De strijd aan twee fronten

De S.G.P. bevindt zich met onze Gereformeerde vaderen in een soortgelijke positie. Hadden dezen de strijd aan twee fronten te strijden, de S.G.P. ook. Hadden zij enerzijds de kamp aan te binden tegen het Libertinisme, dat in wezen revolutionair was, dewijl het Gods Woord als de grondslag voor zijn beginselen verwierp, anderzijds hadden zij evenzeer een zware strijd tegen Rome, dat naar dr. Kuypers woorden van de ure onzer landsgeboorte de erfvijandin der Reformatie is, te strijden. In een gelijk geval nu bevindt zich de S.G.P.

Zij heeft krachtens haar beginselen zowel tegen het libertinisme, tegen de revolutie, als tegen Rome de strijd te voeren. Zo heeft zij derhalve een strijd aan twee fronten. Hoe moeilijk die strijd ook te voeren is, zij kan en mag niet anders, wil zij haar beginsel niet verloochenen en met die verloochening ze niet te schande maken.

Deze strijd zij elke S.G..P-er een geboden, dure plicht. Het zij en blijve de S.G.P. een dure roeping om het beginsel, dat de Hervorming uitdroeg, namelijk, dat Gods) Wet en eer op elk terrein des levens de koers hadden te bepalen, ons volk als een heilige eis, welke de Heilige Schrift een iegelijk stelt, voor te houden en tot naleving daarvan op te wekken. Hierin is de enige juiste weg gelegen. Zo doende kan alleen zowel Rome alsook de revolutie met goede uitkomst worden bestreden.

Ja, ook de revolutie. Het is schier onbegrijpelijk, dat, dewijl er schier geen rede van de zijde van de S.G.P. werd uitgesproken, waarin niet tegen het heilloze streven van de revolutionaire machten werd gewaarschuwd, men de S.G.P. woordvoerders heeft nagelasterd, dat dezen de revolutie niet bestreden.

Telkens en telkens weer toch heeft de S.G.P. ons volk opgeroepen tot de strijd tegen de revolutie. Die oproep was haar volle ernst. De droe- \e, donkere tijden, welke wij beleven, de toenemende verzaking van God en Zijn dienst, de heersende verwildering onder oud en jong, bepaaldelijk onder de jeugd, mogen ons wel met grote vreze voor Nederlands toekomst vervullen. Uit allerlei oogpunt is er dan ook alle reden om ten eerste beducht te zijn voor het schrikkelijke kwaad der Revolutie, die al de ordinantiën Gods omkeert. Die vrees betreft in de allereerste plaats ons eigen bestaan en hart. Wie de revolutionair, de opstandeling tegen God en Zijn gebod, nog nooit in zijn eigen hart bij Geesteslicht ontdekt heeft, hoe zal deze op de rechte wijze de revolutie bestrijden? Wie het heilloze, verderfelijke en Gode-onterende van dat revolutionaire streven nog nooit in zijn eigen leven met droefheid, schaamte en hartelijk leedwezen ontwaard heeft, hoe zal deze met wezenlijk succes de strijd daartegen aanbinden? In ieders hart wonen toch van nature de socialist en de communist, die zich een hemel op aarde willen scheppen en met verloochening en miskenning van Gods Woord en Wet niets dan eigen liefde en eigen belangen willen dienen. Hoe zeer is het hart eens mensen, dat naar uitspraak van Gods Woord, arglistig, bedriegelijk en dodelijk meer dan enig ding is, er toe genegen om naar de revolutie, die met fraaie leuzen en zogenaamd met de beste bedoelingen komt, te luisteren,

ledere S.G.P.-er moge in deze wakende en biddende bevonden worden. Die vrees voor de revolutie rake voorts het eigen gezin. Het is de van God hen opgelegde taak der ouders, èn van vader èn van moeder, hun kinderen door woord en daad te wijzen op het gevaar, dat Nederland van revolutionaire zijde bedreigt en hun kinderen voor te houden, dat alleen in het houden van Gods geboden voor hen zelf en ons vaderland het waarachtige heil gelegen is.

Doch hoe geboden en nuttig het ook is om ons eerst bij onszelf en bij ons gezin te bepalen, nochtans mogen wij allerminst over het hoofd zien, dat wij ons met dit artikel op het publieke terrein des levens, bepaaldelijk op dat van de staatkunde, bevinden, en daarop lettende, hebben wij ons op te houden met de revolutie als een politieke macht. En juist tegen deze macht en tegen haar streven hebben wij ons met alle beslistheid te keren. Het beginsel der Hervorming eist dit. Het program der S.G.P. vordert het evenzeer. Meer nog. Gods heilig Woord gebiedt het ons. Het zegt ons met stellige nadruk, dat de uitkomst van het revolutionaire optreden en streven moet falen, dewijl deze het schepsel boven de Schepper eren. En wederom zegt het ons met even stellige beslistheid en zekerheid, dat wie zich niet naar Gods inzettingen richt niet alleen altijd en overal het spoor bijster is, maar zelfs vervloekt is. Het is daarom, dat van de revolutie wel jammer en ellende, maar geen zegening noch heil te wachten is. En dit noch van de socialist noch van de communist. Als - wij dit schrijven komen - wij geen van beide in hun eer te na. De communist verkondigt toch openlijk, dat hij uit een materialistische en derhalve atheïstische wereldbeschouwing leeft. De socialist moge al verklaren, dat de Godsdienst een privaat-zaak is, maar de door hem beleden beginselen vinden hun grond niet in Gods Woord, maar in het humanisme. Hij heeft in zijn program Gods Woord niet als de enige richtsnoer en regel voor al zijn gedragingen gekozen. Integendeel. De Partij van de Arbeid leeft ondanks en ook met de zo genaamde doorbraak evengoed als de voormalige S.D.A.P. uit een revolutionair beginsel. Deze waarheid wast al het water van de zee niet af evenmin als al de bedriegelijke en onware voorstellingen, die men van de zijde van de Partij van de Arbeid, ter wille van kerkelijke en godsdienstige lieden te dezer zake vaak geeft, zulks doen. Het is ontegenzeggelijk waar, dat de Partij van de Arbeid krachtens haar beginselen niet naar God, Zijn Woord en Gebod vraagt.

Overbodig is het feitelijk om te zeggen, dat de V.V.D., de partij van de heer Oud, levend uit Ubertijnse overtuiging als zij doet, ook al deswege door de S.G.P. in haar strijd betrokken moet worden.

Stellig, wij geven het onomwonden toe, dit maakt de kamp voor de S.G.P. moeilijk, te meer waar zij niet alleen op dit front te strijden heeft, maar evenzeer op een ander. Willen wij de beginselen der S.G.P. getrouw blijven, dan mag niet verzwegen worden, dat deze partij, dewijl zij ons volk terugroepen wil tot de aloude beginselen der Hervorming evenmin met Rome, dat zo geducht in ons land opdringt, accorderen kan. Zij is er levende uit haar beginselen zelfs van overtuigd, dat zij niet in coalitie met Rome op mag en kan trekken. Daarom mede is de S.G.P. als een eigen, zelfstandige partij gevormd geworden.

"Van Anti-revolutionaire en Christelijk-historische zijde heeft men het samengaan in coalitie - met Rome verdedigd. En niets wijst er op, dat deze partijen in deze hun standpunt gewijzigd hebben, hoewel daartoe alle reden bestond en bestaat. Het beginsel der reformatie verbiedt hun dat. En dit niet alleen, hoe smadelijk zijn zij niet door Rome aan de dijk gezet! Hoe zijn ze als afgedankte soldeniers door de R.K. Staatspartij weggezonden! Hoe zijn zij niet als uitgeknepen citroenen door die partij weggeworpen! En ook dit niet alleen. Wat is er van en uit die coalitie geworden? Rome is daardoor machtiger dan ooit in ons land geworden. Een der doeleinden van de coalitie zoals die herhaaldelijk vooral uit het Anti-rvolutionaire kamp is voorgesteld en met welk motief de kiezers voor de coalitie ter stembus werden opgeroepen, namelijk, dat door de coalitie een hechte dam tegen het communisme en het socialisme werd opgeworpen, is door de feiten volkomen gelogenstraft. De coalitie heeft de opkomst en bloei noch van het communisme noch van het socialisme kunnen keren noch zelfs enigermate kunnen beletten. En een der meest sprekende kenmerken van de totale mislukking van de coalitie is op dit punt wel dat de R.K. de A.R. en de C.H. in de kou hebben laten staan en dat zij, waar zij er voor hen voordeel in zagen, met de socialisten in coalitie zijn gegaan. De R.K. hebben getoond er maling aan te hebben, als de A.R. al beweerden, dat de R.K. met hen voor Gods Woord en Wet bogen en met hen op dezelfde wortel des geloofs stoelden. Een Anti-revolutionaire bewering, welke nooit of te nimmer van de zijde der Rooms-katholieken is beaamd, maar telkens en telkens weer door hun daden is gelogenstraft. Meer neg, een bewering, die een miskenning van het optreden van Calvijn en Luther, ja, van heel de Hervorming inhoudt en een kaakslag in het aangezicht van al die edele martelaren is, die hun leven om der wille van de Reformatorische beginselen op brandstapel en schavot gegeven hebben. Was het inderdaad waar, dat Rome en de Reformatie op een wortel des geloofs stoelen en dat Rome voor Gods Woord en Wet buigt, dan zou er op onze vaderlandse bodem niet zulke stromen martelaarsbloed vergoten zijn, dan zou er geen tachtig jarige oorlog in ons land geweest zijn en dan zouden er niet zovele oorlogen om des geloofs wille in heel Europa gevoerd zijn, en dan zou er op het ogenblik in Spanje ook niet zulke schrikkelijke vervolgingen der Protestanten plaats vinden.

Rome is en blijft de grote vijandin van het beginsel der Reformatie, waarop God de Heere de Staat der Nederlanden eens gegrondvest heeft. De vijandin van ons waarachtig volksbelang is niet alleen de revolutie, maar ook Rome. Ten bloede toe heeft zij onze vaderen vervolgd en nog nooit heeft zij met een enkel woord zelfs die vervolgingen afgekeurd. Rome en de Reformatie hebben als vuur en water tegenover elkander gestaan en staan dit nog, gelijk dit ook uit menig pauselijke encycliek blijkt en door tal van gezaghebbende en vooraanstaande roomskatholieken is erkend.

Het is uit die oorzaak, dat de S.G.P. niet alleen tegen de revolutie maar ook tegen Rome de strijd heeft te voeren. En dit niet uit haat tegen enige communist, socialist of roomskatholiek, en als ware een S.G.P.-er van nature beter of uitnemender dan dezen, want zij dragen van nature benevens de revolutionaire, naar het woord van Luther — ook allen de paap in hun hart, maar om des beginsels wille. Het is het beginsel, dat van de S.G.P.-er eist, hoe zwaar die strijd ook moge zijn, dat hij aan twee fronten strijdt. Van die beginselstrijd mag de S.G.P. niet afzien. De Heere make en houde getrouw, opdat zij naar Gods Woord en naar het aloude beginsel der Reformatie on- A^erzwakt en onverdroten onder het vaandel der Hervorming optrekken mag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen