BUITENLANDS OVERZICHT

In Spreuken 17 : 14 lezen wij: Het begin des krakeels is gelijk één, die het water opening geeft; daarom verlaat de twist, eer hij zich vermengt".

Aan dit woord mocht een iegelijk wel gedachtig zijn. Stellig de machtigen der aarde op hun conferenties.

Aanvankelijk was het getal onder de mensen groot, dat van de conferenties hoog gestemde verwachtingen had. Zelfs in de kringen dergenen, die met een eigenwiUige godsdienst behept zijn, kon men hen aantreffen, die daarvan heel wat heil verwachten.

Wat echter al die conferenties opgeleverd hebben, is niet anders dan bittere teleurstelling. Hoe kon het ook anders, waar met miskenning van God en Zijn geopenbaard Woord alles daarop van de mens en diens inzicht verwacht werd! Instede van dat de conferenties dan ook toenadering tussen de volken gebracht hebben, hebben zij een nog al grotere verdeeldheid, wrevel en wrok onder hen verwekt, in plaats van de vrede daarop gediend werd, is de oorlog er door bevorderd.

Zo is het verlopen in de vergaderingen van de Volkenbond en op de conferenties, welke van hem uitgegaan zijn; zo in de bijeenkomsten van de Organisatie van de Verenigde Naties; zo verloopt het ook thans weer op de conferentie te Geneve.

Zelfs in de wereldpers, waarin bij voortduring hoog van het nut der conferenties werd opgegeven, kan men thans aangaande de conferentie te Geneve lezen, dat daarop een onbehagelijke gespannen toestand heerst. Volgens haar treft men daarop verbeten mensen aan, wier inwendige grimmigheid hen soms op het gezicht te lezen staat.

Zoals ook op de andere conferenties gebruikelijk was, slingeren de gedelegeerden ook thans elkander de nodige hatelijkheden naar het hoofd, zodat de diverse grofheden ook in Geneve op de conferentie aan de orde van de dag zijn. Dat dit allerminst voor een goede gang van zaken bevorderlijk is, spreekt wel vanzelf. De gedelegeerden worden daardoor nog al prikkelbaarder dan zij reeds vóór de aanvang der vergadering waren, met gevolg, dat zij met steeds grotere achterdocht en wantrouwen jegens elkander vervuld worden. De geringste aanleiding is voldoende om een incident te verwekken, zoals op een zitting er één tussen Bidault en Molotof voorviel, toen een brief ter sprake kwam van Cambodja met een klacht inzake een overval van de communisten.

Molotof stak bovendien danig van wal tegen het verdedigingsverdrag voor Zuid-Oost-Azië, dat de Amerikaanse regering heeft voorgesteld. Dit verdrag bleek hem zwaar op de maag te 'liggen. Hij betitelde zulk een verdrag als een Amerikaanse methode om het koloniale stelsel en de versleten privileges te hand­ haven, en de naar vrijheid en onafhankelijkheid strevende Aziatische volken te muilbanden. Op spottende toon zeide hij, dat mogelijk een paar afhankelijke landen in het verdrag betrokken konden worden, maar dat de meeste Aziatische landen daaraan geen deel zouden willen nemen. Hij verklaarde het volkomen eens te zijn met de premier Tsjoe En Lai van het rode China, dat de Aziatische volken hun eigen vraagstukken moesten oplossen, daarbij zeggende, dat het verdrag, waarover te Singapore en op andere plaatsen onderhandeld werd, gericht was tegen de Aziatische volken. Deze verklaring van Molotof kan in nauw verband met en als een antwoord beschouwd worden op hetgeen de Amerikaanse minister Dulles even tevoren op een persconferentie te Washington gezegd had. Op die persconferentie had Dulles verklaard, dat de Amerikaanse regering een Zuid-Oost-Aziatische alliantie begeert, waarbij de aangesloten volken plechtig beloven ta zullen strijden, indien zij door communistische agressie worden bedreigd.

Daarbij zeide Dulles te hopen, dat een dergelijke alliantie geheel Indo-China zou beslaan, doch voegde er met nadruk aan toe, dat het verlies van Indo-China of een stuk er van niet noodzakelijkerwijs het verlies van heel Zuid-Oost-Azië met zich mee behoefde te brengen. Hij herinnerde op die persconferentie tevens aan de opmerking van president Eisenhower, dat Zuid-Oost-Azië zou omvallen als een rij domino-stenen, wanneer Indo-China onder communistisch bewind zou komen te staan. Juist daarom trachtte de Amerikaanse regering een toestand te scheppen, waardoor zulks voorkomen werd.

Het in Geneve door de communisten gedane voorstel betreffende Indo-China noemde Dulles onaanvaardbaar, dewijl het alleen maar een plan inhield voor verdere communistische veroveringen.

Op de op de persconferentie tot hem gerichte vragen antwoordde Dulles, dat, indien Laos, Cambodja en Vietnam in het verdrag opgenomen zouden worden, het passend zou zijn om met geweld op te treden teneinde de aanvallen der communisten de kop in te drukken.

De verklaring van Dulles over het algehele of gedeeltelijke verlies van Indo-China had bij de Franse regering begrijpelijkenvijs onrust verwekt. Door de informaties, welke zij dienaangaande bij de Amerikaanse regering heeft ingewonnen, werd zij echter geheel gerustgesteld. Dit was voor haar aanleiding om tot deze regering het verzoek te richten om grotere militaire bijstand en om spoedig in overleg te treden over de kwestie van Amerikaans militair ingrijpen in Indo-China.

Dit verzoek vond bij de Amerikaanse regering een gunstig onthaal. Zo spoedig mogelijk zullen er Frans-Amerikaanse besprekingen plaats vinden om na te gaan onder welke omstandigheden Amerikaans müitair ingrijpen in Indo-China zal plaats vinden. Verwacht wordt, dat deze besprekingen reeds binnenkort óf te Parijs, óf te Washington zullen plaats vinden. Dit wil echter niet zeggen, dat door de Amerikaanse regering nu ook al tot militair ingrijpen in Indo-China besloten is, waarvoor zij, zoals bekend is, de steun van andere bondgenoten ' onontbeerlijk acht.

Doch deze Amerikaanse houding steekt de Franse regering toch een hart onder de riem. Daardoor toont het Amerikaanse regeringsbeleid begrip te hebben voor de benarde Franse positie in Indo-China, welke dit beleid blijkbaar te ernstig acht — de communisten blijven in Indo-China ook na de val van Dien Bien Phoe, waarbij de zwaar gewonden thans met vliegtuigen worden weggevoerd naar Frans gebied, doorvechten — om te wachten op de uitslag van de conferentie te Geneve en van de besprekingen tussen Amerika, Engeland en enige Zuid-Oost-Aziatische landen voor een gezamenlijke actie in Zuid-Oost-Azië.

Intussen is een eventuele grotere Amerikaanse hulp aan Frankrijk ook reeds in Geneve besproken, en wel door Bidault en de Amerikaanse onder-minister Bedell Smith.

Deze Amerikaanse steun heeft de Franse regering wel hard nodig. Haar bestaan heeft dezer dagen aan een zijden draadje gehangen. Door vele Franse parlementsleden was er een aandrang op haar uitgeoefend om een debat in de Franse Kamer over hetgeen in Indo-China was voorgevallen en over de huidige toestand aldaar te houden. Zij verklaarde zich daar echter beslist tegen en diende bij de Kamer een motie van verü-ouwen in. Bij het debat, dat zich over die motie ontspon, ging het fel toe en kreeg zij menig scherp verwijt over haar gevoerd beleid te horen. Nochtans bleef de regering meester van het terrein. Doch men vrage niet hoe! Met slechts twee stemmen meerderheid — met 289 stemmen vóór en 287 tegen — heeft zij aan het bewind kunnen blijven. Dit was de tweede motie van vertrouwen, welke de regering binnen zeer korte tijd ingediend had. Kreeg zij kort geleden nog een behoorlijke meerderheid in het parlement, nu was deze tot zegge twee stemmen geslonken.

De uitslag van deze stemming werd in Geneve met bijzondere vreugde ontvangen. Had toch de Franse regering het loodje moeten leggen, dan had men op de conferentie te Geneve wel met de handen in het haar gezeten.

De toegezegde Amerikaanse hulpverlening heeft de Fransen nieuwe moed gegeven. Premier Laniel heeft draconische maatregelen aangekondigd. De nationale defensiecommissie onder leiding van president 'Coty heeft over deze maatregelen beraadslaagd, zonder echter tot een bepaald besluit te komen. Daarin werd overwogen om troepen uit Duitsland of Noord-Afrika naar Indo-China te zenden, waarbij een voorstel om dienstplichtigen daarhenen te zenden, verworpen werd. Wèl zijn reeds met toestemming van de geallieerde opperbevelhebber, generaal Gruenther, kleine contingenten beroepsmilitairen naar Indo-China gestuurd.

Ook heeft deze toegezegde hulpverlening niet nagelaten op de communistische gedelegeerden te Geneve indruk te maken. Door deze zware Amerikaanse stok achter de deur zijn zij heel wat gematigder en toeschietelijker in htm houding geworden. Zij wollen het blijkbaar toch niet op een oorlog laten aankomen en zijn er vooral op bedacht om de totstandkoming van het door de Amerikaanse regering bepleite verdrag betreffende Zuid-Oost-Azië te verhinderen.

Molotof heeft toegestemd in het voorstel van de Engelse minister Eden — aan hem en de Chinese minister Tsjoe En Lai gedaan — de Indo-Chinese kwestie te be­ handelen in geheime zittingen van beperkte samenstelling. Maandag 17 Mei werd de eerste geheime vergadering a^ houden.

Bovendien hechtte Molotof zijn goedkeuring aan het Franse voorstel, dat alle overeenkomsten van Geneve gegarandeerd moeten worden door de negen landen, welke aan de conferentie deelnemen.

Ook stemde hij er in toe, om de commissie van toezicht op de naleving van een eventueel bestand te kiezen uit neutrale landen.

Stellig verdient de geheime zitting, waarin het Indo-Chinese vraagstuk besproken zal worden, verre de voorkeur boven de openbare vergaderingen van de confe. rentie, waarin de afgevaardigden steeds met elkander krakelep, de twist 'meermalen zeer hoog loopt, en welke de communisten steeds uitbuiten voor hun propaganda.

Met de verschillende voorstellen, welke op de conferentie gedaan zijn, in „De Banier" weer te geven, zullen vwj ons niet ophouden, omdat zij alle een voorlopig karakter dragen, daarin nog zo veel gewijzigd kan worden, en zij uiteindelijk nog alle in de papiermand terecht kunnen komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen