De Vaccinatie in het leger

De vaccine-aanbidders zijn weder druk in de wéér. Tot in het ergerlijkste toe. Zij ontzien geen middel om hun afgod te dienen. In dezen tijd zien zij hun kans schoon om in het leger hun slag te slaan. Ons is naar door ons ontvangen berichten, een voorbeeld bekend, dat men de manschappen "eerst met allerlei schoone woorden tot de vaccinatie zocht te bewegen. Toen in weerwil daarvan enkele miliciens, die gewetensbezwaren hadden, nochtans daartoe niet wilden overgaan, volgden ef dreigementen en tenslotte werden zij door overmacht gedwongen om zich te laten vaccineeren. Ja, ja, onze vaccine-aanbidders durven heelwat aan! Dat was vroeger ook al zoo, toen geen kind de school mocht bezoeken, tenzij het het befaamde briefje van den dokter kon vertoonen. Zij kweekten toen ter tijd veel liever analphabeten dan hun afgoderij prijs te geven. Zij gaven er verre de voorkeur aan dat een deel van ons volk in onkunde opgroeide, dan dat zij, wat zij hun wetenschappelijke kennis noemden, verloochenden. Hoe deerniswaardig het echter met die wetenschappelijke kennis gesteld was, zou zelfs in den loop der jaren aan den meest verstokten voorstander van de vaccinatie-dwang blijken. Die wetenschappelijke kennis bleek toch op pure fantasie te beruste . Zl, hal intusschen heel wat kindermoorden op haar geweten. Toen het daarmede echter zoo zeer de spuigaten uitliep, dat de dwang onmogelijk langer gehandhaafd kon worden, werden de dwangmaatregelen noodgedwongen opgeheven. Dat belette echter sommige vaccinatie-drijvers in Rotterdam niet, om, toen er naar hunne meening gevaar voor epidemie dreigde, de kinderen van de straat op te grijpen en hen te vaccineeren. Zoo verwoed waren deze menschen in hun bijgeloof. De vaccinatie toch is voor menigeen het eerste en voornaamste artikel van zijn vermeend wetenschappelijk geloof geworden. Dat blijkt keer op keer maar weer heel duidelijk. En als hun furie gaat woeden, dan is niets en niemand er veilig voor. Dan houdt men met geen geweten of wet meer rekening. Dan ziet gij onze vrijheidshelden, die de woorden vrijheid en recht als in den mond bestorven liggen, er niet voor terug deinzen om zelfs de gewetensvrijheid op de meest grove wijze te verkrachten. Dan hebben zij in hun blinden ijver ook maling aan de Nederlandsche wetten, zelfs al hebben zij zich door eed of plechtige belofte verbonden die strikt en stipt te zullen naleven.

Daarom willen wij onze militairen, ook degenen onder hen, die naar Indië gaan, er nog eens nadrukkelijk op wijzen, dat zij zich geen slachtoffers van de razernij der vaccineaanbidders behoeven te laten maken. Er is geen wet, welke hen daartoe verplicht. Integendeel, zij staan met de Nederlandsche wetgeving in de hand in hun volste recht, als zij volstandig weigeren om dit zich te laten maken. En als hierbij overmacht of geweld gebruikt , wordt, dan gaat dit gepaard met een zeer ergelijke schending van de Nederlandsche v/v L. Ook is, waar dit zoo in­ fame stuk bedreven is, daarover nog niet het laatste woord gesproken of geschreven.

Het verblijdt ons te kunnen berichten, dat door de bemoeienissen véin Ds. Kersten en Ds. Zandt, de gewetensbezwaarden kunnen worden vrijgesteld van vaccinatie.

Een leger-commandant was zoo vriendelijk bij Ds. Kersten te informeeren naar de principieele bezwaren tegen inenting, door een militair, die voor vertrek naar Indië was aangewezen, ingebracht, op grond van welke bezwaren deze vaccinatie weigerde. Ook de vader van bedoelden militair schreef aan Ds. Kersten, Nadat deze de bezwaren heeft toegelicht en blijkbaar bedoelde commandant bij Z, Excellentie den Minister van Defensie aanhangig heeft gemaakt, is de volgende legerorder verschenen, die ons van bevriende zijde werd toegezonden, waarvoor wij den Minister dank zeggen en waarmede onze militairen winst kunnen doen.

MINISTERIEELE BESCHIKKING

van 13 Nov. 1941, Ie Afd. No. 1

Weigering vaccinatie.

Militairen, die weigeren zich te laten vaccineeren tegen typhus, paratyphus en tetanus, moeten de volgende verklaring teekenen: Ondergeteekende, de verklaart hiermede, dat hij vaccinatie tegen typhus, paratyphus en tetanus heeft geweigerd, niettegenstaande hem er bij herhaling door een officier van gezondheid op is gewezen, dat zijn weigering ernstig het verkrijgen en verspreiden der voornoemde besmettelijke ziekten kan veroorzaken met alle gevolgen van dien.

Deze verklaring wordt geteekend in drievoud. Eén exemplaar wordt opgelegd bij den chef van den geneeskundigen dienst der landmacht, één bij den betrokken commandant, terwijl één exemplaar wordt uitgereikt aan den betreffenden militair. Bovendien wordt van de weigering aanteekening gehouden in het „paybook", eventueel zakboekje, van dien militair. De aanschrijving van den Minister van Defensie van 1 Mei 1941, Af deeling IX, Nr, 3, komt hierdoor te vervallen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen