DE STAATSLOTERIJ

Over de Staatsloterij zouden wij allicht geen artikel geschreven hebben, ware 't niet, dat de voorzitter der Tweede Kamer in de laatst gehouden vergadering in Juli aangekondigd heeft, dat binnen korte tijd het voorstel van wet, inhoudende: „Wijziging van de loterijwet 1905 en vaststelling van enige met het loterijwezen verbandhoudende bepalingen" in de Tweede Kamer in behandehng zal komen.

Alvorens tot een nadere beschouwing over voornoemd wetsvoorstel, dat uitbreiding van de staatsloterij ten doel heeft, over te gaan, wensen wij in dit artikel onze principiële bezwaren tegen loterij en spel in het algemeen, en de staatsloterij in het bijzonder, uiteen te zetten. Hierbij stellen wij voorop, dat 'wij, • - -1 worden wij allicht om ons ouderwets standpunt bespot en uitgelachen, ten volle instemmen met de uitspraak der ouden, welke kort en bondig luidt: Loterij en spel baant menigeen de weg naar de hel. Als ook komen vvdj hierbij er openlijk voor uit, dat wij zonder enige restrictie het gevoelen delen dergenen, die als hun overtuiging gesteld hebben en stellen, dat bij loterij en spel de drieeenheid van de duivel, namelijk het toeval, het fortuin en het noodlot, gediend wordt. Evenzeer willen wij hierbij op de voorgrond plaatsen, dat wij loterij en spel daarom ten scherpste afkeuren, omdat zij allerhande kwade hartstochten en begeerten wakker schudden en gaande houden, welke des Heeren Woord als ergerlijke, Gode onterende en beledigende zonden veroordeelt.

In dat licht bezien, behoeft het niemand te verwonderen, dat wij ons met alle beslistheid tegen de instelling en uitbreiding van de staatsloterij verzetten.

H J e staatsloterij dient niet alleen het boven omschreven kwaad, maar werkt het zelfs in niet geringe mate in de hand. En dit is te ergerlijker en te meer af te keuren, dewijl deze loterij door de overheid is ingesteld en in stand wordt gehouden.

Het valt niet te ontkennen, dat de overheid met de instelling en instandhouding van die loterij het kwaad een zekere sanctie geeft, de speel- en gokzucht van haar onderdanen aanwakkert en zodoende haar hoge roeping als dienaresse Gods verloochent.

Allereerst dan daarover een woord, dat de overheid met haar staatsloterij aan het kwaad een zekere sanctie geeft. Door die loterij van de staat te laten uitgaan zet zij daarop een officieel stempel en geeft zij daaraan een wettig karakter. Zij brengt daarmede haar onder­ danen in de waan, dat het spelen en gokken geen kwaad is, indien zij dit maar op een zogenaamde nette en fatsoenlijke wijze, binnen zekere perken gehouden, bij haar loterij doen. Dan mag er nog wel naar hartelust gegokt en gespeeld worden. Daarin is ongetwijfeld een zekere sanctie, een openlijke goedkeuring door de overheid van het kwaad van spelen en gokken gelegen. Zo helpt de overheid er hard aan mede, dat de onderscheidende kennis van goed en kwaad van hetgeen God in Zijn Woord gebiedt en verbiedt, welke toch al zo deerlijk bij een groot deel van ons volk teloor is gegaan, in steeds breder wordende kringen nog al meer zoek raakt. Geen wonder, dat velen onder ons volk aldus oordelen: De overheid geeft zelf een loterij uit, ziet er geen kwaad in, moedigt het zelfs aan, dat wij daarin gokken, komt, laat ons dan ook maar een lootje nemen.

Hiermede zijn vrfj als vanzelf gekomen aan de bespreking van ons tweede bezwaar, dat wij tegen de staatsloterij hebben, namelijk dit, dat de overheid daarmede de spel- en gokzucht bij ons volk aanwakkert.

Als argument ter verdediging van het behoud van de staatsloterij wordt meermalen aangevoerd, dat er zonder deze loterij toch ook wel door ons volk om geld gespeeld en gegokt wordt. Dit moge alzo zijn, maar met zulk een argument valt het kwaad niet goed te praten en daarmede wordt wel allerminst weggeredeneerd en teniet gedaan het bezwaar, dat de staatsloterij de speel- en gokzucht onder ons volk bevordert. Dat dit metterdaad wel het geval is, kan niet ontkend worden.

Wie zal het kurmen ontkennen, dat het niet tot deelneming aan de loterij prikkelt, ja zelfs sterk aanzet, indien men in een courant leest, dat er op een lot een prijs van ƒ 100.000, of van/ 50.000, of van ƒ 10.000, of van ƒ5.000 of van ƒ 1.000 gevallen is. Daardoor toch wordt menigeen verlokt, hetzij alleen, hetzij in deelgenootschap met anderen, ook maar eens een lot te kopen, met de grondige hoop, dat het fortuin — door onze Gereformeerde vaderen terecht een lid van des duivels drieëenheid genoemd — hem ook zulk een fortuintje zal bezorgen. Hoe zeer de staatsloterij de kwade speelzucht dient, dat kan men zelfs met eigen ogen waarnemen, als men ziet, hoe velen zich soms samendrommen voor een winkel of bureau, waar de uitslag van een gehouden loterij op een lijst aan en voor de ramen bekend gemaakt wordt, alsook als daar een enkeling voorstaat, die met de grootst mogelijke belangstelling die hjst bekijkt. Gelijk het evenmin te loochenen is, dat de speel- en gokzucht onder ons voUc al eveneens bevorderd wordt door het officiële stempel en het wettige karakter, dat de overheid aan de staatsloterij geeft, waarmede zij maar al te zeer de indruk wekt alsof er door deelneming aan die loterij niet het minste kwaad bedreven wordt, alsook door het feit, dat het de overheid zelf is, die haar collecteurs en coUectrices aanstelt, bij wie zij als het ware zelf de loten verkrijgbaar stelt, alsmede door de aankondiging van de te houden loterijen en door het uitgeven van de lijsten, waarop de uitslag ener loterij bekend gemaakt wordt, welke aankondiging en uitgave alle op haar gezag geschieden.

Wil men ons hierbij tegen voeren, dat wij niet uit het oog dienen te verhezen, , dat de regering de staatsloterij ten bate van 's lands schatkist exploiteert en dat deze loterij enige baten voor 's lands financiën oplevert, dan kunnen wij dit argument niet aanvaarden, omdat de Heilige Schrift ons leert, dat in zondige weg verkregen baten niet ten voordeel, maar ten oordeel zijn en dat deze deswege in een doorboorde buidel vallen.

Thans onze bezwaren tegen de staatsloterij uiteengezet hebbende, wensen wij tenslotte daarop de volle nadruk te leggen, dat wij daarom alleen reeds haar instelling, instandhouding en uitbreiding ten scherpste veroordelen, omdat de overheid daarmede een slecht voorbeeld aan haar onderdanen geeft en daardoor haar hoge roeping als dienaresse Gods ten enenmale verloochent door hen op de schandelijke, schadelijke en zondige weg van de alleszins verderfelijke speelen gokzucht voor te gaan en door hen zelfs aan te wakkeren om haar daarop te volgen.

Van welke kant wij de staatsloterij beschouwen, altijd blijft zij te wraken. Gelijk er zijn, die haar uit oogpunt van volksopvoeding wraken en er weer anderen zijn, die haar veroordelen als staatshuishoudkundigen om redenen van sociale aard en er zijn, die met haar allerminst vrede kunnen hebben als tegen Gods ordinantiën indruisende. In een volgend artikel nu, waar wij in dit over spel en loterij en de staatsloterij gehandeld hebben, wensen wij over het aangekondigde voorstel van wet betreffende de staatsloterij, dat naar mededeling van de voorzitter nog in deze herfst in de Tweede Kamer afgedaan zal worden, te schrijven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen