Voor Oud en Jong

V.

Toen Brechteld de biechtstoel verlaten had en 's priesters taak voor die dag voleindigd was, begaf deze zich direct naar zijn woning, waar hij zich in zijn kamer terugtrok. Hij zette zich neder in een grote leunstoel van zwaar eikenhout en peinsde na over hetgeen hij moest doen om te weten te komen wat er op de boerenhofstede zou gebeuren. Na zo enige tijd in gepeins te hebben doorgebracht, scheeh hij een plan beraamd te hebben. Hij stond althans op, liep naar de deur en trok daar aan een touw, waardoor een bel in beweging kwam. Spoedig daarop klopte een monnik aan, die zich weldra in de kamer bevond.

Zo, broeder Alfonso, zei de priester, ik heb je hand nodig. Er moet een plan ten uitvoer worden gebracht, dat de eer onzer heilige moederkerk raakt en waarbij wij beiden ook ten zeerste geïnteresseerd zijn. Het ligt toch voor de hand, dat ais die vermaledijde ketters hier in deze omgeving voet aan wal krijgen, dat dit aan deze parochie grote schade zal berokkenen. De finkomsten zullen gaan dalen en het zou er wel eens op kunnen uitlopen, dat al onze eigendommen in handen der ketters zullen overgaan. Daarom moet het kwaad in de kiem gesmoord worden en moet dat ketterse gebroed worden uitgeroeid voordat het zijn vernielend werk zover heeft voortgezet, dat er geen stuiten meer aan is.

Daarbij moet jij mij helpen, Alfonso, want 't gaat ook om jouw belang benevens g dat onzer - en hierbij sloeg de priester een kruis, waarin de monnik hem werktuiglijk volgde - alleenzaligmakende kerk.

U kunt op mij tenvolle rekenen, eerwaarde heer, zei Alfonso, Mijn handen jeuken al om dat gebroed te helpen uitroeien. Laat mij eens horen wat er aan de hand is en welk plan u hebt.

De priester vertelde hem nu wat hem door Brechteld ter ore was gekomen en sprak daarna als volgt: Alfonso, ik zou gaarne willen, dat jij je als een boerenknecht verkle-ïdt en vanavond naar de hofstede op verkenning uitgaat. Zorg, dat niemand je betrapt en zodra je bemerkt, dat er een bijeenkomst gehouden wordt, hetgeen je zult gewaar worden, wanneer er bezoekers komen, dan moet je direct terugkomen om rapport uit te brengen, We kunnen dan onmiddellijk onze maatregelen nemen. Ik zal intussen ook niet stilzitten en de schout er van yferwittigen, dat hij op het eerste sein onmiddellijk gereed moet zijn om met een aantal mannen naar de hofstede te gaan en zijn slag te slaan. Roep daartoe direct Willebrordus even, dan kan ik hem een boodschap voor de schout geven.

Het komt in orde, sprak Alfonso, aan mij zal het niet liggen, eerwaarde, indien die ketters ons ontsnappen. Terwijl de priester het vorenvermeld gesprek met Alfonso voerde, werden op de boerenhofstede de nodige toebereidselen gemaakt voor het houden der bijeenkomst. In de kamer waar deze zou plaats hebben, waren 'om een lange tafel een aantal stoelen gezet, de beide lampen van olie voorzien en de blinden voor het enige raam, dat uitzicht gaf op de uitgestrekte akkers, welke achter de woning lagen, gesloten. Tegen het afgesproken uur kwamen de bezoekers één voor één, hoogstens met twee tegelijk, bij de woning aan. Verscheidenen hunner waren Antonius bekend, anderen daarentegen zag hij voor het eerst. Voordat begonnen werd besprak Antonius eerst de te nemen maatregelen voor het geval zij eens overvallen mochten worden. Begonnen werd daarbij met een tweetal mannen aan te wijzen, die de wacht zouden houden om naderend onheil tijdig te kunnen ontdekken. Zij behoefden niet tegelijk deze taak te vervullen, doch om de beurt. Nadat dus de één een half uur buiten vertoefd zou hebben, zou de ander hem voor het volgende half uur komen aflossen. Ze konden dan toch elk nog iets opvangen van hetgeen er die avond zou gesproken worden. Nadat deze zaak geregeld was en de wacht zijn plaats buiten op een verscholen plaats betrokken had, opende Antonius de bijeenkomst met gebed, waarin hij de zegen des Heeren afsmeekte over dit samenzijn en tevens om de bewaring voor de woede der vijanden. Daarna las hij het zesde hoofdstuk van het heilig Evangelie naar de beschrijving van Johannes, waaraan hij vervolgens een tekst ontleende om op grond daarvan zijn hoorders te stichten. Hij koos het vier en veertigste vers, waarin wordt gezegd, dat niemand tot de Heere Jezus komen kan tenzij dat de Vader die hem gezonden heeft, hem trekke.

In gloedvolle woorden sprak Antonius bij de ontvouwing dezer tekst over de trekkende liefde des Va-, ders, die in zijn ondoorgrondelijk welbehagen in de stilte der eeuwigheid een weg had uitgedacht om verdoemelijke Adamskinderen weder met God te verzoenen en in de verloren gemeenschap met Hem terug te brengen. Alle mensenwerk werd daarbij door Antonius buitengesloten, zowel in het begin als in de voortzetting als in het einde. Hij kwam daarbij de mens in zijn doodsstaat te tekenen, hoe deze een vijand Gods geworden is, onmachtig en onwillig om zich tot God te bekeren, Hoe in deze jammerstaat slechts God verandering kan brengen door het hart des mensen te vernieuwen, waardoor alle vermogens der ziel, welke eerst van God afgekeerd waren, naar Hem werden toegericht. Breedvoerig ging Antonius op deze waarheden in, ze toelichtend uit Gods Woord en er op wijzend, dat nu de mens eerst tot zondaar voor God moet worden gemaakt voordat hij behoefte aan verlossing zal krijgen en er plaats voor de Heere Jezus zal zijn. Een uur ongeveer was verstreken toen Antonius zijn toespraak beëindigd had. Daarna gaf hij gelegenheid aan de aanwezigen om het gehoorde te bespreken, waarvan ruimschoots gebruik werd gemaakt. Wonder boveü wonder bleef de bijeenkomst ongestoord. Gesterkt in het allerheiligst en dierbaar geloof gingen de bezoekers huiswaarts zonder dat hun iets overkwam, Hoe dat kwam zal de lezers straks duidelijk worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen