BUITENLANDS OVERZICHT

Evenals in het vorige overzicht zijn er thans ook in dit overzicht weinig belangrijke gebeurtenissen betreffende het buitenland te beschrijven.

Men is in de wereldpers zo langzamerhand uitgepraat over de Berlijnse conferentie, waaraan kolommen gewijd zijn, nochtans is men er thans zelfs nog niet geheel over uitgepraat.

Daaraan is weder aandacht geschonken in de verkiezingsrede, welke Molotof drie dagen voordat de burgers in Rusland ter stembus gaan voor de verkiezing van de 700 leden van de Raad van Unie en de 631 van de Raad van de Nationaliteiten, die samen de „Opperste Sovjet" vormen, hield, waarin hij onder meer de Berlijnse conferentie ter sprake bracht. Molotof verklaarde daarin van oordeel te zijn, dat er ten aanzien van de spanningen onder de volken enige verbetering viel waar te nemen. Als tekenen daarvan noemde hij: de wapenstilstand op Korea, de conferentie van Berlijn, welke volgens hem althans dat voordeel had gehad, dat de grote mogendheden weer eens tot beraadslaging bijeen gekomen waren, en vooral was volgens hem daarom de Berlijnse conferentie van belang geweest, omdat daarop het besluit genomen was om te Geneve een conferentie te beleggen, v^aarop ook het rode China de haar toekomende plaats zou innemen.

Minder was Molotof te spreken over de handelsbetrekkingen, welke er tussen het Westen en de Sovjet-Unie bestaan. Hij sprak zelfs van de zinneloze handelsbeperkingen van het Westen tegen Rusland, Oost-Europa en China. Hij verklaarde, dat de Sovjet-Unie het hare doet om met alle landen, die hiertoe bereid zijn, handelsbetrekkingen tot wederzijds voordeel aan te knopen. Hij voegde er aan toe, dat tekenen van een economische crisis en toenemende werkloosheid vele landen van het Westen reeds doen verlangen naar een vermindering van de zinneloze handelsbeperkingen tegen de communistische volken.

Heel wat minder enthousiast dan Molotof over het resultaat van de conferentie denkt, denkt president Eisenhower er blijkbaar over. Hij gaf toch op zijn wekelijkse conferentie als zijn mening te kennen, dat hij op dit ogenblik volstrekt geen heil ziet in een conferentie van de staatshoofden der vier grote mogendheden. Hij zeide dit naar aanleiding van de verklaring, welke Churchill een week te voren afgelegd had, waarin deze gezegd had, dat hij nog steeds voorstander was van een informele bijeenkomst tussen de regeringshoofden van Amerika, Rusland, Groot-Brittannië en Frankrijk, om de spanning in de wereld te verminderen.

Eisenhower zeide niet te kuimen inzien, welk voordeel een dergelijke conferentie op dit ogenblik zou opleveren.

Of Churchill echter wel geheel overtuigd is, dat de door hem gewenste conferentie tot enig goed resultaat zal leiden, valt sterk te betwijfelen, als men let op de daden zijner regering. Deze toch bereidt zich voor op bacteriologische oorlogsvoering. Zij heeft dezer dagen bekend gemaakt, dat Engeland dit jaar voor de Bahama-eilanden proeven zal nemen met bacteriënwapens als defensiemiddel. Zij laat maatregelen bestuderen, welke genomen zouden moeten worden als deze' vorm van oorlogsvoering ooit tegen Engeland zou worden toegepast.

Evenmin pleit het er voor, dat Engeland succes van de conferentie verwacht, dat er van 15 tot 27 Maart mijnenveegoefeningen zullen worden gehouden, waaraan 17 Engelse, 6 Nederlandse en 5 Belgische mijnenvegers zullen deelnemen.

Bovendien wijst het feit, dat men druk in in de weer is om de Europese Verdedigings Gemeenschap tot stand te brengen, er op, dat men toch niet al te groot vertrouwen in de resultaten van conferenties stelt. Met de totstandkoming van die gemeenschap wil het echter nog maar steeds niet vlotten. Het Franse verzet daartegen blijkt allerminst overwonnen te zijn.

De oud-Gaullistische Kamerleden hebben minister-president Laniel doen weten, dat hun ministers uit het kabinet zullen treden, indien de regering vóór de conferentie van Geneve het debat ter bekrachtiging van de Europese Verdedigings Gemeenschap in het parlement doet openen. Deze mededeling zal er wel het hare toe bijdragen, dat de behandeling van het verdrag niet voor Mei in het Franse parlement aan de orde zal worden gesteld.

Daarbij komt nog, dat de Saarkwestie een eerdere behandeling van het verdrag ook in de weg staat. De West-Duitse bondskanselier heeft kort geleden een onderhoud met de Franse minister Bidault betreffende de Saaraangelegenheid gehad. Daarop werd besloten, dat bij de onderhandelingen, welke gevoerd zullen worden, het rapport, dat Jhr mr van der Goes van Naters over deze kwestie heeft uitgebracht, onder zeker voorbehoud, zo^ wel van Duitse als voornamelijk van Franse zijde, tot grondslag der besprekingen zal worden genomen. Bidault heeft te dezer zake een memorandum aan de Duitse regering doen toekomen. Een antwoord van Duitsland wordt eerst over twee of drie weken verwacht.

Bovendien willen de Franse socialisten een buitengewoon partijcongres bijeenroepen, dat zal hebben te beslissen ovei de stem van de socialistische parlementsleden bij de bekrachtigingsdebatten over het verdrag. Men neemt aan, dat daarmede ook nog wel enkele weken gemoeid zullen zijn.

Als een teken, hoe diep de tegenzin tegen het verdrag bij zeer vele Fransen in het bloed zit, kan gelden, dat op het graf van de onbekende soldaat te Parijs bloemen gelegd zullen worden met linten, waarop zal staan: „Aan de doden der twee oorlogen, dit teken van afkeuring van de herbewapening van Duitsland".

Tegenover een behandeling van het Europese Verdedigingsverdrag eerst in Mei komen echter andere partijen en personen sterk op.

De partij van de r.k. in Frankrijk heeft bij herhaling te kennen gegeven, dat zij het debat binnen de kortst mogelijke tijd begonnen wil zien. De radicalen, om het even of zij voorstanders of tegenstanders van het verdrag zijn, zijn het er over eens, dat dit probleem nu eindelijk maar eens uit de wereld geholpen moet worden, terwijl ook de gematigden van gevoelen zijn, dat het spoedig tot een beslissende uitspraak moet komen. Laniel en Bidault zijn van oordeel, dat het debat onmiddellijk moet gehouden worden nadat aan de beide bekende voorwaarden is voldaan: Oplossing van de Saarkwestie en de Brits-Amerikaanse garanties ten aanzien van het verdrag. De besprekingen over de Saar geven hoop, dat dr Adenauer ter wille van de Duitse herbewapening ten aanzien van de Saarkwestie zeer toeschietelijk zal zijn en zal zoeken met Frankrijk tot overeenstemming te komen.

De vooruitzichten, dat de twee grote geallieerde mogendheden aan Frankrijk de gewenste garanties zullen geven, zijn op het ogenblik zeer gunstig.

De grote vraag en de beslissende factor bij het debat over het verdrag zal de houding der socialisten zijn. Eén van de voorwaarden, die de socialisten hebben gesteld voor steun aan het verdrag, is een democratische controle op het Europese leger, en derhalve de instelling van een politieke autoriteit. Allicht zal men naar een middel zoeken om aan de eis der socialisten te voldoen; doch de beraadslagingen daarover zullen wel eens erüge tijd kunnen vorderen, te meer, daar de socialisten een partijcongres bijeen viallen roepen. Nochtans is de mogelijkheid niet geheel uitgesloten, dat het debat over het verdrag, waarnaar in politieke kringen van heel de wereld met zo grote spanning jj uitgezien, nog vóór de conferentie te Geneve op 26 April zal worden gehouden, al is het wel als zeker aan te nemen, dat de beslissing, welke de oud-Gaullistische parlementsleden, als zulks geschiedt, dat alsdan de oud-Gaullistische ministers uit het kabinet Laniel zullen hebben te treden, het uiterst moeilijk maakt, dat het debat vóór 26 April gehouden zal worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen