Buitenlands Overzicht

„Maar zoekt het Koninkrijk Gods en al deze dingen zullen u toegeworpen worden" — zo staat ons in Lukas 12 vers 31 beschreven.

Doch, hoe bitter weinig worden deze woorden in der waarheid geloofd! Welk een geheel ander aanzien zou de wereld hebben, indien zij een algemene ingang in de harten der mensen gevonden zouden hebben! Waarlijk, daar zou niet zulk een onrust en ellende op aarde zijn, als zij ter harte werden genomen. .

Ellende heerst er toch nog op verschillende wijze in allerlei vorm op het aardrijk. Men bedenke alleen maar het feit, dat er nog ongeveer 15 millioen mensen in een soort van slavernij in Europees-en Aziatisch Rusland in concentratiekampen zitten opgesloten, waaronder zeer vele Russen.

Verdacht van politieke onbetrouwbaarheid of vanwege betoonde vijandelijke gezindheid jegens het huidige Sövjet-bewind zijn zij meestal zonder enige vorm van proces naar Siberië gezonden, waar zij hun leven in zware dwangarbeid hebben door te brengen.

Ettelijke millioenen Polen en enige honderdduizenden Balten hebben in zout-en ertsmijnen, kolengroeven en industriële ondernemingen achter het Oeralgebergte ook harde dwangarbeid te verrichten.

Voeg daar nog brj de vele Yoego-Slaviërs, Bulgaren, Roemenen, Hongaren en Tsjecho-Slowaken, die ook al op de een of andere wijze een soortgelijk levenslot hebben. Daarbij komt dan nog, dat er volgens het Duitse Roo'de Kruis zich nog onge veer 2 millioen Duitse krijgsgevangenen in Russische krijgsgevangenschap bevinden. Een geweldig getal. Zelfs een geweldig getal als men naar de schatting van het Russische Roode Kruis aanneemt, dat dit 850.000 bedraagt.

Wel keren van hen maandelijks enkele duizenden terug, doch hoe? Volgens ooggetuigen meermalen als wrakken, uitgeteerde geraamten gelijk, overdekt met zweren en wonden, gehuld in lompen, versuft en verlamd, als vee op open spoorwagens geladen, totaal ongeschikt voor enige arbeid.

Een uitzondering daarop vormen degenen, die zich in navolging van de generaals von Paulus en von Seydlitz tot het communisme bekeerd hebben. Dezen komen wel doorvoed en goed in de kleren gestoken terug. Zij toch worden als propagandisten voor het communisme naar Duitsland gezonden.

Dezen hebben eerst vier maanden onderricht, voornamelijk in de Marxistisch-Lenistische leer ontvangen, want de Russen hebben er alles op gezet om het communisme ook in brede kringen des volks in Duitsland ingang te doen vinden. Daaruit blijkt wel heel overtuigend, dat de Russen hun plan om een wereldrevolutie in communistische geest te verwezenlijken, nog geen ogenblik uit het oog verloren hebben en dat dit inderdaad het einddoel van al hun streven is.

Zo er dan bij de Russen enige verandering of schijnbare toenadering te bespeuren valt , dan is dit verandering in taktiek, doch allerminst ten opzichte van het einddoel. Men dient dit wel ter dege in aannerking te nemen, nu de Russen besloten hebben om de blokkade van

Berlijn, waarvan zij het bestaan tot dusverre hardnekkig ontkend hebben, op te heffen.

Zeer velen beschouwen, dat deze gewijzigde houding van Sovjet-Rusland hoofdzakelijk is voortgekomen uit tweeërlei oorzaak. De Russische bewindvoerders hadden als zeker en gewis aangenomen, dat het economische leven in Amerika ineen zou storten en dat er in Europa een revolutie zou uitbreken. Nu echter noch het een noch het ander geschied is en dit ook volgens het huidige Russische oordeel in de naaste toekomst niet zal geschieden, hebben volgens de mening van velen, onder wie zich enigermate bevoegde beoordelaars bevinden, de Russen het roer omgeworpen.

Hoe dit ook moge zijn — de tegenmaatregelen der geallieerden, welke voor de Russen al zeer schadelijke gevolgen hadden, zullen daartoe het hunne ook wel bijgedragen hebben — zeker is het nu, dat de blokkade van Berlijn op 12 Mei een einde neemt.

De regeringen van Frankrijk, de Sovjet-Unie, het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en de Verejiigde Staten van Amerika hebben toch in een gezamelijk uitgegeven communiqué bekend gemaakt, dat zij overeengekomen zijn, dat:1. alle sedert 1 Maart 1948 door de Sovjet-Russische regering opgelegde beperkingen aan het verkeer, het vervoer en de handel tussen Berlijn en de Westelijke zones van Duitsland en tussen de Oostelijke zones en Westelijke zones op 12 Mei 1949 zullen worden opgeheven;

2. dat ook de sedert 1 Maart 1948 door de regeringen van Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en de Verenigde Staten van Amerika of een van hen afzonderlijk opgelegde beperkingen aan verkeer, vervoer en handel tussen Berlijn en de Oostelijke'zone en tussen de Westelijke zones van Duitsland op 12 Mei zullen worden opgeheven ;

3. dat elf dagen na de opheffing van de bovengenoemde beperkingen, namelijk op 23 Mei 1949, dè raad van ministers van Buitenlandse Zaken te Parijs bijeen komen zal om besprekingen te voeren over de kwesties betreffende Duitsland en de problemen, welke uit de situatie te Berlijn voortkomen, alsmede de valuta kwestie in Berlijn.

Zo wordt dan niet alleen de Berlijnse blokkade, waarmee de Russen in het klein reeds een begin gemaakt hebben, opgeheven, maar heeft er ook een samenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaker plaats. De Russen zullen op die bijeenkomst wel vrij zeker aandringen op de stichting van een verenigd Duitsland en op terugtrekking van alle bezettingstroepen. Of het hun echter gelukken zal daarvoor de instemming der geallieerden te verwerven moet sterk betwijfeld worden. In elk geval hebben zij met hun voorstel dan een mooi propaganda-middel om daarmee de Duitsers voor zich in te winnen, doch ook dit zal hun deze keer wel weinig baat brengen. De geallieerden toch hebhen de Sovjet-Unié te verstaan gegeven, dat zij er op staan, dat de bijeenkomst met de besprekingen te Parijs medio Juni beëindigd zal zijn met het oog op het feit, dat een maand later de West-Duitse regering moet ingesteld wor­ den. Ook heeft de Engelse Minister van Buitenlandse Zaken, Bevin, verklaard, dat de Berlijnse luchtbrug althans voorlopig zal blijven bestaan, terwijl tevens gebleken is, dat er ten aanzien van de veranderde Russische koers nog al heel wat wantrouwen aangaande de bedoelingen van de regering van de Sovjet-Unie in het Engelse Parlement bestaat. En dit niet zonder redenen, want de Duitse communistische partij heeft een krachtige propaganda voor een verenigd Duitsland ingezet. In verband met de Sovjet-Unie en de kwesties, welke er tussen haar en een groot deel van Europa bestaan, is het stellig niet van belang ontbloot, dat op 5 Mei, de herdenkingsdag der bevrijding, tien regeringen van Europese landen het statuut van de Raad voor Europa ondertekend hebben. Deze landen zijn Engeland, Frankrijk, België, Nederland, Luxemburg, Italië, Ierland, Noorwegen, Denemarken en Zweden.

Bevin, die bij deze gelegenheid als laatste spreker het woord voerde, zeide: Niemand kan zeggen hoe de afloop zal zijn van het experiment, dat wij thans ondernemen, doch de hoop van ons allen is er op gericht. Tot de Franse minister Schuman zich richtende zeide hij, dat het wezenlijk symbolische en van vitaal belang zijnde ogenblik van deze gebeurtenis zal komen, wanneer de Raad van Europa, over enige maanden, voor de eerste maal op de historische bodem van Elzas-Lotharingen zal bijeen komen. Dit zal het ogenblik zijn, waarop de stad Straatsburg, die door hare gehele lange geschiedenis heen als twistappel voor de elkaar beoorlogende Europse landen heeft gediend, het centrum zal worden van een nieuwe poging, om de geest van verzoening in Europa te doen zegevieren en Europese eenheid te bereiken.

Verder valt er aangaande de Raad van Europa nog te zeggen, dat het voorbereidend werk er voor op H Mei te Parijs zal beginnen en dat ei vele stemmen opgaan om Churchill tot de eerste president van deze Raad te verkiezen.

Hierbij zullen wij het wat die Raad betreft ditmaal laten, daar er later beter en uitvoeriger op teruggekomen kan worden.

Ten slotte zij nog vermeld, dat de comimunisten, zij het dan in iets langzamer tempo, in China nog steeds voorwaarts rukken en dat de Britse regering besloten heeft om aanzienlijke versterkingen naar het garnizoen van de Britse kroonkolO' nie Hongkong te zenden. Zeer wel mogelijk is het, dat de moord op twee Britse inspecteurs van politie ir. de buurt van Hongkong daaraan niet vreemd is. Verder, dat de Zwitserse regering een grenscorrectie tte ha^ rer gunste, welke haar van geallieerde zijde was aangeboden, van de hand heeft gewezen en voorts dat de staat Israël in een vergadering van de Verenigde Naties zich krachtig verzet heeft tegen een algehele internationalisatie van Jeruzalem, waar. toe door deze Organisatie in 1947 besloten was en dat er in zake de wapenlevering aan Spanje en het aangaan van diplomatieke betrekkingen met dat land een zeer heftig debat in een bijeenkomst van de Verenigde Naties is gevoerd geworden, terwijl in zake de Italiaanse koloniën nog geen beslissing is genomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen