Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Uit het eigen land

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit het eigen land

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De ontbinding van de Nederlands-Indonesische Unie heeft volstrekt niet geleid tot een goede verstandhouding tussen de hierbij betrokken landen.

Daarvan levert de rede, welke president Soekamo op 17 Augustus, de herdenkingsdag van de Indonesische souvereiniteitsverklaring, uitsprak, wel een overtuigend bevsajs. Hij zeide bij deze gelegenheid onder meer:

„Wij hebben thans de kwestie Nieuw-Guinea voor het internationale forum (dat is aangevraagd om de kwestie JVieuw-Guinea als punt van bespreking op de agenda van de aanstaande Algemene Vergadering van de Verenigde Naties te plaatsen) gebracht en ik geloof, dat de landen, die rechtvaardigheidsgevoel bezitten, in deze kwestie de zijde van Indonesië zullen kiezen. Wij vragen nu aan alle leden van de Verenigde Naties getuige te zijn van het feit, dat Nederland eenzijdig de indertijd gesloten overeenkomst heeft geschonden". Hij voegde er aan toe, dat volgens deze overeenkomst de politieke status door onderhandelingen moest worden opgelost. Nederland vwlde echter niet onderhandelen. Wij hebben aan Nederland een regeling der kwestie door middel van onderhandelingen gevraagd. Daardoor hebben wij de wereld getoond, dat wij ons willen voegen naar een beginsel, dat ook dat der Verenigde Naties is; het beginsel van overleg". Betreffende de Unie merkte Soekamo op;

„De natuurwet heeft zich doen gelden in het geval van de Unie. Reeds lang heb­ ben wij uiting gegeven aan onze ontevredenheid over de Unie, omdat zij niet overeenkwam met onze opvattingen van onafhankelijkheid en souvereiniteit. Gedurende betrekkelijk lange tijd heeft de Nederlandse partij redenen aangevoerd, voornamelijk betreffende garanties in de financieel-economische sector. Maar wat geschiedde tenslotte? De natuurwet kon men niet tegenhouden. Het is gebleken, dat de gehele Indonesische bevolking en alle politieke partijen de opheffing der Unie wensten".

„Herinnert u", zo vervolgde Soekamo, , , dat de opheffing der Unie een mijlpaal is op de weg naar een volmaakt Indonesië, maar alleen een mijlpaal. De weg, die wij nog te gaan hebben, is lang. Een groot aantal zaken bestaat nog tussen Indonesië en Nederland, die vwj rpoeten trachten te veranderen; in het bijzonder betreffende de financiën en de economie, en nu vanzelfsprekend Nieuw-Guinea".

Ongerijmd doet het aan, betrof het niet zulk een ernstige aangelegenheid, zelfs belachelijk, dat Soekarno Nederland ten laste legt, dat het de Haagse Ronde-Tafelovereenkomst heeft geschonden, waar deze hoofdzakelijk door zijn toedoen op zo ergerlijke wijze geschonden werd, waar zijn regering het daarin aan de Indonesische bevolkingsgroepen toegekende zelfbeschikkingsrecht met voeten trad, doordat zij dit de deelstaten met uitoefening van geweld ontnomen heeft. En dat is waarlijk niet de enige keer, dat Soekarno's regering een overeenkomst schond. En odk het onlangs te Den Haag gesloten accoord blijkt de Indonesisclie regering niet in alle delen te willen komen. Soekarno kondigde in zijn r toch aan, dat er verandering aangebracht moet worden in het accoord betreffe hetgeen aangaande financiële en econo. mische aangelegenheden overeengi men is.

Soekarno wenst ten aanzien van het HK coord te behouden wat Indonesië h^. geerde, namelijk de ontbinding van de Unie, maar wenst daarin veranderd en geschrapt te zien wat daarin betreffende financiële en economische aangelegenhe. den bepaald is.

Dit is toch wel heel ergerlijk! Gelijk uit alles blijkt, vormde en vormt het accoord voor beide partijen een onverbrekelijlt geheel. Het is tot stand gekomen als een compromis, waarbij het geven en nemen is geweest; de Nederlandse delegatie ge. geven heeft om een waarborg te bekomen voor de Nederlandse financiële en economische belangen in Indonesië, en de Indonesische delegatie deze waarborg genomen en aanvaard heeft om de opheffing van de Unie te verkrijgen. Welke waarde — zo vragen wij — valt er aan het laatst gesloten accoord toe te kennen, waar de Indonesische regering reeds vrijwel onmiddellijk na het sluiten er van verklaart, dat zij niet van plan is dit in zijn geheel te aanvaarden, maar er alles op zal zetten om hetgeen haar daarin niet welgevallig is, aan kant te doen. Het geven, dat ook nu weer door de Nederlandse delegatie, onder goedkeuring der regering, gedaan is, heeft Nederland al wat grote schade berokkend. Daarmede beoogden de regering en die haar steunden de gunst der Indonesische regering te kopen, maar de uitkomst wijst uit, dat het een lelijke miskoop geweest is. Daarmede zochten zij de financiële en economische Nederlandse belangen in Indonesië in veilige haven te brengen, doch ook dit loopt op een deerlijke mislukking uit. Waar de Nederlandse regering het ene na het andere maar gaf, daar wil de Indonesische regering, daarin gestijfd door de onverantwoordelijke houding va nonze regering en haar medestanders, alles, zelfs Nieuw-Guinea hebben.

Indonesië heeft de Nieuw-Guinese kwestie — zoals Soekarno het uitdrukte — voor het internationale forum gebracht, met de bewering, dat Nederland de Haagse Ronde-Tafelovereenkomst geschonden heeft; een bewering, welke geen hout snijdt. Nederland heeft de souvereiniteit over Nieuw-Guinea niet aan Indonesië overgedragen. Nederland heeft ook niet geweigerd deze zaak met de Indonesische regering te bespreken, maar de besprekingen zijn doodgelopen, waai Indonesië stokstijf bleef staan op haar eis, dat zij pertinent de souvereiniteit over Nieuw-Guinea aan haar overgedragen wilde zien. Prof, Romme en de zijnen hebben zelfs de souvereiniteit over Nieuw-Guinea aan de Unie overgedragen willen hebben, maar ook dat heeft de Indonesische regering van de hand gewezen.

Deze kwestie komt nu allicht in de aanstaande Algemene Vergadering der Verenigde Naties ter sprake. Welke houding zal onze regering daarbij aannemen? Dienaangaande is er van het ministerie van Buitenlandse Zaken een verklaring afgelegd. .

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 26 augustus 1954

De Banier | 7 Pagina's

Uit het eigen land

Bekijk de hele uitgave van donderdag 26 augustus 1954

De Banier | 7 Pagina's