Zal de oude Coalitie tusschen de R.K. en de A.R. en C.H. terugkeeren?

Deze vraag valt voorshands nog moeilijk te beantwoorden. Dat de oude coalitie echter weder herrijzen gaat, behoort volstrekt niet tot de onmogelijkheden. Daar zijn teekenen te over, welke er op wijzen, dat de R.K. met hun hui'dige coalitie met de rooden maar matig tevreden zijn en dat deze de R.K, niet brengt, wat zij er wel van verwacht hadden.

Bovendien is er door de coalitie met de i'iOioden eene zekere tweespalt 'n de gelederen van Rome ingetreden. De rooden zijn besliste voorstanders van de ontwerp-overeenkomst van Linggadjati. De R.K. zijn dit echter bij lange na niet allen. Zelfs zijn er onder hen zeer velen, die er beslist tegen zijn. Het ootreden van den R.K. heer Ruys de Beerenbrouck in de Tweede Kamer gaf daarvan een overtuigend bewijs. Stond de heer Ruys de Beerenbrouck in de Tweede Kamer alleen in zijn verzet, buiten de Kamer deelen niet weinige R.K. zijn standpunt. Dit geeft een zekere wrijving onder de R.K, , welke men In die kringen allerminst wenscht.

Daarbij komt dan nog, dat het tusschen de roomschen en de rooden in de Tweede Kamer niet al te best botert, hetgeen wij in een artikel, dat ook in dit nummer'van , , De Banier" is opgenomen, , met feiten hebben aangetoond. V/ij behoeven daar thans niet nader op terug te komen. Ook buiten de genoemde Kam: is het ten opzichte van de samenwerking tusschen roomsch en rood volstrekt niet alles goud wat er blinkt. Ook dit hebben wij in een vorig art.kel met feiten, ^ gestaafd. De R.K. heer Kusters bevestigde d't in een rode, welke hij bij de algemeene beschouwingen hield in de Eer:5te Kamer. Hij merkte daarin onder meer op, dat er ten aanzien van de samerwerking tusschen de hu'dige coalitie-genooten buiten het parlement wel eens Iets gebeurd is, dat men anders zou wenschen en voegde daar aan toe, dat de coalitie-genootsn nog aan elkander moeten wennen.

"Hoe zacht het Eerste Kamerlid de heer Kustens zich ook uitdrukte, toch ligt er in diens vei'-klaring voor een goeden verstaander genoeg opgesloten om te verstaan, dat het verloop van de huidige samenwerking den R.K, maar zeer matig bevalt.

Dat behoeft ook niemand te bevreemden. De Partij van den Arbeid heeft socialisatie en nationalisatie als nummer één op haar program staan. En juist daartegen opperden de R.K. hoe langer hoe meer hunne bezwaren. Een deel van de R.K. pers komt daartegen In den laatsten tijd scherp op. Zoo b.v. het roomschkathoiieke dagblad , .De Tijd". Dit blad voerde kort geleden een krachtig pleidooi voor een belangrijke inkorting van de overheidsbemoeiingen en het sprak daarbij zijn scherpe afkeuring uit over wat het noemde „de almachtige ambtenarij",

tiet is zelfs zoo ver al gekomen, dat het r.k. dagblad , , De Maasbode" in een artikel van 28 December 1.1. het navolgende schreef: , , Ons katholieken, die in de toekomst wel weer tot nauwe samenwerking met de anti-revolutionnairen kunnen komen".

Wat de anti-revolutionnairen betreft men behoeft er geen oogenblik aan te twijfelen, dat dezen de oude co? .litie gaarne terug zagen komen. Hoe heeft men in hun kamp niet tot in den freure toe beweerd, dat zij met R.K. op een en denzelfden wortel des gelcofs stoelen. Zij zijn er - al de reformatorische beginselen ten spijt - op belust, om gezamenlijk met Rome lOnder één deken te slapen.

Terecht heeft de Gereformeerde predikant Ds. B. Jongeling van Sappemeer in een artikel, hetwelk hij na gehouden Kamerverkiezingen in 't weekblad „De Reformatie" schreef, opgemerkt, dat de beginselen bij de A.R. geheel en al op den achtergrond zijn geraakt en dat de belangen bij hen de allesbeheerschende factor zijn geworden. En even juist heeft een ander Gereformeerd pred kant, die toentertijd nog in Amersfoort stond, namelijk Ds. Holwerda en nu profes-' sor aan de Theologische School te Kampen isi in een ander blad ten aanzien van de A.R, hetzelfde betoogd. Daar is dan ook geen enkele reden voor aan te geven, waarom men niet met stellige zekerheid zou mogen aannemen, dat de A.R. de oude bondgenooten met name de R.K. niet met open armen als coalitie-genooten zouden willen ontvangen.

Evenmin staan de C.H. afkeerig tegenover een vereend optrekken met de R.K, Ook zij willen wel weer heel gaarne met Rome in hetzelfde ga-'^eel gaan. Ook bij hen is er van het oude Proteslantsche beginsel, dat 'zich niet met Rome wilde verzwageren, niets overgebleven.

Het wachten is bij de A.R, en de C, H, maar op Rome.

Zij zijn er nog niets wijzer van geworden, dat Rome hen op zulk een ongegeneerde wijze de bons heeft gegeven. Zij zijn weler bereid Rome de broederband te reiken, zelfs al heeft het hen op zulk een erbarmelijke wijze aan den dijk gezet. Zij zijn er toe genegen om Rome bij zijn bekeeringsijver, namelijk om Nederland te verroomschen, hetwelk het hoiofddoeï van zijn poLtiek streven is, weder als te voren de behulpzame hand te bieden. Blijkbaar zijn zij nog n!et g8i: : oeg door Rome bedrogen en hebben zij nog niet genoeg klappen van hen gehad.

Zoo staan thans inderdaad de zaken. Rome heeft de beslissing in de hand. En het zal beslissen al naar mate het meent zijn belangen en voordeel het best te dienen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen