Generaal Smuts in de Ridderzaal

Omstreeks elf uur werd op Vrijdag 10 b October generaal Smuts de Ridder- I zaal plechtig binnengeleid. Als de veldmaarschalk — een bejaarde kleine tengere man — den voor hem bestemden zetel had ingenomen, richtte de voorzitter der Eerste Kamer, prof, Kranenburg een woord van welkom tot hem. Als hij dit had beëindigd, liet hij zijn rede verloopen in een propaganda-rede voor den Volkenbond en de Vereeniging van de Vereenigde Naties, Het was een echte liberale redevoering, waarbij aan de Wit en Thorbecke een buitengemeene hulde in hun kwaliteit als Staatslieden van den eersten rang werd gebracht, Een nog al veel grooter staatsman als Willem van Oranje, de Vader des Vaderlands, ongetwijfeld was, werd daarbij in het geheel niet vernomen, Dat is begrijpelijk. Die past niet in dat kader. Nochtans gaat het wel f heel ver, dat, als er over Neerlands | staatslieden gesproken wordt, de l grootste van allen daarbij in het geheel niet genoemd wordt. Doch — zooals reeds even tevoren opgemerkt is, deze is geen waardig gezelschap voor den Volkenbond, Deze kan heel niet in aanmerking komen, waar het de kennelijke bedoeling van Prof, Kranenburg was de door en door revolutionnaire instituten van den Volkenbond en de Vereenigde Naties hoog op het paard te verheffen.

Het is ongetwijfeld een groote verdienste van den minister-president van de Zuid-Afrikaansche Unie geweest, dat hij Prof. Kranenburg met zijn hoog opgeschroefde verheerlijking van den Volkenbond in zijn hemd heeft laten staan. Hij heeft er in zijn rede, waarin hij den professor beantwoordde, zelfs met geen enkel woord over gesproken. Daarmede bewees de heer Smuts een staatsman te zijn, die geen hersenschimmen najaagt, zooals de professor en zoo vele anderen met hem die, ondanks alle opgedane bittere ervaringen, nog steeds maar najagen. De heer Smuts bepleitte met aandrang eene nauwere aaneensluiting van de Europeesche Staten, Van alle huidige internationale vraagstukken — zoo merkte hij op, — was het Europeesche vraagstuk thans het grootste en het ernstigste. Daarom drong hij er op aan, dat de Europeesche volken elkander zouden leeren ver staan en dat zij zich in een nauwen band zouden vereenigen, daar zij allen door een en hetzelfde gevaar bedreigd worden. Daarbij moesten zij hunne verwachtingen om hulp niet stellen op andere contingenten, die zoo ver van Europa verwijderd liggen. Hij besloat zijn rede met de oorden van Churchill: Laat Europa

diezelfde rede had de Zuid-Afriaansche minister-president de te groote bereidwilligheid om in '^id-Afrika emigranten op te ne- ^en, uitgesproken. Hij bracht dien- '^ngaande te berde, dat Zuid-Afrika jlat een nieuw stadium van ontwikdeling tegemoet gaat, groote behoefheeft aan geoefende mannejiijke grachten. De ontwikkeling en de |itbreiding van allerlei zaken en be- Irijven zijn aldaar enorm. Eenerzijds 1 dit een gevolg van de buitenge- ^one krachtsinspanning tijdens den oorlog; anderzijds van de grootste pntdekkingen, vooral op het gebied an het mijnwezen, welke in den laatsten tijd gedaan zijn. De huidige Gestand schept een gulden toekomst oor een land als Zuid-Afrika, dat e mogelijkheid biedt om nieuwe koonisten in zich op te nemen. Dezen ; ijn daar zeer welkom. Zij hebben ildaar, naar den mensch gesproken. )etere vooruitzichten op economi- Ichen vooruitgang dan in de door den ^orlog zwaar geteisterde landen. Binicnkort zal ook in Nederland de geegenheid geopend worden om zich 'OOT emigratie naar Zuid-Afrika aan |e melden,

Pe rede zelf werd door generaal muts in het Zuid-Afrikaansch uitesproken. Zij legde getuigenis at an een warme en oprechte liefde, elke bij de Zuid-Afrikaansche befvolking nog steeds voor Nederland ^aangetroffen wordt. Daar gedenkt ^en nog immer zijn afkomst uit het 'ude Nederlandsche moederland., aarmede men zich nauw verbonden evoelt, De blanke Europeesche leenswijze is daar op een Nederandsch fundament gebouwd. Ner- $ens ter wereld heeft een Nederlandische stam in den vreemde zoo lang ^ijn Nederlandschen afkomst bewaard en met blijvenden uitslag geirbeid. Volgens den veldmaarschalk vorden daar de echt Nederlandsche ypen, zooals de schilderijen van /"rans Hals die vertoonen, nog veel- [vuldig gevonden. Vele tradities uit e 17è eeuw zijn daar nog in eere geleven. Daarom, zoo verklaarde de inister- president, heeft de zeer artelijke ontvangst, welke mij hier jte lande allerwege ten deel gevallen s, mij zoo goed gedaan. Ook zal dee ongetwijfeld zeker in Zuid-Afrika eer gewaardeerd worden en er toe ijdragen, dat de wederzijdsche banen versterkt worden,

et valt te betreuren, dat bij de ontangst in de Ridderzaal, waarbij Ds. andt en Ir, van Dis tegenwoordig aren, zoovele Kamerleden niet aanezig waren. Daar waren heelwat etels van Kamerleden onbezet geleven. Ten slotte willen wij nog opnerken, dat het ons leed doet, dat, |vaar de minister-president over de ? l7e eeuw gesproken heeft, er van de Éeloofsovertuiging, welke hier toen fer tijd heerschte, in diens rede iiets tot uiting gekomen is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen