De Olppische Spelen

De Olympische spelen hebben in Londen thans 'n aanvang genomen. Men kan daar ellenlange verslagen in de couranten over lezen. Het heet, dat die spelen moeten dienen om de onderlinge verstandhouding onder de volken ten goede te dienen. Het tegendeel is echter meer waar. Men kan toch in de pers allerlei stekelige opmerkingen lezen. Daarin wordt geschreven, dat de Engelsen niet sportief zijn en de Fransen geheel ten onrechte als beleefde lieden aangemerkt worden en meer van die prikkelende, hatelijke opmerkingen, die niets dan kwaad bloed zetten. En dit is volstrekt niet het enige en het ergste, wat er van deze spelen gezegd kan worden. Veel erger is het nog, dat zij de heidense sfeer in het leven terugroepen. De lichamelijke kracht en behendigheid worden aldaar op de Vïijze der heidenen verheerlijkt. Daar wordt een afgoderij mee bedreven als de heidenen, speciaal de Grieken, die er eertijds ook mede bedreven hebben.

De eerste Christenen hebben dan ook, toen zij de macht er toe hadden bekomen, de Olympische spelen verboden. Zij hadden er uit Christelijk oogpunt gegronde redenen voor en hebben er zeer wèl aan gedaan.

In onze tijd echter, waarin een ieder zich „Christelijk" noemt en alles en nog wat „Christelijk" verft, heeft men ze weder ingevoerd' en heeft men daarmede het pad voor de wederkomst van het heddendom niet 1 weinig bereid. Of er bij die vergaande sportverheerlij king al doden vallen, daar bekreunt men zich ook al weinig om. Gelijk laatst bij de motor-wedstrijden in Drenthe is gebleken. Daar kwam een motorrijder te vallen. In een gruwelijke vaart reed de man, die achter hem aankwam, over hem heen, met het gevolg dat de gevallene overleed. Ook liepen verder nog mensen verwondingen op. Doch de wedstrijd ging door. Welk een verruwing! Een verruwing, welke zo menige sportwedstrijd te aanschouwen geeft. Die verruwing deert echter niets. Men verheerlijkt de sport er evenzeer om. Gelijk het ook volstrekt niet deert, dat men met de Olympische spelen heidense zeden en gebruiken weder invoert. Dat alles acht men in onze dagen een kleinigheid, een beuzelarij, waar alleen maar de „fijnen" als echte kniesoren tegen opkomen. Is het echter maar een kleinigheid, maar een beuzelarij aJp men het pad daarvoor klaar maakt, dat het heidendom in zijn volle aanzijn weder herleeft? De veelvoudige oordelen en gerichten Gods, die thans over de aarde en haar bewoners gaan, alleen reeds, kunnen het ons wel anders leren. Deze zijn er niet om niet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen