ZIET DE MENS

En Pilatus zeide tot hen: „Ziet de mens". Joh. 19 : 5

lover is het dan gekomen, dat de gezoende Middelaar voor de wereldlijke rech- 3r Pontius Pilatus gesteld is. De Joodse laad miste onder het Romeins bestuur de evoegdheid tot de dood te veroordelen. Vel had Kajafas het: des doods schuldig tgesproken, doch voor de volvoering van et doodvonnis was de uitspraak van Ponius Pilatus nodig. Hij was de wereldlijke, I.W.Z. de officiële rechter, geroepen om ods recht op aarde te handhaven. Als lomeüi oordeelde hij naar de hoogste ontrikkeling van het recht in die dagsn. Van vie zou meer dan van Pilatus verwacht unnen worden, dat naar recht zou worden eoordeeld?

Iet tegendeel is geschied; de handhaving an het recht trad bij Pilatus geheel op de chtergrond voor de zucht om de gunst an het Joodse volk; voor de gunst ver- Iraaide hij het recht. Hoewel er van overjigd en bij herhaling uitroepend, dat hij een schuld in deze mens vond, heeft hij ïem ter kruisdood overgegeven. Wel zocht Üatus zich van de zaak, hem voorgedra- ; en, af te maken, maar ten slotte boog hij •oor de eis van het door'de Farizeeën op- ; ewonden volk: „Kruis Hem, kruis Hem!" ? oen ia de vroege morgen, nadat de Joode Raad in de nacht de Nazerener veroorleeld had, de eigengerechtigde schare op iet voorplein van het paleis van de Roneinse rechter was blijven staan, opdat zij dch toch niet verontreinigen zouden, is 'ilatus tot hen uitgegaan. Dat de oudsten !en onschuldige ter dood brengen, deert lun niet, maar geen voetstap wülen zij retten in het paleis van de Romein. Zie in lit gedrag wordt de eigen gerechtige geekend. Och, de zonde werd hem nimmer rande voor God; hij kent noch de schuld loch de God-onterende aard der zonde en )oogt zijn gerechtigheid te verkrijgen uit ie vorm-godsdienst. Nochtans zoeken velen n hun godsdienstig bestaan de zaligheid lunner zielen. Van Christus en Zijn volk ajn zij bittere vijanden; van de vrije gelade willen zij niet horen. In dit leven geeft 3od hen naar Zijn rechtvaardig oordeel lan de verharding van hun hart over, geijk in de handelingen van de Joodse Raad daar te zien is en eens zal het schrikkehjk TOord hun eeuwig lot beslissen: „Gewogen, gewogen en te hcht bevonden". Pilatus kwam het Sanhedrin en de met de Oudsten opgekomen schare van stonden ian tegemoet door tot hen uit te gaan en iie tegemoetkoming werd steeds groter en •mstiger. Hoewel hij geen schuld in de rerklaagde Nazarener vond, sprak hij Hem lochtans iiiet vrij. Hij zocht zich van Hem te ontdoen door Hem tot Herodes te zenien en als deze Hem' terugzendt, geeft Pilatus het volk de keus tussen Jezus en ie moordenaar Barabbas, met het gevolg iat de Joden de loslating van Barabbas begeren. Toen nam Pilatus Jezus en geselde Hem. De tot de kruisdood veroorieelden werden te voren aan de geseling prijsgegeven. Zo ook de gezegende Borg. Weder in het rechthuis gebracht vallen de vwede krijgsknechten op Hem aan. Toen is de klacht uit Psalm 22 in vervulling gegaan: „Sterke stieren van Basan hebben Mij omringd." Gebonden aan de paal, gelijk met zo menig moordenaar en staatsgevaarlijke oproermaker reeds geschiedde, werd de geselriem, van scherpe haakjes voorzien, over de rug geslagen van Hem, Die de Koning der koningen en de Heere der heren is. Het vlees werd Hem uitgescheurd, ja, gelijk de ploegschaar de vorsn in de akker trekt, zo hebben de verharde krijgsknechten als ploegers de nig des Heeren geploegd; zij hebben hun voren lang getogen. Geen Romeins burger mocht gegeseld worden, maar Hij Die meer is dan alle mensenkinderen, Hij werd aan deze vreselijke bejegening onderworpen, en Hij droeg die smaad en die smart vrijwillig. Hij gaf Zijn rug degenen, die Hem slaan (Jes. 50 : 6), opdat Hij Zijn volk bevrijden zou van het eeuwig oordeel des doods, dat zij onderwoipen waren. In hun goddeloze handelingen toch volvoerden Joden en Heidenen, zij het met volle verantwoordelijkheid voor hun daden, wat God in Zijn eeuwige raad te voren bepaald had, dat geschieden zou. Christus moest bij rechterlijk vonnis tot de dood veroordeeld. Toen het volk Hem stenigen wilde en van de steilte der stad werpen, ging Hij door het midden van hen hesn. Niet door een volksoproer moest Hij sterven, zomin als door het zwaard van Herodes, maar Hij moest rechterlijk tot de dood worden overgegeven. Pilatus was de rechter, die Hem veroordelen zou. Hem Die onschuldig was en toch om de zonden Zijns volks een schuldenaar in het recht Gods. Door Pilatus' verkrommen van het recht liep dan ook het onkreukbare recht des Heeren en dat recht veroordeelde de Onschuldige tot de dood.

Met alle mensen hebben toch Gods uitverkorenen zich de dood onderworpen en alleen door het doordragen van de straf der zonde was verlossing mogelijk. Sion zal door recht verlost worden. Dat is het, wat de Heere verwierf door Zich het vonnis van de wereldlijke rechter Pontius Pilatus te onderwerpen en Hij maakt door de toepassing Zijner gerechtigheid Zijn volk dadelijk vrij van vloek en toom. Het volk van God leert zichzelf schuldig kennen en gans verloren, onderworpen aan het rechtvaardig oordeel des doods. Gods recht eist de voltrekking van dat oordeel en laat dat volk geen rust, dag noch nacht. In de vierschaar Gods, bij rechterlijke uitspraak des Vaders wordt het oordeel opgeheven en de zondaar met God verzoend. En die rechterlijke vrijspraak Gods is alleen mogelijk omdat Christus door de rechter tot de dood veroordeeld is. Daartoe onderwierp Hij Zich aan het vonnis, dat over Hem geveld is. O, dat toch ons oog verlicht werde, om Zijn eeuwige liefde te aanschouwen. Ziet, de mens! geslagen en gegeseld niet alleen met de helse instrumenten der verharde krijgsknechten, doch door de toom Gods, die op Hem brandt door satans woede, die Hem aangrijnst, door de macht der zonde, die in Hem gewroken wordt. Meerder hjden is door Christus geleden dan ooit één mensenkind in dit leven dragen kan. De Zoon des mensen vermocht te dragen wat in de hel gedragen worden zal door al de verdoemden, omdat Hij niet alleen waarachtig en rechtvaardig mens, maar ook waarachtig God is. En Hij wilde Zich dat lijden onderwerpen, opdat de door de zonden geschonden deugden Gods weder volkomen verheerlijkt worden zouden in de zaligheid der Zijnen en omdat Hij hen heeft liefgehad met een eeuwige liefde. Van nature zijn vidj voor die hefde van Christus blind; ons hart is er voor gesloten; ons ongeloof weigert tot Hem te vluchten. Niemand kan zich dan ook met het lijden van Christus troosten, die nog leeft gelijk hij is geboren. Men bedriegt de zielen door alle toe te roepen, dat zij moeten geloven, dat Jezus voor hen geleden heeft en gestorven is. Maar de door God aan zichzelf ontdekte zondaar, die zich gans verloren leert kennen voor God, wordt de liefde van Christus ontsloten en dan, o dan roept hij uit: „Die liefde gaat de liefde der vrouwen te boven"; dan kan hij er niet van zwijgen en wordt het: „Wij zullen Uw uitnemende liefde vermelden, meer dan de wijn". Die liefde verlost en wekt weder-liefde, welke ons van hefde krank doet zijn. Ja, de liefde van Christus is een eeuwige, onveranderlijke liefde, die de geselwonden Zijns volks heelt, welke in dit leven hun worden toegebracht en het dolen in deze liefde doet met de bruid uitroepen: „Ik bezweer u, gij dochteren van Jeruzalem. . . . dat gij de liefde niet., opwekt, noch wakker maakt totdat het haar luste."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen