BUITENLANDS OVERZICHT

In een gedeelte van ons land heeft het verhaal de ronde gedaan, mogelijk doet het er nog wel de ronde, dat een onderwijzer bij zijn onderwijs in de klas aan de kinderen de vraag stelde: „Waar ligt Amsterdam? " en dat een kind daarop de vinger omhoog stak en zeide: „Meester, ik weet het; in het boze!"

Zo werd bij die gelegenheid uit de kindermond de waarheid gehoord. Amsterdam toch niet alleen, maar ook al de andere steden, ja heel de wereld ligt in het boze.

Dit is een waarheid, waar de mens van nature niet aan wil. Al wordt hij met de wereld ook negen-en-negentig maal bedrogen, hij zal notihtans voor de honderdste maal zijn toevlucht weer tot de wereld nemen en zijn betrouwen op haar stellen.

Doch dat metterdaad van haar geen heü te verwachten is, kan ons de geschiedenis van elke dag, van elke week, van elk jaar, van alle jaren leren. Een iegelijk mens kan het waarnemen, maar hij gelooft het van zichzelf nooit. Aards als hij uit de aarde is, kleeft zijn ziel aan het stof der aarde, hgt hij door de begeerlijkheid des vleses, de begeerlijkheid der ogen en de grootsheid des levens onder de macht der aarde gebonden, zelfs vastgekluisterd.

Het kan gebeuren, dat er enige verbetering plaats vindt. Gelijk de besluiten van de Londense conferentie een besliste verbetering zijn ten aanzien van het Europese Defensieverdrag, dat onaanvaardbaar was om verschillende redenen, welke wij meermalen hebben aangegeven en waarover wij in dit overzicht geen nadere verklaring zullen geven. Doch het feit, dat deze verbetering geen algemene bijval vindt, niet bij degenen, die door dik en dun een verenigd Europa willen, waarbij de grenzen van het eigen land als het ware uitgewist worden en waaraan het eigen volksbestaan maar al t© zeer ten offer wordt gebracht, en ook geen bijval vindt bij de regering van de Sovjet-Unie, toont ons aan, dat deze wereld een oord van jammerlijke onrast is, dewijl zij in het boze hgt.

Over de eersten, namelijk over degenen, die bij de eenheid van Europa zweren en daar alle heil van verwachten, zullen vn] het thans niet hebben; maar wel over de laatste, te weten over de regering van de Sovjet-Unie. Deze heeft zich gehaast om aan de Westelijke regeringen een nieuw voorstel te doen, dat inhoudt om met hen ter bespreking van de Duitse kwestie en andere kwesties zo spoedig mogelijk een conferentie te hebben.

De Russische regering toont zich uiterst bezorgd over de herbewapening van West-Duitsland, ziet daarin een herleving van het Duitse militairisme, ja vreest, dat deze mogelijk in de toekomst een oorlog ten gevolge zal hebben. Dat zij zelf Oost-Duitsland herbewapend heeft, vermeldt zij niet, terwijl de herbewapening van Oost-Duitsland toch evenzeer het Duitse miUtairisme kan doen herleven en zij evenzeer een gevaar voor een toekomstige oorlog kan opleveren. Neen, daarover spreekt de Russische regering met geen woord; hetgeen te begrijpen is, omdat Rusland in Oost-Duitsland de baas speelt.

Voorts verklaart de Russische regering zich niet tegen de hereniging van Duitsland, komt daar zelfs schijnbaar voor op. Maar toch dan in dier voege, dat die vereniging zo zal plaats hebben, dat zij straks heel Duitsland in haar machtssfeer betrokken zal hebben.

Dit kan o zo gemakkelijk geschieden, als aan haar eis voldaan zal worden, en wel aan deze, dat alle buitenlandse troepen, ook die van Rusland zelf, uit Duitsland teruggetrokken zullen worden.

Dit is wel een loos en boos bedachte Russische eis. Hoe vele mijlen verder hgt toch Amerika van Duitsland af dan Rusland! Hoe gemakkehjk kan, naar de mens gesproken, indien Amerika zijn troepen uit Duitsland temgtrekt, Rusland Duitsland, zelfs heel West-Europa bezetten. Dit kan geschieden, wanneer de Amerikaanse troepen niet meer in Duitsland verblijven, zelfs zonder dat Amerika een soldaat op het vasteland van Europa heeft kimnen doen landen om zulks te keren.

Wat betreft de verkiezingen, die in Duitsland zullen moeten gehouden worden, is de regering van Rusland ook al met even loze als boze voorstellen aan komen dragen. Van vrije verkiezingen, welke in heel Duitsland, zoals de Westehjke mogendheden dit voorgesteld hebben, onder behoorhjke controle zullen plaats vinden, zodat men verzekerd kan zijn, dat het inderdaad vrije verkiezingen zullen zijn, heeft zij nooit iets willen weten. Evenmin als zij er ooit iets van heeft willen weten, dat haar bezettingstroepen uit Oostenrijk zullen worden teruggetrokken. Meer dan 250 keren hebben de Westelijke mogendheden op een gezamenlijke conferentie met de Sovjet-Unie geprobeerd om inzake Oostenrijk een regeling te treffen, waarbij het moge-Hjk zou worden, dat Oostenrijk zijn souvereiniteit terug bekwam en alle bezettingstroepen uit Oostenrijk zouden verdwijnen, maar daartegen heeft de Russische regering ondanks meier dan 250 vergaderingen zich immer hardnekkig verzet.

Bovendien heeft het communistische Rusland niet geschroomd om in Oost-Duitsland met wapengeweld op te treden als het dit nodig adhtte om zijn macht er te handhaven. Men denke maar aan het in deze zo sprekende feit, dat het de Russische tanks en wapenen zijn geweest, die de onlusten, door de arbeiders verwekt, in Oost-Duitsland destijds onderdrukt hebben. Hierbij is het ook wel heel tekenend, dat naar de verklaring van de voorzitter van de Duitse „vereniging van slachtoffers van het Stalinisme", welke dezer dagen door hem werd afgelegd op een congres van voormaHge vervolgden uit de Sovjet-zone, naar zijn schatting meer dan 100.000 mensen sinds 1945 in Oost-Duitsland in de concentratiekampen zijn gestorven.

Dat West-Duitsland dan ook herbewapend zal worden, zoals men op de Loudens© conferentie besloten heeft, daartoe heeft de houding, welke de Sovjet-Unie heeft aangenomen, het hare sterk bijgedragen, zelfs in zekere zin gedwongen. De regering van de Sovjet-Unie zegt voor ontwapening te zijn, heeft meermalen op een ontwapening bij de Westehjke mogendheden aangedrongen, maar dan wilde zij als er ontwapend werd, de ontwapening toch zo doen plaats vinden, dat Rusland, wat het op het ogenblik is, de sterkst gewapende mogendheid zou bhjven. Geen wonder dan ook, dat de Russische bevraidhebbers zich er met hand en tand tegen verzet hebben en nog steeds tegen verzetten, dat West-Duitsland herbewapend zal worden.

De herbewapening van West-Duitsland heeft al heel wat voeten in de aarde gehad en zij heeft dit nog. Door het Franse verzet, door het afstemmen van het Europese Defensieverdrag door het Franse parlement, is het zo ver gekomen, dat dit verdrag voor goed van de baan is en dat Engeland thans tot de verdediging van Europa voor lange jaren is toegetreden, hetgeen een gunstige gang van zaken is, maar daarmede is alle verzet in Frankrijk tegen de herbewapening van West-Duitsland nog niet gebroken. Dit ondervond Mendès-France dezer dagen, toen hij in het Franse parlement de besluiten van de Londense conferentie verdedigde. Alle partijen verklaarden bij die gelegenheid, dat zij grotelijks bezwaar hadden tegen de wederinstelling van de Duitse generale staf, ett vele parlementsleden brachten ook nog andere bezwaren tegen de Londense conferentie in. Desniettemin acht men op het ogenblik de kansen zeer groot, dat de minister-president Mendès-France Dinsdag 12 October bij de stemming over de Londense accoorden betreffende de Westduitse herbewapening het gevraagde vertrouwensvotum zal krijgen.

Dit vooral ook omdat het veel waarschijnhjker is geworden, dat de sociahsten hun stem ten gunste van Mendès-France zullen uitbrengen. Als reden daarvoor geldt, dat Mendès-France in het verlopen weekeind de minimumlonen met 6, 5 franc per uur tot 121, 5 franc heeft laten verhogen en dat hij aangekondigd heeft in April een nieuwe verhoging te laten volgen, wanneer dit maar enigszins mogelijk is, wat de sociahsten gunstig voor hem gestemd moet hebben. Mendès-France heeft tegen een Amerikaanse senator de verwachting uitgesproken, dat, hoewel er zware strijd voor nodig zal zijn, de Londense overeenkomst binnen 60 dagen door het Franse parlement goedgekeurd zal zijn.

De rooms-katholieke M.R.P., die zich destijds zo warm gemaakt heeft voor het Europese Defensieverdrag, zal, naar men aanneemt, tegen de Londense accoorden stemmen, omdat zij daarin onvoldoende waarborgen tegen herleving van het Duitse müitairisme ziet.

De rede, welke Churchill op het partijcongres der conservatieve partij te Blackpool heeft gehouden, moet bovendien de Franse parlementsleden, die nog weifelden of zij vóór of tegen de vertrouwensmotie van Mendès-France zouden stemmen, of zich van stemming zouden onthouden, dermate beïnvloed hebben, dat zij hun stem voor de motie zullen uitbrengen.

Churchill toch heeft in die rede de Fransen er zeer nadrukkehjk voor gewaarschuwd, om niet meer concessies ten aanzien van de Westduitse herbewapening te vragen. Hij zeide daarbij, dat hij een zeer ernstige waarschuwing moest laten horen. Hij sprak: „De heb gehoord, dat in Parijs is gesuggereerd, dat de Franse minister-president Mendès-France, nu nieuwe onderhandelingen moet openen om nog meer belangrijke concessies te krijgen. Naar mijn mening valt daar niet aan te denken". Daarbij herhaalde Churchill letterhjk wat Eden een paar dagen tevoren had gezegd: „Ik wik en weeg mijn woorden, wanneer ik zeg, dat, wanneer de Londense overeenkomsten niet worden aangenomen, ik geen andere wijze kan bedenken om een systeem samen te stellen, waarin Duitsland kan worden ingepast tot algemeen voordeel van alle betrokkenen.

Ook Mendès-France had in het Franse parlement zijn leden er uitdrukkelijk voor gewaarschuwd, dat een verwerping van de Londense overeenkomst zijn schadehjke gevolgen voor Frankrijk zou kunnen hebben, daar het in een zeer geïsoleerde positie zou komen te staan.

Dit zou ook wel zeer licht het gevolg van deze weigering kunnen zijn, want het is niet aan te nemen, dat vooral Amerika en ook Engeland van een Duitse herbewapening, desnoods zonder medewerking van Frankrijk, zullen afzien. Daar ook Adenauer in de Westduitse bondsdag een ruime meerdeAeid voor de aanneming van het Londense accoord heeft verkregen, is de mogelijkheid zeer groot, , dat dit accoord verwezenlijkt zal worden.

Dat dit de Russische regering allerminst O welgevalhg is, blijkt wel uit al haar gedragingen.

Over Rusland sprekende, zeide Churchili in zijn aangehaalde rede: „Zo lang mij leven en kracht gegund worden, zal ik voortgaan met toenadering te zoeken tot Sovjet-Rusland om geduldig en ge. diu: fd na te gaan of er een mogelijkheid van vreedzame samenleving tussen het Westen en de Russen bestaat", aan welke woorden hij direct toevoegde: „Met minister Eden ben ik van mening, dat de Russische houding tegenover het Duitse en Oostenrijkse vraagstuk op het ogenblik niet bepaald moedgevend is".

In het kort nog het navolgende.

Langs diplomatieke weg zijn Italië en Joego-Slavië het eens geworden in de kwestie van Triest, welke tussen het Italiaanse en Joego-Slavische volk zo vele jaren een ernstig geschilpimt is geweest, zó zelfs, dat er momenten bestaan hebben, waarin het gevaar dreigde, dat dit geschilpunt door wapengeweld in een oorlog beshst zou worden.

De stad Triest is in deze overeenkomst aan Italië toegekend, terwijl enkele gebieden in de buurt van deze stad voortaan tot Joego-Slavië zullen behoren. In Triest heeft men deze overeenkomst zeer toegejuicht; in vrijwel de gehele stad werd na het bekend worden van de overeenkomst gevlagd.

De Joego-Slavische dictator Tito verklaarde, dat deze overeenkomst hem wel niet bevredigde, maar dat hij haar ter vsdUe van de vrede aanvaard had.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen