mi.haiJovitsj bezegeld. Hij staat nu te Belgrado te recht. Het gaat er bij die terechtzitting alles behalve van zachtzinnig naar toe. De Servische minister van Binnenlandsche Zaken hield ter inleiding van de rechtszaak een rede, waarin hij Mihailovitsj onder meer toesprak met de woorden „monster" en „misdadiger". Men behoeft niet te gissen welke het vonnis zal zijn. Het verhoor van dat proces brengt in Amerika en in Engeland veel ontstemming en verbittering te weeg. Men erkent daar openlijk, dat Amerika en Engeland ten aanzien van Yoego-Slavië gedurende den oorlog grove fouten gemaakt hebben. Churchill heeft de veel zeggende verklaring afgelegd: „Gedurende den oorlog dacht ik in Tito vertrouwen ie kunnen stellen. Ik ben er mij nu wel van bewust, dat dit een van mijne grootste vergissingen in den oorlog is geweest. Het behoeft geen nader betoog, dat dit proces bij uitstek geschikt is om de kloof tusschen de geallieerden en Sowjet-Rusland nog te verbreeden. Te meer daar men in de Vereenigde Staten van Amerika besloten heeft onder leiding van Sumner Welles een eeretribunaal in te stellen, waar de zaak Mihaiiovitsj, geheel onafhankelijk van den uitslag van het proces te Belgrado opnieuw zal worden onderzocht en behandeld.

En alsof deze twee zaken nog niet genoeg waren, om de goede verstandhouding tusschen dn bovengenoemde volkon geheel te bederven, komt er nog een derde bij. die ongetwijfeld de reeds zoo sterk gerezen verbitfei-ing nog zal verergeren. S'owjet-Rusland, dat zich er bij de oprichting van de Vereenigde Naties nog met hand en tand tegen verzette, dat de fascistische staat Argentinië tot d'ien bond als lid zou toegelaten worden, is er thans n-et allo macht op uit onj met Arguntinië goede vrienden te worden. Dat is natuuijijk Amerika een doorn in h«t oog. Het gevoelt zeer goed, dat zulk een ^bondgenootschap regelrecht tegen hen gekeerd is. Onder zulke omstandigheden zijn de Ministeis van Buitenlandsche Zaken van Amerika. Engeland on Sowjet-Rusland te Parijs Zaterdag j.l. in conferentie bijoen gekomen. Wat moet de uitkomst daarvan zijn? ' Het kan er warm naar toe gaan. Bij deze quaestie en nog zoo vele andere geschillen als dp Spaansche en Perzische quaestie, staat men lijnrecht tegenover elkander. Daarbij komen dan de problemen welke men ten aanzien van Duitschland en Italië heeft op te lossen. En ook in dezen is men het verre van eens. Twee weken geleden, toen de Parijsche besprekingen tusschen de ministers op niets waren uitgeloopen, zette de Amerikaansche minister van Buitenlandsche Zaken Byrnes zijn zoogenaamd vredesoffeneief in, dat ten doel had mèt of zonder Sowjet-Rusland in Europa orde op zaken te stellan. Hij was van oordeel, dat ten aanzien van Sowjet-Rusland de grens van geduld en toegeeflijkheid reeds lang bereikt was en dat aan alle discussies tlians een einde gemaakt 'moest worden en er eindelijk beslissingen genomen moesten worden. De Engelsche politici en pers nemen wel een iets meer gematigde houding aan. Zij hebben den tijd zoek gebracht met studies over het geval te maken en de Russische motieven te onderzoekon en te doorgronden. Doch dit wil allerminst zeggen, dat men in Engeland het opzettelijk dralen en tegen werken der Russen ook niet tneer dan moe is.

Terwijl de politieke hemel zoo zeer met donkere wolken overdekt is, vingen er aan het einde der voorbij gegane week twee belangrijke conferenties aan, een in Parijs en een in New-York. De eerste is de voortzetting van de ministersconferentie, welke een maand geleden vastliep en de tweede, die van New-York, is belegd ter bespreking van de beheersching van de atoomenergie. Voorwaar, daar is allerminst reden om feest op feest te vieren. De toekomst toch laat zich onheilspellend donker aanzien, ook al bericht men uit Parijs, dat de conferentie aldaar in een vriendschappelijke geest begonnen is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen