BUITENLANDSCHE ZAKEN

Rede van Ds. Zandt

Woensdagavond 4 December nam de Kamer de begrooting van Buitenlandsche Zaken in behandeling. Versche'dene sprekers voerden daarbij het woord, die het allen voor de Organisatie der Vereenigde Naties (de UNO) opnamen. Ook de antirevolutionnairen en christelijk-historischen zongen in dat koor mede. Als zoovele jaren tevoren nam de S.G.P. ook nu weder een geheel daartegenovergesteld standpunt in. Ds. Zandt, die bij deze gelegenheid het woord voerde, toonde helder en klaar aan, dat de Organisatie der Vereenigde . Naties op den grondslag van de theorieën der Fransche Revolutie rust. Evenals in den Volkenbond wordt ook daarin Gods Woord als contrabande beschouwd. Voor dat Woord als grondslag is daar geen plaats. De menschelijke wijsheid zit er op den troon. De menschelijke rede wordt ef als afgodin verheerlijkt, Hoe kan men ter wereld van zoon instelling iets goeds, verwachten. Terecht merkte ds. Zandt in zijn rede op, dat de kerkvader Augustinus eenmaal geschreven heeft, dat de afgoderij duur betaald woidt. Het zijn toch ontzaglijke sommen gelds, welke evenals bij den Volkenbond, ook nu weder ten believe van de Vereenigde Naties worden weggesmeten. Kapitalen moeten er weder als contributie worden opgebracht. En dat terwijl in ons land de nood zoo hoog geklommen is en ons land door en door verarmd is. Hoeveel nutter kon dat geld aan ons eigen land besteed worden. Menig belastingbetaler zucht onder den zwaren last der belastingen, maar ook hij moet zijn aandeel opbrengen ten behoeve van het instituut der Vereenigde Naties, Menige oud-gepensionneerde en duizenden met hen in den lande hebben de grootste moeite om rond te komen, maar dat belet niet, dat men tonnen gouds voor de Vereenigde Naties vermorst. Ds, Zandt wees ook daarop, dat hij eerst met een welgefundeerd betoog het geheel onbijbelsche en onchristelijke karakter der UNO had aangetoond. Wij bieden nu de rede van ds. Zandt ter lezing aan.

Hij sprak als volgt: Mijnheer de Voorzitter! Onmiskenbaar lag aan den Volkenbond en ligt ook nu weder aan de Vereen'gde Naties

de revolutionnaire levensopvatting der Fransche revolutie

ten grondslag. De Minister heeft dit in zijn Memorie van Antwoord ontkend, waar hij op blz, 8 verklaard heeft, dat de Organisatie der Vereent ^e Naties niet is ontstaan ten gevolge van revolutionnaire beginselen. Ik kom met alle klem tegen deze ministerieele zienswijze op. Ik moge er dan toe overgaan om de juistheid van mijn standpunt aan te toonen. Ik voer daarvoor het navolgende aan. Overeenkomstig de levensopvatting der Fransche revolutie wordt de mensch als vrij geboren, goed en fdel beschouwd en zijn d^ens verstand en rede onverdorven. Dientengevolge kunnen volgens haar opinie elk rijk en ook heel de wereld opperbest door den goeden wil en de rede van den mensch bij gemeenschappelijk overleg bestuurd worden. God en Diens geopenbaard Woord had men daarbij gansch niet van noode.

De rechten Gods

werden als ouderwetsche begrippen voor afgedaan verklaard. Daarentegen werden de zoogenaamde rechten van den mensch hoog op het schild verheven. De mensch zou voortaan door gemeenschappelijk overleg alles wonderwel besturen. Met schier ongekende geestdrift en meermalen met schitterende oratorische talenten hebben de baanbrekers der Fransche revolutie deze beginselen te boek gesteld en met zeldzaam ijver onder het volk verspreid. Zij betoogden daarbij, dat een ongekende welvaart en een eeuwige wereldvrede onder alle volken der wereld verzekerd zouden zijn, ind'en ar slechts naar haar inzichten gehandeld zou worden. Het licht der rede zou alsdan weldra alle du'stemis en onheil van den aardbodem verbannen. Daarvoor was allereerst noodig dat het droit

Divin opgSruimH^Sr^en de rechten van den mensch volle erkentenis zouden verkrijgen. In hun ingekankerden haat tegen het Goddelijk recht ging een hunner meest gevierde voormannen, met name Voltaire, zelfs zoover, dat hij men zijn ., Ecrasez rinfame" het volk opwekte om den Christus en diens geboden te bespuwen. Groote offers, stroomen bloeds zijn er voor opgeofferd om deze theorieën in Frankrijk tot heerschappij te verheffen. Uiteindelijk bevochten de revolutiohnairen op de slagvelden van Valmy en Jemappes de overwinning. Die zege gaf hun de gelegenheid om hun ideeën practisch te verwezenlijken. Aan de macht gekomen, bleek het echter aldra, dat hun theorieën, waarvoor zij met de pen zoo welsprekend en met het zwaard zoo heldhaftig gestreden hadden, in de practijk ten

eenenmale oniiHvoerbaar

waren. Het baatte hun daarbij zelfs niet, dat zij de rede tot godin verheven hadden. De aangekondigde welvaart bleef uit en de voorspelde eeuwige vrede liet al evenzeer op zich wachten, In stede daarvan volgde weldra de eene oorlog den anderen op en werd heel Europa een tooneel van bittere oorlogsellende. Bovendien viel van den goeden wil des menschen geen spoor of zweem te bekennen en van een overleg door de rede bleek al evenmin iets. Weldra zou de meerderheid de minderheid niet door overleg en rede in het goede spoor leiden, maar zou de meerderheid bruutweg door de guil- (otine de minderheid het zwijgen opleggen. Het failliet van deze beginselen zocht men in stroomen bloeds te versmoren, maar zelfs dit gelukte niet. Het bracht Napoleon op den troon en met hem

het despotisme van een tyran.

De beginselen der Fransche revolutie liepen op een volslagen bankroet uit. Deze zelfde beginselen lagen aan den Volkenbond ten grondslag. Daarom was het te voorzien, dat het met den Volkenbond op een volko men mislukking moest uitloopen. gelijk wij jaren te voren reeds aangekondigd en voorspeld hebben. Ook in dezen hebben de volken ijdelheid bedacht en te zamen beraadslaagd tegen den Heere en Zijne Gezalfden, zeggende: Laat ons hun banden verscheuren en hun touwen van ons werpen. Ook in dezen is echter Gods Woord klaar bevestigd, namelük dit woord: Die in den hemel woont, zal lachen, de Heere zal hen bespotten. Ja,

de hoovaardij van de menschen

is inderdaad, evenals bij den torenbouw van Babel, ook bij den Volkenbond door God bespot geworden. Mijnheer de Voorzitter! Men heeft ten onzent den revolutionnairen grondslag van den Volkenbond en nu ook weder van de Organisatie der Vereenigde Naties met een godsd'enstig dus genaamd Christelijk, kleed zoeken te overdekken. Daartoe heeft men deze organisatie het etiket „Christelijk" op haar rug geplakt. De vorige minister, de heer Van KJeffens, heeft zulks gedaan met behulp van een bijbeltekst. Hij voerde daartoe

een tekst

aan. welken de Arianen in hun bestrijding zoo dikwerf tegen de rechtzinnigen hebben aangevoerd. Hij beriep zich namelijk op den tekst: Niet een iegelijk, die tot Mij zegt: Heere, Heere, zal ingaan in het Koninkrijk laar aoct deo wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is. Heel begrijpelijk kenden de Arianen zich daarbij de schoone rol toe, dat zij degenen waren, die den wil des Vaders deden. De rechtzinnigen waren in hun oog slechts erbarmelijke letterknechten, die den wil des Vaders met voeten vertraden. Il merk hierbij op, dat de Arianen met het aanhalen van dezen bijbeltekst nooit rechtzinnigen geworden zijn en dat met het bijbrengen van een bijbeltekst een in grond en wezen revolut'onnaire instelling nooit Christelijk te maken is. Zelfs de godloochenaars onder de revolutionnairen, zoo dit in hun kraam te pas kwam, hebben zich wel eens van een bijbeltekst bediend, maar desondanks verwierpen zij Gods Woord als het richtsnoer voor hun leven en leer. En zoo is het ook met de Vereenigde Naties gesteld. Ook de huidige Minister heeft gepoogd den revolutionnairen grondslag van de Organisatie der Vereenigde Naties met

een soort godsdienstig Christelijk kleed

te overdekken. Dit doet te vreemder aan, waar de Minister in zijn Memorie van Antwoord zelf verklaard heeft: „Dat deze organisatie, die alle volken der aarde beoogt te om- vatten, zich niet on de basis van een bepaalden godsdienst of belijdenis kan stellen, ligt voor de hand". Met deze woorden heeft de Minis ] ter onomwonden toegegeven, dat deze organisatie

niet op Gods Woord gegrondvest is.

Daarmede is deze quaestie dan ook geheel en al uitgemaakt. Daarom moet ook het instituut van de Vereenigde Naties, evenzeer als de Volkenbond, op een volslagen bankroet uitloopen. Ik ga dit nog nader aan toonen. De voorstanders der openbare school hebben deze school destijds ook als een Christelijke aangemerkt willen zien, om reden, dat zii de jeugd had op te voeden in Christe liike en maatschappelijke deugden Hun tegenstanders voeren daar zeer terecht t^gen aan, dat zulks tot de onmogelijkheden behooidc, terwijl Gods Woord op die school I een gesloten boek moet zijn. Dit geldt nu ook van instelling der Vereenigde Naties, En dit zelfs nog in erger mate, Gods Woord is

als grondslag ook daar trabande. COO'

Op dien grondslag heeft men zich daar niet willen, noch kunnen ver een'gen, om de eenvoudige redenen, dat tal van leden, waaronder ondel meer de revolutionnairen. dezen grondslag nooit zouden hebben wil len aanvaarden. Zoo men er op dsii dag van morgen de oude eedsformU' Ie: „Zoo waarlijk heloe mij God Al machtig, Eenig en Drie-eenig" in' voerde, ware dit genoeg om heel de vereeniging als een zeepbel te zien uiteenspatten. Mijnheer de Voorzitter! Het staat als een paal boven water dat J* grondslag van de instel'ing der Ver eenigde Naties niet is die van Gods Woord, maar een gansch andere. De theorieën van de Fransche revolutie geven er den toon in aan, D^ leuze , .Vrijheid, Gelijkheid en Broc' derschap" wil men er in practijk zien gebracht, gelijk ook de Volken bond onder den invloed der vrijmet- slarij werd opgericht, zooals onredersprekelijk vaststaat, of, om in e taal van den Minister te spreken, e beginselen van vrede en broederchap. van naastenliefde en van salenwerking, die door alle godsiensten ter wereld worden geprcikt, willen de Vereenigde Naties ienen. En dit alles voert men aldaar

| lijnrecht tegen God en Diens Woord in

lit. Geheel naar de leerwijze der 'ransche revolutie, namelijk door de aenschelijke rede en door gezamen- .jj^ overleg. Dit achten wij een chromelijke miskenning van Gods j^/goj-d, hetwelk ons leert, dat wij ^^^ - ^^ ^^ Qj, 2e wegen hebben te ^gnnen. Bovendien wordt op zulk gjj wijze het schepsel geëerd boven \^^ Schepper, die te prijzen is tot in j^j. eeuwigheid. Dit is ook gansch en il in strijd met Gods Woord, dat ^^^ ^^g^. J^^ jg ^^^^ en tot de geuigenis! Zoo zij niet spreken naar jj^ woord, het zal zijn, dat zij geen lageraad hebben". ^lijnheer de Voorzitter! ? ok wij stellen den vrede op hoogen Jrijs. Ook voor ons geldt het gebod: 'nze naasten lief te hebben als ons self. Maar daaraan gaat vooraf: God ^^^ *® hebben boven alles. En daar- /an bemerken wij noch in het Hand- '®**' ^°^^ '" ^^ heindelingen van de Vereenigde Naties'iets. Integendeel, ^^^ komt er heel niet in aanmerking. En wat de betrachting van de liefde tot den naaste betreft, die ontaardt, gelijk voorheen in den Volkenbond, ook thans weder in de Vereenigde Naties, geheel

in het betrachten het eigenbelang. van

pat treedt bij de leden van de Verjeenigde Naties geheel op den voorgrond. Dat komt in al haar doen en (laten klaar voor den dag. Men preekt en belijdt er de naastenliefde, maar men betracht en beoogt er de eigenliefde. En wat' het betrachten van den vrede aanbelangt, evenals in den Volkenbond is elk lid van de Vereenigde Naties er op uit, om op militair gebied een zoo groot mogelijken voorsprong op de indere leden te krijgen. Men heeft het woord ontwapening in den mond, maar metterdaad bewapent een iader zich zooveel hij maar kan. Het wordt m alles openbaar, gelijk dai ook in den Volkenbond en in de Fransche revolutie openbaar geworden is, dat de Heil'ge Schrift te recht van degenen, die God en Zijn geboden niet in eere houden, getuigt:

vernieling en ellendigheid is in hun wegen;

en den weg des vredes hebben zij aiet gekend. Hoe zou dit ook kunnen, in een vereeniging, waarin de rede alle zeggingschap heeft, waarin men heel de wereld door bloot menschelijk overleg naar de leeringen der Fransche revolutie meent te kunnen besturen en waarin men niet aan de uitspraken van Gods .Woord gebonden is? Hoe kan men daar den Vrede dienen? Wat is van zulk een vereen-ging anders te verwachten' dan vernieling en ellendigheid? De Regeering verklaart

tegen blokvorming

onder de volken te zijn, maar in de Vereenigde Naties wordt de blokvorming gekwrekt. Herhaaldelijk, ja sch'er altijd, keert zich daar het eene blok tegen het andere blok. Bij elke stemming is dit vrijwel het geval. Men is daar druk bezig door de vaak zeer heftige discussies

een nieuwen oorlog voor bereiden. te

In plaats van den vrede dient men er den oorlog. Gelijk ook de Volkenbond op allerlei wijze er zeer veel toe bijgedragen heeft, dat de tweede wereldoorlog met al zijn verschrikkelijkheden is uitgebroken. Hoe heeft die Bond destijds

met zijn bedrieglijke propaganda voor ontwapening

de volken niet in slaap gewie^ en Duitschland de gelegenheid gegeven zich tot aan de tanden te wapenen. Naar den mensch gesproken had de oorlog nooit zoo lang geduurd en nimmer zulk een wreed en ontaard verloop gehad, indien de geallieerden onder den invloed van de propaganda van den Volkenbond hun bewapening niet zoo jammerlijk verwaarloosd hadden. Die verwaar- 1 oozing heeft ten gevolge gehad, dat geheele industrieën ten slotte moesten worden omgezet in de smedenjen van de meest gruwelijke wapens, dat millioenen en milHoencn menschen er het leven bij gelaten hebben en dat de volken thans met m^lliarden en nog eens milliarden schuld zitten en dat heel de wereld thans in den meest ontredderden toestand, die zich denken Iaat, verkeert. Mijnheer de Voorzitter! Dat is een gevolg geweest

van de verkeerde orincipes, waarop de Volkenbond rustte.

Ook hierbij heeft God de hoovaardij van de menschen, die een tweeden toren van Babel wilden bouwen, andermaal zichtbaar uit den hemel bespot. En wij vreezen, dat hetzelfde straks met de Vereenigde Naties het geval zal zijn. Daarin toch bedrijft men evenals in de Fransche revolutie en in den Volkenbond dezelfde hoovaardij met de menschelijke rede en hét gemeenschappelijk overleg, zonder God en Diens Woord in erkentenis te houden. De uitkomst daarvan laat zich nu al reeds zeer donker aanzien. Dit is te verstaan. De boom deugt niet. Hoe kunnen de vruchten dan goed zijn. Ik wil dit nog met een paar bewijzen staven. Men brengt in de Vereenigde Naties den tijd door

met kijven en'kibbelen

Zoo wordt de tijd er zoek gemaakt. Ea deze twisten gingen soms zoo hoog. dat de Ministers in Londen

met gebalde vuisten

tegenover elkander stonden. Zoo iets kan niet anders dan verbittering achterlaten en is uiterst bevorderlijk om de goede verstandhouding onder de volken ten eenenmale te bederven. Zaken worden er niet afgedaan. De conferentie te Londen en dte te Parijs zijn op een groot fiasco uitgeloopen. Anderhalf jaar ligt nu al achter den dag, waarop de wapens neergelegd werden, en daar is feitelijk nagenoeg geen enkel probleem opgelost. De grootste en moeilijkste vraagstukken vragen nog steeds om oplossing. Het gaat precies als in de dagen van de Fransche revolutie en in de historie van den Volkenbond. Daar komt nog bij, dat in naam de 'souvere'niteit der Staten, de gelijkwaardigheid van elke natie, op het papier erkend is, maar dat in werkelijkheid in de'Vereenigde Naties

het recht van den sterkste geldt.

De groote Mogendheden toch beheerschen met haar recht van veto heel den gang van zaken. Zij regeeren souverein en de kleine naties hebben als het er op aan komt niets in te brengen. Zij mogen redevoeringen houden, die men vaak met een zekeren wrevel aanhoort.

Zij mogen haar contributies betalen.

Dat hoogst betwistbare voorrecht is haar dan ook nog gelaten. Ook Nederland krijgt daar zijn deel in. En dit is waarlijk niet gering. De Minister deelt ons daaromtrent mede: „Verondersteld mag worden, dat het bedrag vermoedelijk gelegen zal zijn tusschen 400.000 en 500, 000 dollar. Aanvankelijk was vastgesteld, dat het percentage van het totaal, dat voor rekening zou komen voor Nederland, zou zijn 1.428 pet.; daar in tusschen de Vereenigde Staten bezwaar hebben gemaakt tegen het voorstel, dat htm aandeel ongeveer 50 pet. zou bedragen, zal in ieder geval het percentage voor Nederland stijgen, vermoedelijk tot 1.86 pet. Ook dienaangaande heeft de Vergadering echter nog geen beslissing genomen. Bij dit alles moet wel worden verstaan, dat hieronder niet zijn begrepen de bijdradragen van Nederland voor de Internationale Arbeidsorganisatie, de Organisat-e van de V.N. voor Onderwijs^ Wetenschap en Cultuur fU.N.E.S.C.O.) en andere Gespecialiseerde Organisaties, welke kosten geheel of ten deele ten laste van dit artikel zullen worden gebracht".

Voorwaar een geweldig bedrag,

dat ons land jaar op jaar ten gerieve van de Vereenigde Naties heeft op te brengen. De oud-gepensionneerden, de mobilisatieslachtoffers. de ouden van dagen en met hen nog zoo vele duizenden en duizenden in den lande kunnen nauwelijks rondkomen en moeten op een houtje bijten. Bij duizenden brengt men het geld naar de Vereenigde Naties, waar het weer als bij den Volkenbond wordt vermorst. De belastingen zijn tot in het ondraaglijke gestegen. Hoe ontzaglijk groot is het getal dergenen, die niet weten hoe zij deze straks zullen moeten betalen. Zeer velen hunner moeten het zelfs uit den mond sparen om de belastingpenningen op te brengen. Ons land is door en door arm geworden, maar d't belet niet om ook nu weer als eertijds naar den Volkenbond honderdduizenden bij honderdduizenden naar de Vereenigde Naties te brengen. Al worden

al die tonnen bij tonnen gouds ook weggesmeten

en totaal vermorst, zooals dat eertijds met den Volkenbond het geval geweest is, dat schijnt volstrekt niet te hinderen Te recht heeft Augustinus eenmaal geschreven, dat de afgoderij duur betaald wordt. De genegenheid, welke de coalitie-Regeeringen voor den Volkenbond betoond hebben en deze Regeering nu weder voor de Vereenigde Naties aan den dag legt, beschouwen wij als een afgodische liefde voor een onbijbelsch revolutionnair instituut. Daartegen zijn wij —

ook al stonden wij dan geheel alleen in deze Kamer

— immer opgekomen. Daar behoorde moed toe, nochtans hebben wij dit uit vaste overtuiging gedaan. De uitkomst heeft ons ten aanzien van den Volkenbond volkomen in het gelijk gesteld. En ook van de Veree­

nigde Naties koesteren wij geeneriei verwachting. Zij is een humanistische instelling, zooals haar considerans zonneklaar aantoont; hetgeen zelfs haar voorstander de geachte afgevaardigde de heer Bruins Slot hedenavond onomwonden heeft toegegeven. Mr, Groen van Prinsterer heeft in zijn dagen betoogd, dat, gezien de humanistische revolutionnaire ontwikkeling, het tot de oprichting van een Volkenbond zou komen. Hij heeft den Volkenbond zelf niet beleefd. Hij verklaarde dienaangaande, dat gezien de revolutionnaire opvattingen, waardoor de tijdgeest beheerscht werd, dit onvermijdelijk zou plaats grijpen. Zoozeer zag hij in dien Bond, de antirevolutionnairen en Christelijk-historischen ten spijt.

de revolutionnaire theorieën

belichaamd, dat hij van hem sprak als van een tweeden torenbouw van Babel, En als de eigenlijke stichter daarvan wees hij den humanist Hugo de Groot aan, dien hij qualificeerde als den voorlooper en eigelijken grondlegger van de theorieën der Fransche revolutie. Naar die theorieën — mr. Groen van Prinsterer heeft daarin volkomen gelijk — werd de Volkenbond opgricht en naar die theorieën is ook de Organisatie der Vereenigde Naties ingesteld. Het ïs dan ook met de waarheid in striid, wanneer men de Vereen'tfde Naties als een Christelüke instelling aangemerkt wil zien. Dat is zij niet. Zij 's in grond en wezen een humanistische revolutionnaire instelling. Zij is niets anders dan een kwade boom, waarvan geeneriei goede vrucht te verwachten is. Miinheer de Voorzitter! Ik meen met deze beschouwingen de opvattingen van den Minister, in ziin Memorie van An+woord ons gegeven- en d? e van de voorstanders der Vereenigde Naties voldoende te hebben weerlerfd. Mijnheer de Voorzitter! Wat

hett gezantschap bij het Vaticaan

betreft, wensch ik te volstaan met de opmerking, dat vn] ons daar krachtens onze Gereformeerde beginselen nadrukkelijk tegen verklaren. Door ons is op het desbetreffende artikel een amendement ingediend, hetwelk ik nog nader hoop toe te lichten.

De Minister bleef geheel in gebreke om het door ds Zandt aangewende te weerleggen. Wel zocht hij zich met een grapje van deze zoo gewichtige aangelegenheid af te maken. Hij beweerde n.l., dat hij op de catechisatie niet zoo sterk in bijbelteksten was. Met zoo'n grapje maakt men zich zelf echter maar belachelijk. Ds. Zandt kon dan ook niet nalaten om bij de renliek met een kort maar scherp woord den M'nister van antwoord te dienen. Hij toonde aan, hoezeer de Minister gefaald had. Ds- Zandt sprak dan bij deze repliek: Mijnheer de Voorzitter! Bij deze repliek kan ik met een zeer kort woord volstaan. Het antwoord van den Minister heeft mij in het geheel niet kunnen bevredigen. De Minister heeft in zijn rede niet aangetoond, dat in de Organisatie van de Vereenigde Naties de theorieën van de Fransr-he revolutie niet belichaamd zijn. Wel heeft hij de Kamer onder meer er mededeeling van gedaan, dat hij op catc- cfaisatie niet sterk in bijbelteksten was. De Minister had het onjuiste van mijn stanpunt moeten bewijzen en dat juist heeft hij niet gedaan. Tevens is hij in gebreke gebleven te bewijzen, dat de organisatie van de .Vereenigde Naties op Gods Woord gegrond is. En dit heeft hij evenmin

kunnen bewijzen, daar zulks ook niet het geval is. Daarmede is de zaak voor inij ten eenenmale beslist, Al wat toch niet op Goejls Woord gegrond is, moet zeker vallen, gelijk ook de Volkenbond, omdat hij niet op dat fundament was gebouwd, gevallen is; en zijn val was groot.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen