BRIEF uit zeeland

L.

Er is enige verontrusting in Zeeland, nu ditmaal niet dadelijk het materiële, maar meer het principiële betreffende. Waarover het gaat? Wel er is vrees, dat door de maatregelen, die getroffen worden, of zullen worden, door de Herverkavelingswet Walcheren, een deel Protestanten zullen worden weggenomen en overgebracht tussen ander^i; ^zeer waarschijnlijk rooms-kathol„^^, " ken. Ook is er vrees, dat de voorgenomen samenvoeging van gemeenten in Zuid-Beveland zal leiden tot gemeenten, waarin Rome de meerderheid heeft, of althans voor een groot deel is vertegenwoordigd.

Opzichzelf is het niet af te' keuren, dat die vrees er is en dat die er is niet alleen onder hen, die lid zijn van de S.G.P.. Was dat het geval, dan zou de buitenstaander, zij het ook ten onrechte, de conclusie trekken, dat de leiding daaraan niet vreemd zou zijn. Neen, ook anderen hebben die vrees. Is die vrees terecht?

Dat is moeilijk nog te verklaren, maar het is toch wel opmerkelijk, dat die vrees er is. Dat bewijst toch wel, dat de S.G.P. het niet steeds onjuist voor heeft, als ze waarschuwt tegen Rome., Dat Rome, ook in Zeeland, sterk aan het wassen is, dat Rome's invloed toeneemt, wie zal het ontkennen? En dat niet alleen in de laatste tijd. Neen, reeds lange tijd is het merkbaar, dat Rome overal tracht te komen.

Zo komt Rome ook door de werkkampen, die er zijn, op plaatsen waar voorheen geen roomse kwam. Rome laat geen terrein onbearbeid. Rome zal geen mogelijkheid laten voorbijgaan om ook maar invloed te oefenen. Of het gezocht moet worden in het materiële, of in het ideële, of het ligt in de verzorging van zie- ken, dan wel in de verzorging van hen, die in kampen vertoeven, of het ligt in de verzorging van militairen dan wel van burgers, Rome is er.

Zo is er in Middelburg ook reeds 'n tehuis voor militairen door Rome in gereedheid gebracht, terwijl er van Protestantse zijde nog geen plaats voor samenkomst der onlangs daar gelegerde militairen is gereed gemaakt.

Moeten wij, als Protestanten, ons niet schamen? Moeten wij dan maar steeds achteraan komen? Moeten we ons land, voortgebracht en één geworden door de Hervorming, weer laten terugglijden, neen glijden is te langzaam, te zacht, laten terugvallen in de handen van Rome? Moet Zeeland, waar zo veel godzalige predikanten heben gepredikt, waar de Hervorming zo grote invloed had, weer een provincie worden, waar Rome de overhand heeft? Moeten onze mensen, bij al de narigheid van het verlaten van hun geboortegrond, van huis en goed, ook nog verlaten de leer, waarin zij zijn onderwezen? Noodzakelijk zal het zijn daarop toe te zien. Het zal «nodig zijn, de aandacht te schenken aan hen, die vertrekken, om voor te bereiden, dat wat nodig is, om, als zij eenmaal in het voor hen vreemde aankomen, daar te vinden de oude, beproefde waarheid, die naar de godzaligheid is. Het zal nodig zijn, dat tevoren ^: ^_ïeds in gereedheid te hebben, nodig 'O'n te weten, of de mensen met een gerust geweten kan geraden worden te gaan. Het zal nodig zijn, dat de Regering daarop toeziet, maar niet alleen de Regering, maar ook de Kerken, ook zij, die straks de leiding van dat alles in handen krijgen. Nodig zal het ook zijn toe te zien, hoe het gaat met de samenvoeging van gemeenten in Zuid-Beveland. Dat niet alleen wordt gezien naar 'n samenvoeging van wat bijeen ligt, maar dat ook wordt gezien naar een samenbrengen van mensen, die samen kunnen werken. Het is voornamelijk in de kleinste organen, in de kleinste kernen, welke ons land kent, nodig, dat daar geen te grote verschillen zijn. Dat voornamelijk op godsdienstig terrein er geen tegenstellingen zijn.

Nodig is het, dat op elk terrein wordt uitgezien. Ook voor de verzorging van zieken en kampbewoners en militairen, kortom, op elk terrein, waarop meer openbare verzorging van node is.

Rome plant dan hier en dan daar een stekje. Het komt er niet op aan of het vlug groeit, of het geldelijk nut afwerpt ja dan neen, neen, Rome wacht en heeft de tijd. Rome heeft het geld er voor over. Rome wacht, tot het stekje opwast, en dan is er weer wat gewonnen.

Waar blijven wij dan? Hebben ook wij wat over om de godsdienst, die wij belijden, te helpen verbreiden? Zeker, bij Rome is de leer der goede werken een gemakkelijk middel om aan het nodige te komen. Maar hoe staan wij? Liggen wij dan niet te veel in de lijdelijkheid? Zeggen wij niet: Ons werk zal toch niet baten, als God er Zijn zegen niet over gebiedt? Alles waar. Maar zijn wij daar mede verantwoord, ook tegenover onze medemens? Hebben we dan met ons talent gewoekerd, zoals betaamt? De beantwoording wordt aan de lezers gelaten door

UW ZEEUWSE BRIEFSCHRIJVER

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen