Een gezegende bestraffing

II.

Zoals gezegd, bleef Jan naar die heerlijke appels kijken in plaats van door te lopen. En juist terwijl hij zo stond te kijken, zag hij, dat de verkoopster, wie deze appels toebehoorden, met een andere verkoopster 'n praatje maakte, waarbij ze zich langzamerhan'd geheel omkeerde, zodat ze met haar rug naar de appels kwam te staan. Toen werd de verzoeking voor Jan zo groot, dat hij zijn handen niet kon thuis houden. Terwijl de koopvrouw er niets van bemerkte, nam hij vlug één der grootste appels weg, stak hem in zijn zak en maakte zich toen zo gauw hij kon uit de voeten.

Nauwelijks had hij echter enige passen afgelegd, of hij kreeg zulk een hande klap op zijn gezicht, dat hij van schrik bleef stil staan. Omkijkend zag hij een heer, die hem op boze toon toevoegde:

„Jongen, hoe luidt het achtste gebod? Ik hoop, dat het de eerste maal is, dat je zo iets doet. Laat het ook de laatste maal zijn"!

Daar stond Jan met beschaamde kaken. Zijn geweten, zij hem, dat hij een groot kwaad gedaan had. Bovendien had die heer met eigen ogen gezien, wat Jan deed, Aan ontkennen viel dus niet te denken. Er bleef dan ook iets anders voor hem over dan die appel uit zijn zak te halen en hem terug te brengen op de plaats, waar ij hem vandaan gehaald ha'd.

e heer liep inmiddels door, de kooprouw gaf hem nog een flinke uitrander, want zij had nu bemerkt at er gebeurd was en Jan ging naar chool. Hij gevoelde zich daar echer niets op zijn gemak. Ook toen ij uit school thuis kwam, was het aar steeds of hij de stem van die eer hoorde, die hem toeriep; Laat et de laatste maal zijn.

an nam zich vast voor, dat het ooit meer gebeuren zou. Hij beleed ijn zonde voor de Heere en bad of ij hem wilde leiden en bewaren. og lang daarna, als Jan de Wet oor'de voorlezen of uit de Catechisus het achtste gebod hoorde beandelen, dacht hij aan die klap en e ernstige waarschuwing. Dan klope hem het hart bij de gedachte aan e verzoeking en dan bad hij de Heee te ernstiger om toch voor het uitreken der zonde bewaard te mogen orden.

oen Jan groot geworden was kwam ij op een koopmanskantoor en daara ging hij naar Züid-Amerika, waar hij ze oopman werd. Nti is een koopman heel dikwijls in de gelegenheid om zich, schijnbaar op wettige wijze, te verrijken, hoewel het dan toch gaat door bedrog.

Zo kwam ook Jan meermalen in die gelegenheid en in de verzoeking om gebruik te maken van de onkunde, onvoorzichtigheid of het goede vertrouwen van hen, met wie hij hanJe] dreef. Maar dan werd Jan weer herinnerd aan die h°eer en die klap en was het alsof hij opnieuw de woorden hoorde;

, , Hoe luidt het achtste gebod, jongen? Ik hoop, dat het de eerste maal is, dat je zo iets doet, laat het ook de laatste maal zijn"!

OOM KOOS

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen