Het Gezantschap bij den paus

Maar al te vaak wordt het voorgesteld alsof het gezantschap bij den Paus van geringe, zelfs niet van principieele beteekenis is. Dit is wel een geheel onjuiste voorstelling van zaken,

In het zenden van een gezant aan de een of andere Regeering ligt toch de erkentenis dier Regeering opgesloten. Geen regeering toch zal zich door haar gezant doen vertegenwoordigen in een land, welks regeering niet door haar erkend is.

In het afvaardigen van een gezant naar eenig hof ligt als van zelve de erkenning van wettelijke macht en gezag opgesloten. Zoo ook erkent onze Nederlandsche Regeering de macht en het gezag des pausen, door haar gezant naar het pauselijke hof af te vaardigen. De paus oefent geen wereldlijk gezag meer uit. Onze gezant wordt derhalve niet naar Rome's hof gezonden als naar dat van een wereldlijken vorst. De paus oefent alleen geestelijk gezag uit. In het oog van zijn aanhang zelfs een zeer groot. Daarbij gel'dt hij voor niet meer of minder dan voor Christus' stedehouder, aan wien elke aardsche macht, eerbied, zelfs gehoorzaamheid verschuldigd is. Voor wien dan ook elke aardsche overheid diep hare knieën in het stof moet buigen.

Door het zenden van een gezant bewijst men den Paus hulde, levert men bewijs hem te eeren en te erkennen in zijn geestelijke macht, Doch zoo mag en moest het Nederlandsche volk hem niet willen erkennen. Wij zijn toch een Prote stantsche natie. Wij behooren ons toch als zonen der Hervorming te gedragen.

Juist tegen die erkentenis van den paus als stedehouder van Christus kwam heel de Hervo'-ming op het felst in het verzet. Menige martelaar heeft zelfs den wreedsten marteldood verkoren boven den paus als stedehouder van Christus te willen erkennen.

Onze aloude Gereformeerde Belijdenisgeschriften spreken nadrukkelijk van het rijk van den paus als van het rijk van den Anti-Christ, Deswege vochten onze voorvaderen zich vrij van Spanje, dewijl zij ook '. 'ij van Rome begeerden te zijn.

Daarom is het gezantscnap bii den paus geen luttele zaak. Integendeel! Htt is van zeer groote pn ic pieele bcteekenis, zoo vatten de Roorasch-Katholieken het ook op, toen onmiddellijk vier Roomsch-Ka '-olieke ministers uit het kabinet van Dr. Colijn traden, nadat het amendement van Ds, Kersten en Ds, Zandt in l*-)25 was aangenomen, waardoor het gezantschap bij den paus destijds werd afgeschaft.

Van eenige erkenning of huldiging van den Paus kan en mag volgens het aloude Protestantsche beginsel volstrekt geen sprake zijn. Elke Protestant, die zulks wel doet, verloochent het. Protestantisme, Elke Gereformeerde, die zijn stem voor het behoud van het gezantschap bii het Vaticaan inbrengt, , vertrapt daarmede zijn beginsel en pleegt verraad aan het bloed van zoovele edele martelaren, die in hun strijd tegen het pausdom en zijn inquisitie hun leven gaven.

Door zijn gezantschap aan het pauselijke hof verloochent Nederland zijne geloofs- en vrijheidshelden. die het eenmaal onder de gunste Gods vrij hebben gevochten, onteert het zijn eenig schoone geschiedenis; krenkt het den heiligen ernst en fieren moed zijner voorouders, stiift en maakt het Rome steeds sterker, om straks bij vernieuwing onder zijn' juk te zuchten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen