De Indische Aangelegenheid

Veler ogen zijn in Nederland nog immer op Indië gericht. Geen wonder. Eeuwen lang hebben er banden tussen die beide landen bestaan. Beider belangen zijn nauw met elkander verbonden. Gaat het Nederland, wel, het gaat ook Indië wel en ook omgekeerd. Die band dient in een gezamenlijk Koninkrijk bewaard te blijven zonder dat er van kolonische verhoudingen sprake is. Gelukkig zijn er in Indië zelf nog talloos velen die met ons van hetelfde gevoelen zijn. Dat komt duidelijk tot uiting in de Soendanese eweging. De Soendanezen begeren en zelfstandig volksbestaan, maar et vriendschap en medewerking der Nederlanders. Zij willen niet-elf illioen in getal, onder de supreatie van Soekamo geplaatst worden. Zij zijn niet gediend van de Javaanse overheersing. Zij riepen an ook een eigen republiek uit met een eigen bestuur onder een zelf gekozen president. Dit is mannen als Soekarno en Sjahrir een doorn in het oog, Sjahrir liet zich dan ook zeer kleinerend over de onafhankelijkheidsverklaring der Soendanezen uit, als ware dit een dwaas en onvrantwoordelijk stuk, Al wat niet naar de smaak van de Javaanse dictatoren is, dat is in hun oog begrijpelijkerwijs dwaas en onverantwoordelijk, Daarhebben zij niets dan denigrerende woorden voor over.

% En het zijn waarlijk niet alleen de Soendanezen, die op een goede be i trekking met Nederland prijs stel­ i len, daar zijn nog al zovele Indone­ | siërs meer. Onder meer de Persa-i toean Timoer Besar. Haar leiders I hebben zich in een indrukwekkend l request tot Hare Majesteit de Ko niingin gericht In dat request doen zij een klemmend beroep op het Nederlandse volk. Zij vragen daarin voor de Molukken, voor de Minahassa en voor Timor een eigen staat binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Zij begeren, dat zij met een eigen ' volksvertegenwoordiging en met, door of vanwege de Koningin aangewezen eigen bestuurders, die aan de Koningin en hun volksvertegenwoordigers verantwoordelijk zijn, direct aan Nederland verbonden zullen blijven. Met de wens, dat aan de volksgenoten dier gebieden het Nederlanderschap zal worden verleend. j « j f l l l

Het moet elk rechtgeaard Nederlands hart goed aandoen, als wij er kennis van nemen op welk een wijze zij zich tot Hare Majesteit (gericht hebben, waar zij nadrukkelijk verklaard hebben: , , Slechts onder Uw scepter willen wij een zelfbesturend, vrij staatsvolk zijn". En ^ f j im f dan vervolgens verklaarden; , , Zulk een volk nu. Majesteit, is Uw ge­ ^ trouwe volk van de Molukken, de B Minahassa en van Timor, Ook deze volken, Majesteit, verlangen, zoals alle volkeren, hun vrijheid van zelf­ t bestuur-van zelfstandigheid. Maar zij wensen die vrijheid in het staatsverband van het Koninkrijk, onder de vlag, waaronder zij eeuwen gevochten hebben, onder Uwe scepter, waaronder zij hun vrijheid tegen mogelijke belagers, ook, helaas, g onder de ovenige Indische volken, P het best beschermd en verzekerd ' weten". t

Voorts beklagen zij zich — en dit geeft ons een juiste kijk op de rege­ j ring van dr. van Mook — bitter i over de houding, welke de Neder­ | lands-Indische regering onder lei­ 3 ding van genoemde luitenant-gouverneur-generaal tegenover hen heeft aangenomen, als zij in het request neerschreven: , , Het scheen wel, dat de Nederlands-Indische regering er geen prijs op stelde dat de gevoelens van trouw en aanhankelijkheid van de Grote Oost als geheel en van het Ambonese, Menadonese en Timorese volk in het bijzonder aan de Nederlandse regering en het Nederlandse volk zouden bekend worden. Wellicht ook was de Luitenant-Gouverneur-Generaal te zeer een en al oor voor de inblazingen van de gezworen en onverzoenlijke vijanden van Uwe Maijesteit en het Koninkrijk, waarmede hij in vriendschappelijke besprekingen was getreden, dan dat hij tijd had, het oor te lenen aan het nederige verzoek van Uwe getrouwe onderdanen".

Moeten ons de tranen eigenlijk niet over de wangen lopen, als wij lezen-hoe getrouwe Indonesiërs door dr. van Mook en de zijnen worden behandeld. Hoe zijn Neder landse belangen hier met voeten > treden! Welk een bestuur! Hoe echt! Hoe harteloos om op zulk •n request geen acht te slaan! •aan zij niet volkomen in hun recht e beweren, dat dr, van Mook Inë aan Soekarno verraadt en veriBjwanselt? Konden wij in de aan-•^ano' van dit artikel niet geheel der •j^aa'rheid getrouw schrijven, dat drote delen der Indonesische volken ds eeuwen lang bestaande banden met Nederland bewaard wensen te zien?

Dr. Beel en mr. Jonkman zijn dan in l^jjg aangekomen. Zij werden bij m aankomst begroet door tal van gj-tegeiiwoordigers van onze Indil, ijg regering en die van de repu Ijjek

|jjna' tegelijkertijd legde Sjahrir lgjj verklaring af. Hij gaf daarin te llgjjiieTi^ dat sedert de onderteke-'f j^^g yan het accoord van Linggadijtf de verhoudingen er niet op erbeterd waren. Hij stelde tevens 1 grote twijfel of de bezittingen fs< /e\ ooit aan de ondernemers terugegeven zouden worden en drong 1 de terugtrekking van de Nederj^ndse troepen in Indië aan. Voorlevende, dat zulks de onderhande-Inden zeer zou bevorderen. Wij zijn i ^J oordeel, dat, indien zulks plaats rindt, de Indonesiërs nog al brutaler en aanmatigender in hun eisen ier eii do-niii"-'

|^jlgjj pjahrir worden, heeft zich met zijn bedreiging l^j. j^jj ^^ ondernemingen niet aan |g rechtmatige eigenaars terug zou geven, wel deerlijk in de vingers gesneden. Die verklaring heeft nameiijk de aandacht der Amerikaan-^^ regering getrokken. Zij is bij laar in allesbehalve goede aarde ge-Vallen. De Amerikaanse regering ^Q^J^ heeii haar ambassadeur te Den Éaag en haar consul-generaal te èataviia opgedragen de Nederlandse autoriteiten mede te 'dslen' dat ^g Amerikaanse regering er leven-^è belang in stelt, dat de overeenigjjjgj .^^^n Linggadjati in practijk |ebracht, de handel met de Indische |!^r^ljipel hervat zal worden en dat j|rtikel 14 van de overeenkomst ; gave waarin van voorzien buitenlandse wordt in eigendom-de teruglnen, 4ave aan van de buitenlands rechtmatige eigenaren ln toepassing zal worden gebracht. lVooral dit laatste zal Sjahrir en de ijnen allerminst naar de zin zijn. Zij hadden van die eigendommen allicht ook weer een voorwerp van , chantage willen maken> zoals zij dat Jten aanzien van de geïnterneerden "al reeds gedaan hebben. Zij dachten alzo een geschikt middel in de hand te hebben om straks onze regering de ene concessie na de andere daarmede af te kunnen dwingen. Maar nu heeft Amerika gesproken en dit duidelijk en klaar. Zij heeft te kennen gegeven, dat zij "en onvoorwaardelijk algehele teruggave van eigendommen eist. En dit zal waarjlijk wel niet nalaten de nodige injdruk op Sjahrir en de zijnen te maiken.

*]V[et grote belangstelling zien wij nu de resultaten van het verblijf van Jdr. Beel en minister Jonkman tegemoet. Voor zover wij thans uit de berichten uit Indië kunnen afleiden zjjjj de aigenlijke onderhandelingen nog niet hervat. Wel is aangekondigd, dat zij hervat zullen worden.' | Wij zuUen derhalve nadere berichten hebben af te wachten. Dat zij niet een bron van nieuwe teleurstellingen mogen worden! Onze regering moge er niet toe overgaan om nog eens weer de ene capitulatie na de andere te aanvaarden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen