Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenlands Overzicht

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenlands Overzicht

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

De goddelozen, zegt mijn God, hebben geen vrede, zo staat in Gods Woord in de profetie van Jesaja geschreven. Waarlijk, zij zijn als een voortgedreven zee. Immer in hevige onrust en rampspoedige onvrede. De woorden van de profeet zijn in de loop aller eeuwen bewaarheid. Wel zeer bepaald in onze dagen, waar zo machtig velen los van God daarhenen leven. In dit opzicht viert de goddeloosheid in onze jaren wel een hoogtijd. Onze eeuw kenmerkt zich toch in het bijzonder door een vervreemding en verzaking van God en Diens geopenbaard Woord.

Zelfs in ons land welks bodem eenmaal doordrenkt is geworden door 't bloed van zo vele edele martelaren, die hun leven op brandstapel en schavot gelaten hebben, opdat des Heeren Getuigenis hier vrij en ongehinderd gelezen en gepredikt zou kunnen worden, is in zo menige woning een Bijbel zelfs niet meer te vinden. En als hij er nog aanwezig is, hoe menigwerf ligt hij daar onder stof begraven in een vergeten hoek ter neer of hoe weinig en zonder enige eerbied wordt hij er gelezen.

In der waarheid is de goddeloosheid thans wel schrikbarend groot. De vruchten daarvan zijn onrust en onvrede. Die vruchten krijgen wij dan ook allerwege op een ontzettende wijze te aanschouwen. In het eigen land en in het buitenland niet minder.

Men denke alleen maar aan hetgeen er thans in Frankrijk voorvalt. Daar zijn de onrust en de onvrede voor ieders oog waarneembaar. Aldaar heerst nog immer de grote staking, al is zij merkbaar aan het afnenaen. Zij zou nog meer afnemen, indien de werkwilligen door de terreur, welke de communisten uitoefenen, niet van het werk werden afgehouden. Die terreur is waarlijk niet gering. In alle bedrijfstakken en openbare diensten is men van gevoelen, dat de begeerte om weder aan de arbeid te gaan onverminderd is, ja, zelfs met de dag toeneemt bij verreweg het grootste deel van de Franse arbeidersklasse en dat, indien de arbeid niet wordt hervat, dit louter geschiedt uit vrees voor de wraak en geweldpleging van de communisten, die zich militair georganiseerd hebben. De toestand, zoals die in de Franse steenkolenmijnen is, levert daarvan een klaar bewijs. Verre weg het grootste deel der mijnwerkers begeert daarin weder aan de arbeid te gaan. Als echter een groep werkwilligen de mijnschacht nadert, dan laat de communistische bezettingstroep de sirenen loeien en komen uit de omgeving communisten in groten getale op vrachtwagens aangereden om de werkwilligen met allerlei geweldmiddelen de hervatting van de arbeid te beletten. De communisten hebben in die streek de boel goed georganiseerd. Zij beschikken over voldoende vrachtwagens en benzine, daar zij beslag hebben weten te leggen op het zeer belangrijke wagenpark van de verbruikscoöperatie der mijnwerkers. En niet alleen bij de Noord-Franse steenkolenmijnen, maar ook in andere delen van Frankrijk is de toestand zeer gespannen. In de Rivièra is dat ook wel in het bijzonder het geval, te Nice bij voorbeeld moesten koloniale troepen worden ingezet om de ongeregeldheden, die op een complete opstand gingen gelijken, te onderdrukken. Daar werd vrij hevig zelfs gevochten. De stakers hadden aldaar het postkantoor bezet. Bij de belegering daarvan werden niet minder dan 24 personen gewond. In de straten der stad waren barricades opgeworpen, dewijl de politie niet bij machte was om het te beletten. Zij m-oest het zelfs tegen de stakers afleggen, die eerst de nederlaag leden, nadat de koloniale troepen waren te hulp geroepen. In andere delen van Frankrijk zijn de woelingen al niet minder. Om maar iets te noemen: te Valence, waar de stakers 't station wisten te bezetten, werden bij de stormloop op het station twee stakers gedood en onderscheidene politie-mannen en stakers min of meer ernstig gewond. Te Domain hadden 60 leden der republikeinse garde het hard te verantwoorden tegen ongeveer 1000 stakers, die met ijzeren staven gewapend tegen haar de strijd aanbonden. In Marseille zijn in de straten door de stakers baricades opgeworpen. Heel de stad vertoont het beeld van een oorlogstoneel. De troepen moeten er met tanks patrouilleren. Ten gevolge van de door de stakers uitgeoefende druk en terreur zijn de stations van Valenciennes, Somain, Leur en Bethune gesloten. In Parijs zelf is het verkeer op de métro voor de zoveelste maal weder stilgelegd. De fabrieken moesten er de werkzaamheden beëindigen, dewijl het licht uitging. Dit ging echter spoedig weer aan, maar desniettemin kon 't werk niet hervat worden, dewijl de fabrieken van stroom verstoken waren. Daarbij komt dan nog de veelvuldig gepleegde sabotage. Zo wierpen de stakers te Marseille de vrachtwagens met voedsel omver en probeerden" de voedseltransporten tegen te houden om alzo de moeilijkheden op het gebied van de voedselvoorziening te vergroten. In 't bijzonder wordt gesaboteerd bij de spoorwegen, hetwelk ten gevolge heeft gehad dat treinen ontspoorden en er een spoorwegongeluk heeft plaats gevonden, waarbij betrekkelijk velen het leven gelaten hebben. Dit is zo erg, dat er dezer dagen binnen het tijdsbestek van 48 uren meer dan 20 sabotagedaden vielen te vermelden.

Desondanks neemt toch de staking af, ook al is het, dat de bestuurscommissie van de Algemene Unie van Vakverbonden besloten heeft tot een symbolische staking op Maandag en Dinsdag 8 en 9 December Daar te­ genover staan tal van andere bewij. zen, dat de staking op het ogenblik inderdaad aan het verlopen is. De postbeambten te Saint Etienne en de tramemployé's te Toulouse hebben het werk hervat en in een ande. re stad van Frankrijk zijn de spoor wegarbeiders en bloc uit de vaKver. eniging getreden en weer aan het werk gegaan, terwijl in de metaalindustrie van het departement Eijssel volgens de laatst ingekomen berichten van de 101.000 arbeiders er thans slechts 37.000 staken.

De mogelijkheid, dat de staking in een algehele mislukking zal eindigen is des te groter geworden, nu de regering de wet ter bescherming van de vrijheid van de arbeid tegen de staking kan aanwenden en ook de beschikking over meer troepen ter harer dienste heeft gekregen, a! moet nog worden afgewacht wat de coni' munisten uiteindelijk zullen doen, want zij kunnen nog allerlei tegenmaatregelen nemen en daarmede nog heel wat onrust, mogelijk zelfs een opstand, verwekken, daar het hun wel bijzonder zwaar zal vallen, zich zonder meer bij een mislukking der staking neer te leggen.

Onrust heerst er ook en dat in geen geringe mate, in Palestina. Door de Organisatie der Verenigde Naties is besloten, dat genoemd land tussen de Joden en de Arabieren verdeeld zal worden. Dit besluit heeft grote vreugde bij de Joden en een geweldige verbittering bij de Arabieren verwekt. De Arabieren zijn zelfs tot een gewelddadig optreden over gegaan. In Jeruzalem hebben zij tal van Joodse winkels in vlammen doen opgaan en ook op andere plaatsen hebben zij de Joden aanmerkelijk schade berokkend. Zelfs is hier en daar een openlijke oorlog tussen de Joden en de Arabieren uitgebroken. Op het ogenblik is het wel iets rustiger in Palestina geworden, maai in de toekomst kan er nog heel wat verschrikkelijks gebeuren, daar de verbittering in heel de Arabische wereld hoog gestegen is, getuige de woelige stemming, welke er thans te Caïro en Bagdad heerst. Ten slotte nog een enkel woord ovei

de vier-minister-conferentie te Londen. Deze ontaardt, gelijk het ten opzichte van zo vele andere confe renties reeds het geval geweest is, in een schier eindeloos debat. Aan beschuldigingen van de Russische kant is op deze conferentie ook al weer geen gebrek. Molotof is daar weer druk mee bezig. Zo legde hij onder meer de Westerse mogendheden ten laste, dat deze Oostenrijk tot een slavenstaat maakten. Woorden worden er genoeg gesproken, verwijten zijn er aan de orde van de dag, maar daden en beslissingen blijven achter wege.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 11 december 1947

De Banier | 8 Pagina's

Buitenlands Overzicht

Bekijk de hele uitgave van donderdag 11 december 1947

De Banier | 8 Pagina's