Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BUITENLANDS OVERZICHT

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een ieder acht van nature de mens meer dan God. Het gevolg daarvan is, dat hij de mens liever heeft dan God, de mens meer vreest dan God en meer betrouwen in de mens stelt dan in God.

Hoewel de Heere te kennen en te erkennen immer het beste is, houdt de mens van nature dit toch voor het laatst, ja, zal hij in geest en waarheid Hem nimmer kennen en erkennen.

De geschiedenis aller eeuwen geeft ons te zien, dat de msns het bij de mens zoekt en zijn welvaren en heil van hem verwacht. Dit komt, omdat de wederliefde, welke uit de liefde Gods in Christus Jezus door de Heilige Geest in het hart wordt uitgestort, zo zeer ontbreekt. Het is een oud gezegde, dat men degene, die men bemint, niet vergeet, alsook dat een ieder gaarne hoort prijzen degene, die hij liefheeft.

Waar nu de liefde tot God zo zeer zoek is in onze donkere dagen, daar behoeft het geen verwondering te baren, hoe droevig het op zichzelf ook is, dat men de Heere gans en al vergeet. Zijn geboden veracht en het welslagen ener zaak bij de mens zoekt.

Dit zien wij toch dag aan dag in het gewone dagelijkse leven, en al evenzeer in de handelingen en verrichtingen van de machtigen dezer aarde.

En niet minder kunnen vwj waarnemen, dat de Heere deze zo schromelijke en jammerlijke miskenning van Hem bezoekt, en dat Hij de menselijke hovaardij bespot. Dit treedt in het kleine als in het grote telkens weder klaar aan de dag.

Ook aan de dag in de Berlijnse conferentie, waarover de wereldpers zich zo druk maakt.

Steeg er in die pers een zekere jubel op over de eerste week der conferentie, thans, nu de tweede week nog maar pas voorbij is, zijn de jubeltonen al in een klaagzang veranderd. Had men in die pers op het einde van de eerste week der conferentie alle hoop op het welslagen der conferentie, hoe zeer is dat in een week tijds veranderd.

De oorzaak van deze zo grote verandering is in de rede gelegen, welke Molotof heeft uitgesproken. Daarin werd voor de zoveelste maal het reeds zo bekende standpunt van de Sovjet-Unie uiteengezet. Ook niet in het kleinste onderdeel werd daarin enige wijziging aangebracht. Onverzetbaar en hard als graniet betoonde de Russische minister zich. Hij bleef er op staan, dat een heel deel van Oost-Duitsland aan Polen toegekend zou worden, waar hij eiste, dat de Oder-Neisse-grens de definitieve grens van Duitsland zou worden en blijven. Hij bepleitte nog eens weer de bijeenroeping van een conferentie van de vijf mogendheden, waaraan het communistische China deel zou nemen. Toen dit eenparig door de Westerse afgevaardigden werd afgewezen, waarbij de Franse minister Bidault opmerkte, dat de Westerse mogendheden accoord gingen om met het rode China te onderhandelen over nauw omschreven doeleinden op een bepaald terrein, namelijk inzake Korea, waar een politieke conferentie met het rode China al lang aanvaard is, gooide Molotof het over een andere boeg door voor te stellen het rode China te zullen laten'deelnemen aan een internationale vredesconferentie. Ook hierbij stuitte hij op de eenparige tegenstand van de Westelijke gedelegeerden, die zich daartoe niet genegen betoonden.

Sprekende over Duitsland, wees hij het voorstel van de Engelse minister Eden, dat inhield, dat er vrije verkiezingen in geheel Duitsland zouden gehouden worden en dat er dan een ministerie in overeenstemming met de uitslag dezer verkiezingen zou gevormd worden, dat alsdan als wettige regering erkend zou worden, het bewind in handen zou nemen en de onderhandelingen over het vredesverdrag zou voeren, met aUe nadruk van de hand. Voor Edens voorstel had hij zelfs geen enkel goed woord over, wat wel voor de hand ligt, want indien het die kant opging, dan konden de communisten in heel Duistland wel hun biezen pakken, dan zou de Oostduitse communistische regering afmarcheren moeten, en met haar de Russen uit heel Duitsland.

De rede van Molotof heeft tengevolge gehad, dat de stemming op de conferentie allesbehalve vriendelijk werd.

De volgende dag Molotofs rede beantwoordende, stak de Amerikaanse minister Dulles danig van wal. Hij verzocht hem een einde te maken aan het dwaze ge­ klets en er in toe te stemmen, dat er vrije verkiezingen in heel Duitsland zouden gehouden worden, opdat er een regering zou komen, welke voor het hele Duitse volk kan optreden. Hij spoorde Molotof er toe, aan om met zijn zo vaak uitgesproken en herhaalde beschuldigingen tegen Amerika wat voorzichtiger te zijn. Hij had zich toch al eens eerder vergist. In October 1939 had Molotof Engeland en Frankrijk als aanvallende partijen in de toenmalige oorlog gebrandmerkt. Hitler vredelievend genoemd en de oorlog tegen Duitsland als zinloos en misdadig bestempeld. Hierbij hekelde Dulles de Oostduitse verkiezingen in 1948, die bij de Russen blijkbaar moesten dienen voor verkiezingen in heel Duitsland. Sedert die verkiezingen — aldus Dulles — waren er bijna een millioen Oostduitsers naar het Westen gevlucht. De Oostduitse bevolking had van het Westen vijf millioen voedselpakketten aangenomen. In Oost-Duitsland was een politieman op 80 personen nodig, tegen één op de 330 in West-Duitsland.

En wat de agi-essiviteit van Amerika be-' trof, merkte Dulles op, dat na de oorlog Amerika zijn grote militaire strijdkrachten uit Duitsland had teruggetrokken, en aangaande de nationale strijdkrachten, welke de Sovjet-Unie aan Duitsland wdl geven, verklaarde Dulles, dat, indien zij zo sterk gemaakt zouden worden, dat zij een Russische aanval zouden kunnen afslaan, zij dan ook in staat waren om heel Europa te bedreigen.

Inmiddels was de stemming op de conferentie nog verslechterd. De hoop, dat deze conferentie tot goed resultaat zou leiden, werd in een volgende bijeenkomst waarin Molotof zijn opvatting omtrent de verkiezingen in Duitsland uiteenzette, wel geheel de bodem ingeslagen.

Zijn uiteenzetting was geheel overeenkomstig de vroegere Russische voorstellen. Molotof haalde het oude Russische stokpaardje van stal, waar hij bepleitte, dat er, alvorens er verkiezingen in Duitsland gehouden werden, een regering gevormd moest worden uit de Oost-en Westduitse parlementen, waarin dan communisten en niet-communisten vertegenwoordigd zouden ajn. Deze regering zou met uitgebreide deelneming van allerlei zogenaamde democratische organisaties, als vakbonden, jeugdbonden en vrouwenbonden tot stand moeten komen. Haar eerste taak behoorde de voorbereiding en uitvoering der verkiezingen te zijn. Daarbij zou dan door deze regering een kieswet gemaakt moeten worden, die een democratisch karakter zou moeten hebben, daarin bestaande, dat alle democratische organisaties aan de verkiezing en het verkiezingswerk zouden moeten kunnen deelnemen. Verder — aldus verlangde Molotof — zou de voorlopige Duitse regering zich moeten belasten met de vertegenwoordiging van Duitsland bij de voorbereiding van het vredesverdrag en er voor moeten zorgen, dat Duitsland geen coalities of militaire bondgenootschappen zou aangaan, welke tegen één van de mogendheden gericht waren, die aan de laatste oorlog tegen Duitsland hadden deelgenomen, waarbij dan de democratische partijen en organisaties zich vrij zouden kunnen moeten ontwikkelen.

Bovendien, zo wenste Molotof het, zouden de regeringen van de vier grote mogendheden hunnerzijds maatregelen moeten treffen, welke elke druk van de zijde der vreemde mogendheden op de verkiezingen zouden uitsluiten. Om dit mogelijk te maken, zouden dan de vier grote mogendheden hun bezettingstroepen uit Duitsland moeten terugtrekken, met uitzondering van kleine contingenten, welke nodig zouden zijn voor de uitoefening van controle op hun belangen.

De rede van Molotof en de daarin gedane voorstellen zijn zowel bij de Engel­ se en Franse ministers als bij de Amerikaanse in een heel slechte aarde gevallen. Het is Molotof niet gelukt, waarop hij het. gedurende heel de conferentie had aangelegd, om verdeeldheid onder de Westelijke ministers te brengen. Eenparig verklaarden dezen, dat de Russische voorstellen voor hen onaanvaardbaar waren.

De Amerikaanse minister nam in een rede, waarin hij de Russische voorstellen afwees, gesn blad voor de mond. Uiterst scherp verklaarde hij, dat wat Molotof democratie noemde, in werkelijkheid niet anders was dan een communistische opvatting van dat woord, waarbij de wezenlijke democratie vermoord werd. Heel het plan van Molotof — aldus DuUes - beoogt niets anders dan om het Oostduitse communistische regiem te handhaven en te doen erkennen; een regiem, dat het vorig jaar op 17 Juni uit lieel Duitsland zou zijn weggevaagd, indien in Oost-Duitsland niet de 22 zwaar bewapende Sovjet-divisies waren gelegerd geweest. Daarbij — zo vervolgde Dulles - vreest Molotof, dat de 18 millioen Oostduisters bij waarlijk vrije verkiezingen in overweldigende meerderheid de Oostduitse communistische regering zullen veroordelen. Daarom wil hij verkiezingen op zijn manier en de democratische organisaties, welker deelneming aan de verkiezingen hij eist, zijn in grond en wezen niet anders dan niet-vrije, maar gebonden vakverenigingen en andere verenigingen, welke communistisch zijn en communistische oogmerken dienen.

Overigens was DuUes er zeker van, dat Molotof verwachtte, dat zijn voorstellen niet aanvaard zouden worden. Hij was daarvoor te intelligent. Maar hij wil niet anders dan de Russische positie in Oost-Duitsland handhaven en mogelijk het Sovjet-blok tot de Rijn uitbreiden, wat niet al te moeilijk zou zijn, als de Westerse mogendheden hun bezettingstroepen terug zouden trekken.

Tegen DuUes opvatting zou Molotof ongetwijfeld protesteren en verklaren, dat hij in geen enkel opzicht de sovjetisering van West-Duitsland beoogt. Doch laat ons niet vergeten, aldus zeide Dulles, dat Molotof in 1939 bij het sluiten van overeenkomsten in zake wederzijdse hulp met de Baltisohe landen eveneens sprak, dat dit gegn enkele inmenging van Rusland ten gevolge zou hebben. Wij weten nu allen, wat er van deze landen geworden is.

Wij kunnen uit de huidige gang van zaken op de Berlijnse conferentie opmerken, hoe uiterst hachelijk het er voor staat ten opzichte van'een gunstig resultaat, en er eveneens uit opmerksn, hoe zeer het op een bankroet uitloopt als men het van de mens alleen verwacht; dan toch zoekt ieder het zijne en voert eigenbelang geheel en al de boventoon.

In het kort nog het navolgende.

De Franse strijdkrachtün moeten in Indo-China terugtrekken. Zij hebben zich nu noodgedwongen moeten terugtrekken op de eerste verdedigingsgordel rondom Locang Prabong, de hoofdstad van Laos, na twee posten, op respectievelijk 95 en 90 kilometer van die stad gelegen, te hebben ontruimd.

Franse transportvliegtuigen zijn inmiddels begonnen met de aanvoer van versterkingen naar de stad.

In Perzië is het nog steeds niet rustig. De senaatsverkiezingen, welke drie dagen hebben geduurd, zijn geëindigd. Gedurende die verkiezingen hebben er in de hoofdstad des lands, Teheran, elke dag straatgevechten tussen de verschillende politieke partijen plaats gegrepen.

Te Teheran is gestemd over 15 senaatzetels; de provincies verkiezen eveneens 15 senatoren, terwijl de Sjah 30 senatoren benoemt.

Gelet op de sympathie voor Mossadeq en voor de communistische Toedeh-par- tj; waarvan de betogers de laatste daffsn op straat openlijk getuigden, wordt het betwijfeld, of het nieuwe parlement wel in staat zal zijn de noodzaak van een overeenstemming met Engeland in zake de oliekwestie voor het volk aannemelijk te maken.

In Italië duurt de kabinetscrisis nog steeds voort. Onder de gegeven omstandigheden geeft men de oud-premier de Gasperi thans een goede kans om als een soort redder in de nood te fungeren. Men neemt aan, dat hij de voormalige coalitie van christen-democraten, sociaaldemocraten, liberalen en republikeinen zal weten te herstellen. Doch zeker is dit bij de grote verwarring, welke in Italië heerst, allerminst.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 11 februari 1954

De Banier | 8 Pagina's

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 11 februari 1954

De Banier | 8 Pagina's