Na 2 jaren

De vijfde Mei hebben wij het ten tweede male mogen gedenken, dat de Heere zo wondergoed was, om de vreemde dwingelandij, die vijf jaren lang over ons uitgeoefend was, te verbreken en ons opnieuw een eigen volksbestaan te geven, Hoe weinig is dit echter in de nu achter ons liggende twee jaren ge­waardeerd! In stede van vernedering en vertedering moeten wij verarding en rebellie ontwaren. Waarlijk, noch de beproeving van de oorlog, noch het herstel van eigen nationaliteit heeft ons volk nader tot God gebracht. Een ieder toch, die het leven van ons volk in het licht van Gods Woord beschouwt, moet opmerken, dat er in deze zelfs een grote achteruitgang alt waar te nemen. De geest uit de afgrond spreekt luider dan ooit te voren. Ongeloof en bijgeloof voeen ons volk helaas hoe langer hoe verder naar de afgrond. Dit openbaart zich in steeds toenemende mate. Ook uit de wijze waarop op 5 Mei jongstleden de bevrijding herdacht werd. valt dit waar te nemen, Het behoeft niemand te bevreemden, dat bij zulk een droeve gang van zaken, teleurstelling op teleurstelling volgt en dat er zich een geest van onvoldaanheid en ontevredenheid in steeds toenemende mate onder ons volk openbaart.

De regering Schermerhorn-Drees had bij ons volk hoog gespannen verwachtingen gewekt. Haar program van herstel en vernieuwing hield grootse beloften voor de toekomst in. Wat is er echter na twee jaren van dat alles geworden? Zelfs in de kringen van de aanhangers der regering kan men de bittere teleurstellingen niet verbergen. Men kan zelfs in hun kringen klacht op klacht horen uiten. Men leze maar eens de pers uit dat kamp en men kan uit die bladen genoegzaam opmaken, dat de huidige toestand bij lange na niet beantwoordt aan hetgeen men gedacht had na twee jaren te zullen hebben bereikt.

Niemand verwondere zich daar echter te zeer over, Hoe kon het ook anders? Het kabinet Schermerhorn—Drees verwachtte alles van de mens en diens krachten en met het ministerie Dr. Beel is het al niet anders gesteld.

Men overdenke daartoe slechts heigeen de minister-president Dr. Beel ter gelegenheid van de Bevrijdingsdag gesproken heeft. Na eerst op de moeilijkheden, die het herstel van onze welvaart en de vernieuwing van onze samenleving in de wig stonden, gewezen te hebben, sprak hij. volgens de verslagen in de dagbladen, het navolgende;

"Alleen, wanneer wij allen onze schouders gezamenlijk onder het weik van de wederopbouw onzer welvaart stellen, alleen, wanneer de productiviteit van onze arbeid zo hoog mogelijk wordt opgevoerd, kan een menswaardig bestaan van ons zelf en onze kinderen verkregen worden".

Gij kunt, lezers, uit die verkaring zelf wel opmerken, hoe ook onze regering thans weder alles van de mens en diens krachten verwacht. Indien deze zich maar inspant en vooral indien deze inspanning met verenigde menselijke krachten geschiedt, alleen, ja. dan alleen, is er nog wat goeds te wachten. Ook hier weder de mens op de troon gezet. En alles alleen van hem verwacht. Overdenkt, hoe Gods Woord ons leert, dat diegene vervloekt is, die zijn vertrouwen op de vleselijke arm stelt en hoe kunt gij dan anders verwachten, dat nog al bitterder teleurstellingen en nog al vreselijker tegenslagen ons in de toekomst zullen wachten. Neen, op dit alles lettende behoeft het geen verwondering te baren, dat men zelfs onder de voorstanders van dit regeringsbeleid steen en been klaagt. Wie God verlaat, heeft toch smart op smart te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen