Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BUITENLANDS OVERZICHT

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

in de negentiende Psahn lezen wij: De vreze des Heeren is rein, bestaande tot in eeuwigheid; de rechten des Heeren zijn waarheid, samen zijn zij rechti'aardig.

Zij zijn begeerlijker dan goud, ja, dan veel fijn goud; en zoeter dan honigen honigzeem. Ook wordt uw knecht door dezelve klaarlijk vermaand; in het houden van die is grote loon.

Gewis in het houden van Gods rechten en inzettingen is grote loon. Een groot en heerlijk genade-loon.

Welgelukzalig de mens, die zulks in zijn leven in de ervaringen des geloofs persoonlijk als waarheid heeft mogen leren bevinden.

Dewijl er dan in het houden van Gods geboden grote loon is, wat is er — zo vragen wij — dan aan te treffen waar deze niet gehouden worden? Het antwoord daarop is heel gemakke-keiijk te geven. Daar treft men niet anders dan jammer en ellende, zelfs bittere jammer en ellende aan.

Dat leren ons de jongste gebeurtenissen op Korea. Heel die gebeurtenissen zijn voortgesproten uit een inzicht, waarmede met Gods Woord en Wet niet de minste rekening is gehouden.

De strijd althans op Zuid-Korea is thans zo goed als ten einde. Het verloop en de uitslag daarvan kunnen wij niet anders dan als een hoogst gelukkige beschouwen. De vermetele en ongetwijfeld zeer afkeurenswaardige aanval der communnisten is op een totaal bankroet uitgelopen. Op Zuid-Korea zijn zij op alle fronten verslagen. Een finale nederlaag is hun ten deel gevallen.

Doch welk een jammer en ellende zijn daarmede gepaard gegaan! Hoe velen zijn daarbij in de bloei en kracht van hun leven door de dood weggerukt! Het laatste rapport, dat van het Amerikaanse departement van Defensie is uitgegeven, biedt ons dienaangaande ontstellende cijfers. Het deelt mede, dat de Amerikaanse strijdkrachten op Korea ibt 22 September in totaal 17.220 man verloren hebben; namelijk 2441 doden, 11.050 gewonden en 3959 vermisten, waarbij 230 man gestorven zijn aan de opgelopen verwondingen, die ook in de lijst der verwonden zijn opgenomen. Voeg hier nog eens bij de verliezen, welke de Zuid-Koreanen aan mensenlevens hebben geleden en de ontzaggelijke verliezen, welke de Noord-Koreanen hebben geleden, die volgens wel betrouwbare Amerikaanse berichten in de duizenden en duizenden hebben bedragen, want toen de Noord-Koreanen in de aanval waren, werd er totaal niet met het verlies van mensenlevens gerekend; het ging er bij hen maar om om zo snel mogelijk tot hun doel om geheel Korea te bezetten te geraken. Welk een vreselijk lange lijst aan verlies van mensenlevens, van gewonden en vermisten geeft ons dit al niet te aanschouwen!

Doch hoe lang en vreselijk die lijst ook moge zijn, zij is nóg verre van compleet. Hoevelen onder de burgerbevolking, zowel op Zuid- als op Noord-Korea, tot zeer vele vrouwen en kinderen toe, zijn er door de gebeurtenissen op Korea ook niet ten offer aan de dood gevallen. Welk een onbeschrijfelijke jammer en ellende zijn hierbij niet geleden! Welk een rouw en droefenis zijn er niet in menig gezin gebracht! Hoevelen — zeer velen hunner in hun stervensure met bittere haat tegen hun vijand vervuld — hebben hierbij geheel onverwacht en onvoorbereid voor Gods rechterstoel moeten verschijnen!

Dit mocht ons hart wel met groot deernis vervullen, want zij zijn toch allen onze medemensen.

En hiermede is het beeld van al de doorgestane en nog te lijden jammer en ellende bij lange na nog niet voltekend. Welke gruwzame verwoestingen heeft de oorlog op geheel Korea in steden, dorpen en gehuchten aangericht. Een ontzaggelijk getal lieden zwerft er thans dakloos, berooid en beroofd, rond. Men denke hierbij alleen maar aan Seoel, de Zuid-Koreaanse hoofdstad. Om deze stad met zo min mogelijk verlies aan Amerikaanse militairen in handen te krijgen, heeft de Amerikaanse strijdmacht zich van de zwaarste krijgswerktuigen moeten bedienen. De communisten toch wilden van Seoel een tweede Stalingrad maken. Zij hadden zich daartoe in stalen en betonnen gebouwen verschanst. Hadden deze stuk voor stuk met lichte wapens genomen moeten worden, welk een bloedbad zou daarbij dan onder de Amerikaanse strijdkrachten zijn aangericht. Dit is door het gebruik van de zwaarste oorlogswerktuigen voorkomen geworden, waardoor Seoel veel eerder bezet kon worden dan oorspronkelijk verwacht werd. Doch het is zeer wel te verstaan, dat dit grote verwoestingen aan gebouwen en woonhuizen met zich mede moest brengen, want elk huis en elk gebouw werd zo veel mogelijk door de communisten ter verdediging gebruikt en verdedigd. Men is dan ook algemeen van oordeel, dat het nog lange jaren zal duren, alvorens Seoel herbouwd zal zijn. En wat van Seoel geldt, geldt van zo menige andere stad en dorp, zowel in Zuid- als in Noord-Korea, waarin de zware bombardementen ook al ontzaggelijke verwoestingen hebben aangericht.

ïlin nu? Seoel is gevallen en met haar is heel de strijd in Zuid-Korea ten einde. Er is toch de Amerikaanse geheime dienst een legerorder van de communisten in handen gevallen, waarin verordend werd, dat het communistische le­ ger de strijd in Zuid-Korea had te staken, hetgeen alleszins te begrijpen is, want het strijdt en streed aldaar voor een geheel verloren zaak. Van communistische zijde zal nu gepoogd worden om zo snel mogelijk over de grenzen in Noord-Korea te komen.

Het is echter nog altijd de grote vraag of het Amerikaanse leger aan de grenzen van Noord-Korea zal blijven staan. De beslissing daarvan hebben de Amerikanen in de handen van de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties gelegd. Het heeft er alles van weg, dat deze zal besluiten, dat het Amerikaanse leger in vereniging met de bondgenootschappelijke troepen niet aan de grenzen van Noord-Korea zal blijven staan. Als dit gebeurt, hebben de gepleegde gruweldaden daar in sterke mate toe bijgedragen. Het is toch gebeurd, dat het Amerikaanse leger bij de verovering van een stad gevangen genomen Amerikaanse soldaten heeft aangetroffen, die eerst in een gevangenis bij elkander samen gebracht waren, daarin daarna aan handen en voeten gebonden en tenslotte dood geschoten waren. En zulk een geval staat volstrekt niet op zichzelf. Telkens en telkens moeten zulke afgrijselijke misdaden door de communisten bedreven zijn.

Ook hebben de Zuid-Koreanen het geducht moeten ontgelden. Volgens de Amerikaanse inlichtingendienst zijn alleen in Seoel 50.000 Zuid-Koreanen om het leven gekomen, terwijl er ook nog 20.000 hunner naar de communistische concentratiekampen in het Noorden zijn gezonden. Honderden burgers verklaren, dat de communisten op een dag 2000 jongemannen van tussen de 18 en 25 jaar aan de oever van de Han hebben afgemaakt. De persoonlijke vertegenwoordiger van president Truman, een generaal-majoor, moet dan ook in Seoel hebben gezegd, dat de hoofdstad van Noord-Korea — nadat de burgers eerst door pamfletten gewaarschuwd waren om de stad te verlaten — als straf voor zovele gepleegde gruweldaden behoorde gebombardeerd te worden. Ongetwijfeld hebben de Zuid-Koreanen van de communisten behalve de door hen gepleegde wanbedrijven nog zeer veel te verduren gehad. Twee millioen werden door hen met geweld naar het Zuiden gejaagd. Twee millioen bezorgde en berooide stedelingen en boeren zijn thans op weg naar huis, of wat daarvan nog over is.

Het boven omschrevene aangaande de gepleegde misdrijven wettigt de verwachting — al bestaat daaromtrent geen volstrekte zekerheid; India heeft zich daar tegen verklaard zo lang niet andere middelen beproefd zijn om tot een staat van vrede en een verenigd Korea te komen — dat de Amerikaanse troepen Noord-Korea zullen binnen trekken.. Dit te meer, daar de stemming in de Algemene Raad van de Organisatie der Verenigde Naties zich hoe langer hoe meer tegen de Sovjet-Unie keert. Men is daarin thans ten volle overtuigd en moet daarvoor ook bewijzen in handen gekregen hebben, dat de Sovjet-Unie de Noord-Koreanen tot het voeren van de oorlog heeft overgehaald en ook sterke aandrang op de Chinese communistische regering heeft uitgeoefend om ten bate van Noord-Korea zich ook in de strijd te mengen, waarvoor zij echter, gelijk de uitkomst toont, althans tot dusverre stichtelijk bedankt heeft. Die toenemende afkeer tegen de Sovjet-Unie blijkt ook daaruit wel heel sterk, dat het Russische voorstel om een bespreking van vooraanstaande Russen en Amerikanen (Stalin en Truman) te doen plaats hebben, van de hand is gewezen. Men was van gevoelen, dat het daarvoor thans te laat was geworden en bovendien nog van oordeel, dat het Russische voorstel niet oprecht gemeend was, maar was ingediend als een soort van propaganda-artikel. Daarenboven staan de Zuid- Koreanen als het ware te trappelen om de grenzen over te trekken. Dat dit niet gebeurd is, is louter en alleen omdat de Amerikaanse opperbevelhebber Mac Arthur zulks verboden heeft. Wel heeft deze gelast, dat de Zuid-Koreaanse strijdmacht zich opnieuw groeperen zal, hetgeen er wel op vsdjst, dat over korter of langer tijd de grens toch overschreden zal worden. Gelijk men ook in Mac Arthurs legerkamp algemeen de mening is toegedaan, dat het bevel tot doortrekken niet lang kan uitblijven. Als één der redenen daarvoor wordt aangevoerd, dat de terugtrekkende communisten Amerikaanse krijgsgevangenen en Zuid-Koreaanse burgers naar het Noorden hebben medegevoerd. Zelfs zou de Amerikaanse generaal Dean, die eertijds in de handen der Noord-Koreanen als gevangene viel, in een krijgsgevangenkamp gezien zijn.

Minister Stikker heeft bij zijn aankomst op Schiphol dezer dagen aangaande het al of niet of niet verder oprukken verklaard, dat het er wel naar uitziet, , dat zal worden opgerukt, tot aan de 40ste breedtegraad — net niet tot aan de Mandsjoerijse grens dus. En een Amerikaans blad bevatte reeds een deel van de tekst van een resolutie van de Algemene Vergadering, waarin, uitgaande van vroegere besluiten van de Veiligheidsraad, stilzwijgend toestemming wordt verleend in deze bewoordingen: .... dat alle geschikte stappen worden genomen om de vrede op geheel Korea en de eenheid daarop te verzekeren.

Afwachten blijft in deze echter de boodschap.

Hoe het verdere verloop op Korea ook moge zijn, dit staat nu wel vast, dat de oorlog op Zuid-Korea geheel ten voordele van haar bewoners is beslist. Hier en daar moeten nog enkele communistische groepen, die weerstand bieden, worden ontwapend, terwijl de Amerikaanse legermacht er thans op uit is om naar schatting een 30.000 Noord-Koreanen, die niet meer vechten maar op weg naar het noorden zijn, de pas daartoe af te snijden.

De strijd zelf heeft meermalen in een hachelijke phase verkeerd, zelfs zó hachelijk heeft het daarbij gestaan, dat een Amerikaanse generaal toe moest geven, dat er in het begin van September ogenblikken zijn geweest, dat hij niet wist of de Amerikanen het wel zouden houden. Zij hadden toch vaak niet meer dan een compagnie in reserve.

In elk geval heeft de oorlog de Amerikanen een geweldig succes opgeleverd, dat de Russen heel wat te zeggen heeft.

N.B. Inmiddels zijn de Zuid-Koreanen de 38ste breedtegraad, de grens, welke Zuid-Korea van Noord-Korea scheidt, overschreden. De opdracht van generaal Walker om op te rukken kwam enige uren nadat de Amerikaanse opperbevelhebber, Mac Arthur, per radio en door middel van millioenen strooibiljetten van de Noord-Koreanen had geëist, dat zij de wapens zouden neerleggen, daar zij een totale vernietiging tegemoet gingen.

antwoord (nl. van ds Zandt) aan dr van Kaalte, die de pers verontschuldigde, omdat zij aan de redevoeringen van ds Zandt doorgaans zo weinig ruimte vvdjdt. Wel, zei hij, ik aanvaard uw excuses CTraag, maar ik verwacht natuurhjk, dat u er in de toekomst meer ruimte aan geven zult".

\Jp het einde van zijn toespraak richtte ds Zandt woorden van hartelijke dank voor de ontvangen bloemstukken en de betoonde belangstelling, waarbij hij allen, zonder enig onderscheid, de onmisbare zegen des Heeren toewenste, van Wie toch alle kracht, gave en talent moeten afdalen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 oktober 1950

De Banier | 8 Pagina's

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 oktober 1950

De Banier | 8 Pagina's