Nederlands rapport der gemengde commissie inzake Nieuw-Guinea

Bij de souvereiniteitsoverdracht aan Indonesië werd in artikel 2 van het Haagse accoord bepaald, dat binnen een jaar na deze overdracht het vraagstuk van de toekomstige staat van Nieuw Guinea zou worden vastgesteld door onderhandelingen tussen Nederland en Indonesië. Op de ministersconferentie, welke in dit voorjaar in Djakarta tussen de Nederlandse en Indonesische ministers gehouden is, werd overeengekomen, dat er een gemengde commissie, 'bestaande uit Nederlanders en Indonesiërs, zou worden samengesteld, die ter voorlichting der regeringen een rapport over Nieuw Guinea zou .uitbrengen. Van Nederlandse zijde werden daarin tot leden benoemd prof. v. d. Kolff, prof. Pieters en prof. van Dijk. Heel kort na de eerste samenkomst van deze gemengde commissie bleek het al, dat er tussen de Nederlandse en Indonesische leden een diepgaand verschil van gevoelen bestond. De Nederlandse leden stelden voorop, dat in de eerste en voornaamste plaats met het belang van de bevolking van Nieuw Guinea gerekend moest worden en dat het daarvan afhankelijk gesteld moest worden of de Nederlandse souvereiniteit over Nieuw Guinea al dan niet aan Indonesië overgedragen zou worden.

De Indonesische leden plaatsten zich daarentegen op het standpunt, dat Nieuw Guinea onverbrekelijk met Indonesisch gebied verbonden was en derhalve onvoorwaardelijk aan de Indonesische republiek overgedragen moest worden. Voor de laatsten was hierbij het belang der bevolking van geen doorslaggevende betekenis, maar voor hen stond al van te voren vast, dat de souvereiniteit over Nieuw Guinea in elk geval aan Indonesië moest worden toegekend.

Dit onoverbrugbare verschil van inzicht bleek al heel spoedig een onoverkomelijk bezwaar te zijn voor een vruchtbare samenwerking. Van oordeel als de Nederlandse leden waren, dat een gezamenlijk rapport nooit meer zou kunnen zijn dan het rapport van een debatingclub, hebben zij van verdere poginggn om tot een gezamenlijk verslag te komen af- .gezien en een eigen rapport samengesteld.

it rapport nu is thans bij de Tweede Kamer ingekomen en ook in de Nederlandse pers gepubliceerd. De conclusies daarvan komen, kort samengevat, hierop neer, dat de overdracht van beheersvoering over Nieuw Guinea niet gerechtvaardigd zou zijn, om redenen, dat het zelfbeschikkingsrecht van de Nieuw Guinese bevolking daarmede practisch te niet gedaan zou zijn. Bij de overdracht der souvereiniteit aan Indonesië zouden immers de Niéuw Guineërs voor goed Indonesiërs worden en blijven, zonder dat zij daarin naar behoren gekend zijn of zij dit v/ilden worden. Bovendien is Nieuv; Guinea een gebied met geheel eigen karakter, dat niet tot Indonesië gerekend kan worden; geologisch, biologisch en geografisch niet. Het sluit zich nauwer aan bij de Pacific dan bij Zuid-Oost-Azië, waartoe Indonesië behoort. Haar bevolking vertoont dan ook generlei verwantschap met de Indonesische volkeren, evenals wat de taal betreft, deze gans een andere is dan welke in Indonesië gesproken wordt. Daarenboven — zo concludeert het rapport — behoort Indonesië zelf nog tot de minder ontwikkelde gebieden. Haar regering ziet zich geplaatst voor ontzaggelijke moeilijkheden om in haar eigen land orde op zaken te stellen, door de moedwillige uitbanning van Nederlandse specialisten bestaat er in Indonesië een nijpend tekort aan artsen en onderwijzers. Indonesië zou aan Nieuw Guinea noch de materiële, noch de financiële, noch de personele krachten kunnen leveren om ie voldoen aati de eisen, welke een goede beheersvoering stelt. Bovendien is volgens de conclusiën van het rapport de stemming onder de bevolking van Nieuw Guinea anti-Indonesisch op gevoelsgronden, doch niet alleen op deze, ook op godsdienstige, omdat de bevolking afkerig is van een Mohammedaanse regering, waar zij geen heil van verwacht; weshalve de commissie van oordeel is, dat de christenen aldaar niet overgeleverd mogen worden aan Islamietisch bewind. De afkeer der bevolking is zelfs zo groot, dat de commissie voor ernstige onlusten vreest, indien tot overdracht zou worden overgegaan. Wanneer — zo oordeelt de commissie — de plannen om Nieuw Guinea als Indonesisch kolonisatiegebied te gaan gebruiken doorgang zouden, vinden, zouden de huidige tegenstellingen nog groter worden en zouden de Nieuw Guineërs ten slotte vreemdeling in eigen huis zijn en dan zou hetgeen in Nieuw Guinea in 50 jaar is opgebouwd tot snel verval geraken, terwijl Nederlands beheer niet alleen zou aansluiten bij de wensen der bevolking, maar ook tevens krachten en middelen zou bieden, waaraan Nieuw Guinea dringend behoefte heeft om tot ontwikkeling en bloei te komen. De slotconclusie der Nederlandse commissieleden luidt dan ook letter­ lijk: „Overdracht van beheersvoerinj over Nieuw Guinea is strijdig metè belangen der bevolking".

1 JL^t Indonesisch rapport over Nieuw Guinea is ook wel binnenge. komen, maar het moet eerst vertaalt worden, alvorens het aan de Katner leden toegezonden en in de pers publiceerd kan worden. Het is te ht pen, dat onze Regering en de met haar verbonden partijen daar niet zeer van onder de indruk komen, dat zij na eerst haar rechten op Indone sië prijs gegeven te hebben en daar. na Ambon zo jammerlijk in de steeli gelaten te hebben, de Nederlandse rechten en belangen met betrekking tot Nieuw Guinea aan de Indonesi. sche republiek ook nog niet ten offer brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen