BUITENLANDS OVERZICHT

De god dezer wereld is door de ouden meermalen de god van onrust genoemd. Kn dit geheel ten rechte. Onrust kenmerkt toch de wereld. Waar men haar in de wereld ook moge zoeken, nergens zal men er een wezenlijke rust vinden. Altijd weer en overal vertoont de wereld ons het beeld van onrust.

Dient men de wereld, men heeft op onrust te rekenen. En dit in het persoonlijk leven, in het gezinsleven, alsook in het openbare leyen.

Zeer velen hopen, dat het aanbod, door de Russische gedelegeerde Malik gedaan, om op Korea tot een wapenstilstand te komen, de zo begeerde rust in de wereld zal brengen. Wat dit aanbod eigenlijk wel inhoudt, daar is men tot op de dag van heden niet recht achter kunnen komen. Degene, die het deed, namelijk Malik, is ziek geworden. Hij heeft zich .althans als een zieke gedragen, die niemand te woord wilde staan, zodat in de eerste dagen na het aanbod geen nadere uitleg uit zijn mond te verkrijgen was. Nieuwsgierig en ook wel belangstellend door dit aanbod geworden, heeft men van Amerikaanse zijde zich om verdere inlichtingen tot de Russische regering gewend.

Daar heeft men dan voorshands enige inlichtingen bekomen. Voor zo ver uit die inlichtingen iets met enige zekerheid valt op te maken, moet het in de bedoeling liggen, dat de op Korea bevelvoerende generaals zo mogelijk met behulp en medewerking van de Organisatie der Verenigde Naties de onderhandelingen over een wapenstilstand zullen openen. Het communistische China zal daarbij niet van de partij zijn, daar het zich op het standpunt stelt, dat het zelf aan de oorlog op Korea niet heeft deelgenomen, maar dat het enkel Chinese vrijwdlligers zijn geweest, die zulks deden. Een Chinese opvatting der zaak, die wel aan sterke twijfel onderhevig gesteld kan worden en daarom maar gelaten moet worden voor hetgeen zij is. Wel schijnt het in, het voornemen der rode Chinese regering te liggen om de Noord-Koreanen met advies ten dienste te staan, doch van een daadwerkelijke deelneming aan het overleg der generaals, zo wordt althans verluid, onthoudt het zich ten enenmale. Nochtans heeft de rode Chinese regering ten opzichte van het zo geheimzinnig wedesvoorstel van Malik enige opheldering gegeven. Zij heeft namelijk verklaard, dat zij haar oude eisen (een zetel in de Organisatie der Verenigde Naties, overdracht van Formosa, medezeggenschap in het Japanse vredesverdrag) handhaaft en als voorwaarde stelt voor een oplossing van het Koreaanse conflict.

Deze eisen zijn voor de Westerse mogendheden, speciaal voor Amerika, dat herhaaldelijk verklaard heeft hen niet te kuimen en te willen inwilligen, onaanvaardbaar; ze inwilligen zou niets meer of minder betekenen, dan dat de communisten als overwinnaars uit het strijdperk traden en dat hun agressie beloond werd.

Desniettegenstaande zijn de Westerse mogendheden op het aanbod van Malik ingegaan. In opdracht van president Truman en met goedkeiuring van alle direct bij de strijd betrokken staten-leden van de Organisatie der Verenigde Naties, heeft generaal Ridgway als opperbevelhebber, van de troepen van deze organisatie in Korea een uitnodiging gericht tot de opperbevelhebber van de communistische strijdkrachten om een bespreking over de wapenstilstand te openen. Als plaats van samenkomst stelde Ridgway het Deense hospitaalschip „Jutlandia", dat in de haven van de Noord-Koreaanse stad Wonsan ligt, voor.

In het hoofdkwartier van de Organisatie der Verenigde Naties heerst thans begrijpelijkerwijs een hoogspanning. Men schijnt daarin alle hoop te hebben, dat de besprekingen tot een goed einde gebracht zullen worden, met dat gevolg, dat de wapens op Korea neergelegd zullen worden. Men schijnt daarin te verwachten, dat de vijandelijkheden reeds binnen 24 uur een einde genomen zullen hebben, dewdjl men er in van oordeel is, dat de communistische strijdkrachten bereid zijn om tot een wapenstilstand over te gaan. Aanleiding tot die hoop werd gegeven door een nadere verklaring, welke Gromyko aan Amerika's ambassadeur te Moskou betreffende het Russische vredesaanbod Donderdag 28 Juni heeft gegeven. Gromyko verklaarde nadrukkelijk, dat de onderhandelingen beperkt dienen te blijven tot de bespreking van een wapenstilstand. De onderhandelingen zouden volgens hem alleen moeten lopen over de wapenstilstand, waarbij geen politieke of territoriale kwestie zou mogen worden aangeroerd — dit zou voorbehouden zijn aan de bij Korea betrokken partijen — doch er zouden wèl garanties tegen hernieuwde agressie kunnen besproken worden Er stonden — aldus Gromyko — de Sovjet-regering echter geen speciale stappen voor , ; j vreedzame oplossing van het Koreaai conflict voor ogen. Gromyko gaf hierl tevens een nadere verklaring ten opzicln van degenen, die naar Russische zien wijze aan de besprekingen over de wj penstilstand deel zouden moeten nenie Dit zouden de Organisatie der Verenij de Naties en het Zuid-Koreaans oppe, bevel aan de ene zijde, en militaire vei tegenwoordigers van de Noord-Korey nen en de Chinese vrijwilligers aan d andere zijde moeten zijn.

Wat de voorwaarden betreft, waarop „, wapenstilstand gesloten zal kunnen wor. den, moet volgens de laatste berichte; de Amerikaanse regering, welke in des overleg pleegt met die van Groot-BrJ, tannië, er op staan, dat aan de volgenè vier bepalingen moet worden voldaan 1. Een gedemilitariseerde zone van ! kilometer breedte over Korea (ter hoou te van de 38ste breedtegraad, de greijj tussen Noord- en Zuid-Korea). 2. Neutrale waarnemers om in Noord en Zuid-Korea toezicht te houden; 3. Geen vervoer van wapens, munitie „ andere zaken, waardoor de strijdkrad ten der partijen versterkt worden. 4. Geen overschrijding der linies dooi vliegtuigen.

Het is wel zeer te hopen, dat er o] Korea een einde aan de gevechten komt De oorlog woedt daar nu reeds een vo jaar. Hij heeft vele slachtoffers onder di militairen, waaronder ook de Nederland se, gemaakt en dit niet alleen onder militairen, maar ook al niet minder der de burgers. Korea is daardoor * tal van plaatsen tot een woestenij ^. maakt, waarbij tal van burgers vrijwel al hun goed en bezittingen verloren Doch van hoe groot belang en welk een weldaad het ook zou zijn, indien er o[ Korea een wapenstilstand gesloten werd daarmede zijn de rust en de vrede nog allerminst in de wereld gebracht. Ei moeten nog zo vele hoogst moeilijke pro blemen worden opgelost, als onder meer, om er maar een paar te noemen, het vredesverdrag met Duitsland, heel de Duitse kVestie, het vredesverdrag met Jaipan en Oostenrijk, zijn.

President Truman verklaarde dan ooi op de wekelijkse persconferentie, waarop hij het Russische vredesaanbod besprak, dat het één van de rampspoedige dingen voor de Amerikanen en heel de vrije wereld zou zijn, indien het bewj^ peningsprogram als gevolg van de wapenstilstand op Korea niet uitgevoerd ol zelfs in zijn uitvoering vertraagd zou worden. De Sovjet-Unie mocht niet de gelegenheid geboden worden om het ene land na het andere onder haar macht te brengen. Een gezamenhjk optieden der vrije volken om dat te verhinderen, was en bleef noodzakehjk.

Verder gaf Acheson, de Amerikaanse] minister van buitenlandse zaken, als zijn vaststaand oordeel te kennen, dat het Russische voorstel geen verandering bracht in het Amerikaanse standpunt, dat rood-China niet als Hd tot de Organisatie der Verenigde Naties mag worden toegelaten. Ook niet als de wapens op Korea werden gestrekt.

Voorts hield een bekendmaking van de Amerikaanse minister van defensie, Lovett, een waarschuwing in, dat het einde van de communistische druk op Korea het de communisten mogelijk zou kunnen maken deze druk elders uit t* oefenen.

Deze drie Amerikaanse verklaringen wijzen er wel heel duidelijk op, dat met het sluiten van een wapenstilstand op Korea de rust en ook de vrede niet in de wereld gebracht zullen zijn.

Wat Perzië aangaat, de oliekwestie veroorzaakt daarin en ver daarbuiten nog immer een grote onrust, zodat vele gemoederen nog steeds in een staat van grote spanning verkeren. Ve Britse oliemaatschappij heeft ge- (ireigd al haar employe's uit Perzië te zull^'^ terugtrekken, waardoor, als dit werkelijk geschiedt, vrij zeker een grote stagnatie in het bedrijf zal ontstaan, De Perzen zelf toch blijken niet in staat te zijn om het bedrijf te leiden. Zij beschikken niet over de nodige krachten om het bedrijf gaande te houden; evenwin als zij daarover beschikken ten aanzien van het verkopen van de olie, waarvan 95 procent naar andere landen gaat. Het gevolg van dit dreigement is geweest, dat de minister-president Mossadeq toegezegd heeft, dat de sabotagewet, waarbij zware straffen, zelfs de doodstraf, bepaald waren voor degenen, die in de olievelden sabotage pleegden, z"! worden ingetrokken,

Dit is stellig een hele geruststelling voor de Britse employe's, want om de gerings'^ verzuimen of vergissingen, welke in zulk een groot bedrijf als de oliemaatschappij in Perzië is, heel gemakkelijk en zonder enige opzet kunnen plaats vinden, zouden zij zwaar gestraft kunnen worden, indien de sabotage-wet gehandhaafd bleef.

Desondanks is echter de, rust in Perzië niet teruggekeerd Er had weder een demonstratie plaats — de grootste, welke er tot dusver gehouden is — waarbij spandoeken werden meegevoerd, waarop te lezen stond, dat de Britse employe's door Russische dienden vervangen te worden, hetgeen al heel klaar aan de dag legt, dat Russische invloed aan die betogingen niet vreemd is.

Ook heeft de Engelse kruiser ondanks het protest, dat de Perzische regering aan die van Irak richtte, op wier grondgebied de kruiser zich bevindt, haar ankers gelicht en is zij nog al dichter bij de Perzische grens gaan liggen.

Met gevolg, dat de om-ust en spanning eerder toegenomen dan afgenomen zijn. Bij dit alles heeft de Britse regering haar voornemen om de Perzische oliekwestie voor het Haagse Internationale Gerechtshof te brengen — ook al weder tegen het nadrukkelijk protest van de Perzische regering in — doorgezet.

De kwestie is door haar voor dat Hof aanhangig gemaakt, dat nu zal hebben uit te maken, of het al dan niet bevoegd is om zich daarmede in te laten. Het ligt voor de hand, dat de Perzische regering niet op de bemoeiing van het Hof gesteld is. Zij heeft daarvan in een uitvoerig telegram aan de President van het Hof kennis gegeven.

De Britse regering daarentegen heeft reeds een delegatie naar Den Haag gezonden, die daar reeds is aangekomen, voordat de kwestie door het Hof behandeld wordt.

Mocht het Hof verklaren, welks uitspraak, wil het nummer van De Banier van 5 Juli op tijd verschijnen, niet meer vermeld kan worden, dat het wel bevoegd is om de naasting van de Anglo- Iranian Oliemaatschappij te beoordelen, dan zal de Perzische regering zich wel genoodzaakt zien om ook een delegatie ter bepleiting van haar opvatting naar het Haagse Hof af te vaardigen. Het is zeer wel te verstaan, waar hier zulk een geweldig belang in het geding is, dat men in Engeland en niet alleen daarin de uitspraak van het Hof met de grootste belangstelling tegemoet ziet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen