Buitenlands Overzicht

Er is geen toverij tegen Jakob, of waarzegging tegen Israël, sprak eenmaal Bileam geheel naar waarheid. Neen, niet tegen het geestelijke Israël, maar de wereld is er aan onderworpen. Hierdoor ziet zij niets in haar ware gedaante en bevoordeelt zij noodwendig alle zaken in hun diepste grond verkeerd. Zij noemt zegen, wat geen zegen is: geluk, wat geen geluk is; vreugde, wat bittere smarten en een rampzalig einde in zich draagt. Haar begeerten strekken zich immer uit naar dingen, die haar de ware verzadiging nooit zullen geven. Haar blik richt zich nimmer boven vergankelijke, aardse, nietige dingen uit, deswege ziet zij voor een paradijs aan, wat niet anders dan een woestenij, een bedriegelijke droomgestalte is, die haar slechts teleurstelling op teleurstelling baart. Zij gaat in allerlei bedriegelijks op. Zij belegt haar graven met bloemen en kransen en waant zo de werkelijkheid van het graf te kunnen bedekken.

Kortom in één woord; de wereld zoekt haar heil, waar het niet te vinden en verwacht haar redding van middelen, die de redding in der eeuwigheid niet zullen brengen.

Vandaar ook de vele teleurstellingen en, kwellingen, welke de wereld op­ doet. Zo er een tijd is, waarin dit kaar en helder aan de dag treedt, dan wel de onze.

Wat al teleurstellingen heeft men daarin in korte jaren al niet opgedaan ! Teleurstellingen opgedaan met de volkenbond, teleurstellingen nu weer met met de Organisatie van de Verenigde Naties, teleurstellingen met de onderlinge verhoudingen onder de volkeren.

Teleurstelling niet minder ten aanzien van de wereldvrede.

Daarvan levert ons de oorlog in China, die nog maar steeds voortduurt en waarin de communisten nog imn.er voorwaarts rukken, het sprekend bewijs. Daarvan ook de oorlog in Griekenland. President Truman heeft dienaangaande wel verklaard, dat de Griekse regering .met steun van Amerika goede vorderingen maakt in de burgeroorlog met de communisten en maarschalk Tito heeft medegedeeld, dat Yoego-Slavië de communisten in hun strijd generlei steun meer zal verlenen, maar met dat al blijft de oorlog in Griekenland maar voortwoeden. De communistische troepen blijken nog te sterk te zijn. Zij ontvangen nog voortdurend hulp van Bulgarije en Albanië. Zij beschikken over veel artillerie, zelfs over zware, waarvan men vermoedt, dat zij uit Sovjet-Rusland afkomstig is. Men kan daar echter niets met zekerheid van zeggen, want indien de Griekse troepen er buit van maken, dan wordt op die wapens geen enkel kenmerk gevonden waaruit hun herkomst afgeleid kan worden.

Tevens wijst de militaire steunverlening, welke president Truman voorgesteld heeft er wel op, dat de wereldvrede allerminst verzekerd is. Deze voorgestelde steunverlening ontmoet in Amerika in bepaalde kringen nog al scherpe tegenstand, zodat het nog lang niet zeker is, dat het Amerikaanse Parlement de gevraagde 1450 millioen dollar onverkort zal toestaan.

"\'^an andere zijde wordt er in Amerika echter krachtig op aangedrongen, dat de militaire steun, zoals Truman die voorgesteld heeeft, in zijn geheel zal worden geboden. Men brengt daarbij als motief naar voren, dat zonder afdoende hulp aan Europa de "^'erenigde Staten van Amerika zelf cok niet voldoende beveiligd zijn en dat het een zaak van belang is, dat West-Europa in staat gesteld zal worden, dat het zelf zijn kusten en havens zal kunnen verdedigen.

I'olgens het opgestelde verdedigingsplan zullen de Verenigde Staten van Amerika tot taak hebben om de strategische doelen te bombarderen. De Amerikaanse marine en de zeemogendheden van de West-Europese Unie zullen er mee belast worden om de belangrijkste operaties ter zee uit t'i voeren, daarbij inbegrepen het openhouden van de zeewegen. De kern van de luchtmacht zal uit Europa komen, geholpen door andere landen, naarmate zij in staat zullen zijn daartoe bij te dragen. Engeland, Frankrijk en de daarbij in hun buurt gelegen landen zullen voor het grootste deel aanvallen en bombardementen op korte afstand hebben uit te voeren en hun luchtverdediging voor hun rekening moeten nemen. Amerika zal de tactische luchtmacht voor de verdediging van hun eigen gebied, grond-en niarinestrijdkrachten behouden. Andere landen zullen voornamelijk bijzondere missies vervullen naar gelang van hun ligging ten opzichte van het mogelijke strijdtoneel. Bij de gemeenschappelijke verdediging moet als eerste zorg voorop staan het vermogen om de atoombom af te weren.

Lat de vrede ver van de wereld geweken is en het gevaar van een wereldoorlog nog steeds dreigt, valt eveneens af te leiden uit het feit, dat de militaire stafchefs van Amerika thans in Europa aanwezig zijn om besprekingen te houden en overleg te plegen met de stafchefs van de landen, welke bij het Noord-Atlantische pact zijn aangesloten. Dezen zouden waarlijk de reis naar Europa niet ondernomen hebben, als alles pais en vrede was.

Dat dit inderdaad niet zo is, daar geeft de voortdurende wrijving tussen Sovjet-Rusland en de Westerse Mogendheden ons ook wel een klaar bewijs van. Telkens rijst er tussen hen weer de een of andere kwestie of het een of andere punt van geschil. De Sovj et-Unie heeft een protest uitgebracht tegen Italië's deelneming aan het Noord-Atlantische Pact. Zij achtte die deelneming een schending van het vredesverdrag, dat Italië verplicht zich afzijdig te houden van coalitie's, gericht tegen een der overwinnaars uit de laatste wereldoorlog. De Verenigde Staten van Amerika, Engeland en Frankrijk hebben dat protest echter prompt van de hand gewezen. Zij hebben dit gemotiveerd met de verklaring, dat het Atlantische Pact tegen geen enkel volk is gericht en zuiver defensief van aard is, daarbij verzekerende, dat Italië zich niet in strijd met het vredesverdrag zal herbewapenen. _

Een ander punt van geschil deed zich voor in een commissie van de Organisatie van de Verenigde Naties, De Sovjet-Unie had voorgesteld om een verbod van atoombommen uit te vaardigen en controle op de atoomenergie te gaan uitoefenen. Dit voorstel werd met 7 tegen 21 (die van de Sovjet-Unie en een van haar satelliet-staten) verworpen. Met vrijwel dezelfde stemverhouding werd een voorstel van Frankrijk om een wapentelling van alle niet-atoom-wapens in alle landen te houden, aangenomen. Rusland en Polen brachten hun stem er tegen uit.

Ook maarschalk Tito gaf blijk van een weinig vredelievende stemming, als hij ten aanhore van 350.000 Yoego-Slaviërs sprak, dat Yoego-Slavië de volledige steun aan iedere poging tot opstand in Bulgarije of Albanië zou verlenen, welke ten doel had om de huidige Cominformregiems in die landen om ver te werpen. Hij drukte zich daarbij al zeer kras uit, toen hij zeide: „Ik denk, dat de tijd zal komen, dat het Bulgaarse volk niet langer de schaamteloze leugencampagnes zal dulden en ons de broederband zal reiken; en wij zullen hen helpen om diegenen te verdrijven, die tot dusverre het aanknopen van vriendschappelijke betrekkingen in de weg gestaan hebben. De positie van Albanië is wat üit betreft precies dezelfde.

Wat deze maarschalk verder te berde bracht, duidt er al evenmin op, dat de wereldvrede gewaarborgd is, v/aar hij in dezelfde rede verklaarde, dat Macedonië, vanouds het broeinest van vele oorlogen, thans in een alarmtoestand verkeert, omdat het land tegen een buitenlandse vijand beschermd moet worden, terwijl hij daarbij onomwonden Rusland en zijn vasalstaten als vijand noemde.

Op Korea is het al eveneens slecht met de vrede gesteld. Naar het Zuid-Koreaanse hoofdkwartier meldt, komen aldaar in de laatste tijd herhaaldelijk botsingen voor, waarbij Sovj et-troepen betrokken zijn en doden vallen. Een Noord-Koreaanse troepenmacht van 4000 man sterk is dezer dagen op het schiereiland Ongjin de scheidingslijn tussen de beide gebieden overgetrokken.

In Tsjecho-Slowakije gist het ook al niet weinig. De communisten treden in dat land steeds scherper tegen de R.K. kerk op. In tal van dorpen komen thans hevige botsingen tussen de politie en de bevolking voor. In een zeker dorp opende de politie het vuur op een menigte, die de pastoor verdedigde. Een persoon werd hier­ bij gedood en verscheidene andere ernstig gewond.

Zo ziet men, dat diegenen die een wereldvrede in het vooruit gesteld hadden, de ene teleurstelling na de andere opdoen.

Hetgeen allerminst bevreemding behoeft te verwekken, als men op onze zo jammerlijke tijdgeest let. Benevens zo vele en zo grote uitspattingen in allerlei zonde geeft de wereld ons thans een zo veelvuldige, eigenwillige godsdienst te aanschouwen als schier nooit te voren. Een symptoom daarvan vertoont ons de kerkgang van Prinses Elizabeth van Engeland met haar gemaal, de hertog van Edinburgh, die dezer dagen in processie achter de aartsbisschop van Canterburry naar de kathedraal gingen om een dienst voor de speelveldenvereniging van het graafschap Kent bij te wonen.

Alleszins godsdienstig —• dat kan men ook met alle recht van onze tijd zeggen. Ach, hoeveel godsdienst zonder God en hoeveel christendom zonder Christus wordt in onze dagen al niet gevonden!

Ja waarlijk, de wereld ziet voor zegen aan wat geen zegen is, noemt vreugde, wat bittere smarten en een rampzalig einde in zich draagt, zoekt het heil, waar het niet te vinden is, vandaar de vele teleurstellingen en kwelling-en onzer dagen.

Beëindigen wij dit overzicht met de vermelding, dat er in België nog steeds een kabinetscrisis heerst. De koningskwestie, welke het Belgische volk als 't ware in twee kampen scheidt — het ene deel voor en het andere tegen de terugkeer van Leopold III als koning — is tot dusverre het grote struikelblok voor de vorming van een ministerie geweest en is dit als wij dit schrijven nog. Twee kabinetsformateurs zijn daarover reeds gestruikeld en de derde is er na heel wat moeite en tobben ook nog niet overheen kunnen komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen