BRIEF uit Zeeland

XXXVII,

Het gaat niet goed met land en volk, het gaat niet goed met ons Indiè, dat kan als algemene uiting worden vernomen, maar inzonderheid van uit de mond der anti-revolutionna; ren. Daarbij wordt dan nog erg gemakkelijk de Sichuld 'geschoven op de tegenwoordige regering. Die heeft het alles zo gemaakt. Kwam er nu maar weer een andere regering, dan zou het beter worden.

Meestal komt dan ook nog tot uiting, dat een coalitie, zoals die vroeger heeft bestaan, niet zou worden verworpen. Maar, en dat is noodzakelijk, zij zouden moeten mee doen aan het besturen van ons land, door zitting te hebben met meer of minder personen in het kabinet.

Dat uw briefschrijver het ook niet altijd eens is met de politiek, die gevoerd wordt, is wel eens gebleken. Maar, , .., , is er nu heil Ie verwachten van een samengaan met Rome? Zal Rome bereid zijn samen te gaan? Is bij al die critiek niet te veel het doel de schuld op anderen te werpen en daarbij zelf als onschuldig uit te gaan?

Nogmaals, uw briefschrijver kan er zich ook niet in vinden, noch in dal v/at plaats heeft met en in ons land, noch met het beleid omtrent Indië. Maar hij wil toch tot voorzichtigheid manen. Niet tot voorzichtigheid om in andere wegen te wandelen, maar tot voorzichtigheid om de schuld maar op anderen te schuiven en zelf de handen i, n onschuld te wassen. Dat kan niet en dat mag niet.

Tenzij zou kunnen worden aangetoond, dat de regering, die er nu is niet zou zijn een wettige regering, hebben we die te aanvaarden en hebben we te erkennen, dat ook wij een deel zijn van dat volk, dat die regering heeft. Men kan het ( zijn met de regering en men kan het er niet mee eens zijn, maar het is toch vast, dat die regering er gekomen is na een verkiezing, waarin; ons volk zich heeft uitgesproken.

En nu kan wel worden geredeneerd, dat ons volk is misleid geworden, dat het meende iets anders te zullen krijgen dan er nu is, dat ons volk het anders wil, maar waar zijn de bewijzen?

Het is te vrezen, dat ons volk het niet anders meer wil. Ons volk is van de grondslag, waarop het tot volk is geworden, afgegaan. Ons volk wil niet meer, dat God erkend wordt in alles. Ons volk meent in eigen kennen en kunnen de sterkte te vinden en dat is maar niet met het vormen van een andere regering veranderd.

Dat feit kunnen wij vaststellen. Oorzaken kunnen wij zoeken waarom dat het zo is, maar dalen wij dan ook af naar de grondoorzaak? De grondoorzaak ligt in het verlaten van God en Zijn Woord. De grondoorzaak ligt in het verlaten van de Springader des levenden waters en in het uitbouwen van bakken, gebroken bakken, die geen water houden.

Heeft het samengaan van de rechtsprotestantse partijen met Rome ons volk tot die Springader teruggeleid? Immers neen! Rome put uit de humanistische opvattingen. Rome past zich aan om de mensen bij zich te houden. Openlijk is het erkend, Jat Rome de grondslag voor de overheid niet ziet in Gods Woord, in het van God zijn daargesteld, maar in de ml van de mens, Dat is de humanist. Dat Rome met anderen kan samengaan is bewezen, ook in ons land. Zal dat Rome nu weer zijn mensen met een handomdraai kunnen brengen tot een volgen in een andere politieke richting? Uw briefschrijver gelooft dat niet. Zie maar, ga maar na de lijn, die gevolgd is van enige jaren terug. Steeds meer ziet men Rome zich keren tot de social, partijen. Zeker, zij blijven bijeen, alhoewel er toch ook scheuringen zijn, want er zijn ook rooms-katholieken, die lid zijn van de Partij van de Arbeid.

Het is daarom onbegrijpelijk, hoe sommige anti-revolutionnairen zo kunnen redeneren. Het is onbegrijpelijk, hoe ze nog heil kunnen vervv'achten van dat samengaan. Zijn er dan nu nog geen lessen genoeg ontvangen? Maar helaas, het schijnt wel of ze geheel verblind zijn geworden, want er is nog hunkering naar. Echter, niet alleen bij de antirevolutionnairen, maar ook bij de chriistelijk-historischen is het waar te nemen.

Het zal zo nodig zijn om met al ons vermogen, maar bovenal in verootmoediging, verwachtende het nisi van eigen werken, doen en plichten, maar van Gods zegen, ons volk toe te roepen terug te keren eer het te laat is. Toe te roepen, de zonden te verlaten en in de rechte wegen te wandelen. Dat doen we nog te weinig, ook daarin hebben wij schuld. Maar nodig is het, nodig blijft het. Daarom, versta uw roeping, niet in •eigen kracht, maar onder biddend opzien tot God, verbreid de begin^ selen der S.G.P., gegrond op Gods Woord.

UW ZEEUWSE BRIEFSCHRIJVER

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen