De verminking van Artikel 36 de Anti-Rev. Partij

II.

Wij zagen in het vorige artikel, dat de A.R-P-reeds in 1878 met het oude beginsel van artikel 36 der Geloofsbelijdenis, hetwelk betrekking heeft op de verhouding der overheid tot kerk en godsdienst, gebroken heeft. Het is van groot belang hierop nog eens de aandacht te vestigen. Het verzaken van zulk een gewichtig deel van een geloofsartikel heeft toch vérstrekkende consequenties. Velen zijn er helaas, die daar over heenleven, hetzij uit onkunde of opzettelijk door over hun consequentie heen te werken. Daarom mag voorlichting ten dezen niet achterwege blijven. De betekenis van het oude artikel 36 en voornamelijk van het door de A.R.P. verworpen gedeelte moet v/eer tot het belijdend gedeelte van ons volk doordringen. Het betreft hier toch een zeer belangrijke aangelegenheid. Het gaat om niet minder dan om de vraag of de overheid slechts gebonden is aan de algemene zedenwet, zoals deze van nature elk mens is ingeplant of aan de Wet der Tien Geboden, dus aan de beide tafelen van Gods heilige Wet.

De oude gereformeerde vaderen hebben dit laatste beleden; de neo-gereformeerden en met hen de A.R.P. huldigen het eerste standpunt. We gaan hierop nu niet verder in, dat hopen we in het vervolg te doen. Thans willen we de vraag onder het oog zien welke keuze al diegenen moeten doen, die behoren tot kerken of gemeenten, welke het oude artikel 36 onverminkt hebben bewaard. Tussen leer en leven, ook het staatkundig leven, behoort toch overeenstemming te zijn. Een levensopen-

baring, waarbij men kerkelijk het oude artikel 36 vasthoudt, maar in de praktijk met een zeer gewichtig deel van die belijdenis breekt en beginselen voorstaat en propageert, welke lijnrecht daartegen ingaan, verdient toch met alle besHstheid afgekeurd en veroordeeld te worden. Ja, die-is in de grond der zaak een verzaker en verloochenaar van zijn belijdenis. En wanneer dat bovendien nog met bewustheid geschiedt, die kan niet anders dan een verrader genoemd worden. Zulk een werkt er toch opzettelijk en tegen beter weten in, aan mede, dat op het staatkundig levensterrein beginselen gaan doorwerken, welke zich met de aloude belijders van artikel 36 niet verdragen. Die werkt daarmede de verbreiding van on-en bijgeloof in de hand. Die berooft en dat weegt wel het allcrzwaarste. God van Zijn eer. Hem toch behoort alles onderworpen te zijn in hemel en op aarde. Hij, die de overheden ingesteld heeft, heeft er het volste recht toe om te eisen, dat die overheden Hem erkennen, eerbiedigen, gehoorzaamheid bewijzen. Dat zij dus ook Zijn wet, de wet der Tien Geboden handhaven; Zijn Woord als grondwet van het regeerbeleid aanvaarden; voor Zijn ordinantiën, rechten en inzettingen opkomen en zich keren tegen wie daarmede in strijd handelt. Van die eis mag niets worden afgedaan en deze eis nu hebben de opstellers der Geloofsbelijdenis in artikel 36 voor het nageslacht vastgelegd. Ook op dit artikel is van toepassing de wens tot uiting gebracht door de buitenlandse afgevaardigden op de roemruchte Synode van Dordrecht, dat namelijk de Nederlandse Kerk haar heerlijke belijdenis ongeschonden mocht bewaren tot de wederkomst van Christus.

In plaats hiervan hebben de Gereformeerde Kerken in Nederland een deel der belijdenis geschonden en heeft de A.R.P. beginselen aanvaard, waarin dat deel der belijdenis wordt verworpen, ja welke het tegengestelde bewerken van hetgeen in het oude, onverminkte artikel 36 wordt beoogd. Geen rechtgeaard Hervormde, die de belijdenis van de Kerk der Reformatie ongeschonden wenst te handhaven, behoort daarom bij de A.R.P. of enige andere partij, die de verloochening van 't oude artikel 36 wel niet rechtstreeks in haar beginselprogram laat uitkomen, maar welker vertegenwoordigers toch in de practijk beginselen voorstaan en bepleiten, die al evenzeer getuigen van verzaking der aloude belijdenis.

Voor de Christelijk-Gereformeerden geldt al precies hetzelfde. Nog niet zo heel lang geleden, n.l. in 1928 sprak toch de Synode der Chr. Gereformeerde Kerk zich met algemene stemmen voor handhaving van het oude, onverkorte artikel 36 uit. Een bi) deze Synode ingebracht gravamen werd ongegrond verklaard en afgewezen.

Van de Gereformeerde Gemeenten en alle oud-Gereformeerde Gemeenten is genoegzaam bekend, dat zij geen duimbreed wensen te wijken van de aloude belijdenis der vaderen. Haar leden be­ horen dus al evenmin thuis in de vorenbedoelde partijen.

En de Geref. Kerken naar art. 31 D.K.O.? Het is ons nog niet bekend hoe deze Kerken officieel tegenover de verminking van het oude art. 36, waartoe de Geref. Kerken in 1905 overgingen, staan. De geluiden, die we echter van sommigen harer voormannen beluisteren o.a. van prof. Holwerda uit Kampen, mogen de verwachting rechtvaardigen, dat in deze kringen met betrekking tot deze aangelegenheid andere opvattingen zullen gaan baanbreken, gaande in de richting van het oude onverkorte art. 36, Wanneer zulks 't geval ware, zou ons dit ten zeerste verheugen. Het zal dan echter ook voor de leden der Geref. Kerken volgens art. 31 D.K.O. in de A.R.P. niet meer uit te houden zijn, indien zij althans geen tweeslachtige houding wensen aan te nemen, gelijk dit helaas door zO' velen, die werkelijk artikel 36 onverkort willen handhaven, wordt gedaan.-Met deze tweeslachtige houding worde gebroken. Het gaat toch om uiterst gewichtige beginselen, welke geheel en al overeenkomstig Gods Woord zijn. Tot die beginselen wenst de S.G.P. ons volk te blijven terugroepen. Alleen op die basis, op het onverkorte art. 36 der Geref. Geloofsbelijdens is éénheid mogelijk, gelijk i"eeds jaren vóór de oorlog door de afgevaardigden der S.G.P. in de Tweede Kamer werd bepleit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen