Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BUITENLANDS OVERZICHT

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Er zijn in de afgelopen week belangrijke beslissingen genomen. Echter niet door de Organisatie van de Verenigde Naties, waarop geheel ten onrechte zo velen hun hoop hadden gesteld. Ook zijn deze beslissingen niet genomen in de geest van de voorstanders der eenheid van Europa, welke dezeii door dik en dun, zelfs met opoffering van het eigen zelfstandig volksbestaan, tot stand gebracht wensen te zien. Deze voorstanders betonen zich er nog immer ontevreden over, dat het Franse parlement het Europese Verdedigingsverdrag verworpen heeft. Zij hebben in Frankrijk zelfs in hun vérgaande ontevredenheid Herriot en met hem andere vooraanstaande Franse parlementsleden, die tegen het Europese Verdedigingsverdrag hadden gestemd, als Hd van hun vereniging geschrapt. Neen, de beslissingen zijn genomen op de ouderwetse, eertijds immer gebruikelijke wijze, langs diplomatieke weg. Mede voorbereid door de wederzijdse diplomaten, hebben de ministers van de bij deze aangelegenheid betrokken landen in gezamenlijk beraad de besluiten genomen. Voordat het zo ver gekomen was, hadden eerst besprekingen plaats gevonden tussen de ministers van Amerika, Groot-Brittannië en Frankrijk met de bondskanselier van West-Duitsland om de technische moeilijkheden op de weg naar souvereiniteitsherstel van West-Duitsland op te lossen en om zodoende te komen tot de beëindiging van de rechten der bezettende mogendheden. Daarna heeft een samenkomst plaats gevonden van de ministers van de negen mogendheden, die bij deze aangelegenheid betrokken zijn.

Daarbij is het gelui: t tot overeenstemming te komen over de tekst van vier protocollen, waarin het Brusselse pact uitgebreid zal worden, in die zin, dat Italië en West-Duitsland daarin als leden zullen vi'orden opgenomen.

Hetgeen in deze protocollen is overeengekomen, maakt een einde aan het recht van de bezettende mogendheden, om het bestuur van West-Duitsland over te nemen als de democratie wordt bedreigd. Deze mogendheden is daarin echter het recht toegekend om troepen in Duitsland te legeren, en daarin is tevens vastgesteld, dat zij verantwoordelijk blijven voor West-Berlijn en onderhandelingen met de Sovjet-Unie over hereniging van Oost-en West-Duitsland.

De uitnodiging tot West-Duitsland en Italië tot toetreding van het Brusselse pact zal hierbij uitgaan van de raad van het Noord-Atlantische pact.

Op 17 Januari 1955 — zo is bepaald - zullen de deskundigen van de zeven landen van het nieuw tot stand gekomen

West-Europese verdrag bijeenkomen ter bestudering van de kwestie van de productie en standaardisatie van de bewapening. De basis van hun besprekingen zal worden gevormd door het voor-ontwerp van de Franse minister-president Mendès-France en eventuele voorstellen van andere ministers en deskundigen.

Ten aanzien van de sterkte der strijdkrachten wordt de Londense overeenkomst gehandhaafd, namelijk, dat Frankrijk veertien en West-Duitsland twaalf divisies zal leveren voor de verdediging van West-Europa.

Hierbij werd tevens overeengekomen, dat kanseUer Adenauer de op Vrijdag 22 October vastgestelde bijeenkomst van de raad van het Noord-Atlantische pact zal bijwonen, en dit als in de functie van waarnemer. Na afloop van deze bijeenkomst zullen de vertegenwoordigers van de 15 landen, welke bij het Noord-Atlantische pact zijn aangesloten — West-Duitsland is dan inmiddels als het vijftiende land in het pact opgenomen — onmiddellijk in speciale vergadering bijeenkomen, waarbij Adenauer zijn plaats als gerechtigde vertegenwoordiger en lid aan de bestuurstafel zal innemen.

Op deze bijeenkomst zullen dan de genomen besluiten worden bekrachtigd.

Voorts werd overeengekomen, dat de directeur van het orgaan voor controle op de ontwapening door de rninisterraad van het West-Europese verdrag met algemene stemmen benoemd moet worden. Deze zal na een ambtsperiode van vijf jaren niet herkiesbaar zijn, terwijl de nationaliteit van deze dü-ecteur na vijf jaar telkens een andere zal zijn, tot alle landen van het verdrag aan de beurt zijn geweest. Straffen tegen lidmaten, die de bepalingen van het controle-orgaan overtreden, zullen door de ministerraad bij meerderheid van stemmen moeten worden vastgesteld.

Het behoeft feitelijk geen nadere uitlegging, omdat het wel vanzelf spreekt, dat het nu overeengekomene door de parlementen van de landen, welke aan het verdrag deelnemen, dienen goedgekeurd en bekrachtigd te worden.

Het wordt niet verwacht, dat dit niet zal gebeinen. Mendès-France heeft zelfs medegedeeld, dat zijn ministerie alles in het werk zal stellen om de overeenkomsten vóór het einde van het jaar door het Franse parlement aanvaard te krijgen. Hij verwachtte op dit punt geen bijzondere moeilijkheden en was zelfs van mening, dat de overeenkomsten in de Franse Nationale Vergadering een absolute meerderheid zouden krijgen en dat de stemming dus een zuivere formaliteit zou zijn. Hierbij heeft hij nadrukkelijk een voorbehoud gemaakt, en wel dat er eerst een volledige overeenkomst tussen West-Duitsland en Frankrijk over de Saaj> kwestie bereikt moest zijn.

En ziet, ook deze overeenkomst is tot stand gekomen, al heeft het er wel zeer gespaimen voordat het zo ver gekomen was. Daarover zijn tussen Mendès-France en Adenauer heel wat woorden gewisseld. Eerst in de nacht van Vrijdag 22 October op Zaterdag 23 October is het gelukt in deze kwestie een volledige overeenstemming te bereiken. Hierbij zijn door de beide onderhandelaars concessies gedaan, door de 'bondskanselier wel de meeste.

De belangrijkste bepalingen van deze overeenkomst aangaande de Saar zijn de navolgende:

1. Het Saargebied krijgt een Europees statuut en zijn afgevaardigden zullen zitting verkrijgen in de Europese assemblee.

2. Op economisch gebied bhjft de Saar een integrerend bestanddeel uitmaken van de economische unie met Frankrijk.

3. De ministerraad van het West-Europese verdrag zal een neutrale hoge commissaris benoemen, belast met de buitenlandse pohtiek en de defensie van de Saar. (Frankrijk heeft op dit punt iets laten vallen van zijn rechten, dewijl het tot dusver belast was met de buitenlandie politiek en de verdediging van de Saar).

4. Drie maanden nadat alle (derhalve Jok de Duitsgezinde) politieke partijen volledig vrij zijn geworden om verkiezingscampagnes te voeren, zal een volksstemming worden gehouden. Een stemming, welke voor Frankrijk geen groot risico inhoudt, dewijl er slechts gestemd zal worden over de vraag, of de Saarlanders vóór of tegen het statuut zijn, en aiet of zij vóór of tegen de aansluiting bij West-Duitsland zijn.

5. Het statuut zal niet meer kunnen worden gewijzigd voordat met Duitsland een vredesverdrag is gesloten, hetgeen slechts mogelijk is na de Duitse eenwording. Kort samengevat houden de overeenkomsten als het voornaamste het volgende belangrijke in.

Ten eerste: Frankrijk en West-EKiitsland hebben thans door een gezamenlijke overeenkomst het zo moeilijk op te lossen Saarprobleem opgelost. Ten tweede: West-Duitsland heeft zijn souvereiniteit herkregen, mag zich weer bewapenen en is als vijftiende lid van het Noord-Atlantische pact aangenomen.

Dat deze gang van zaken de Russische autoriteiten allerminst naar de zin is, laat zich verstaan. Zij hebben steeds een West-Europese samenwerking met Amerika zoeken te verhinderen. Dikwijls is het hun ook gelukt in deze een spaak in het wiel te steken. Zo verliepen de Berlijnse conferentie en die van Geneve gunstig voor hen; zo ook de Brusselse samenkomst. Er is dan ook in hun kamp alles in het werk gesteld om die samenwerking te beletten. Er zijn daarin jubeltonen opgegaan, toen het Franse parlement het Europese verdedigingsverdrag verwierp. Zelfs heeft de Russische regering nog gepoogd ook nu weer de totstandkoming van de West-Europese samenwerking met Amerika te verhinderen. Zij heeft daartoe een nota verzonden, waarin de Amerikaanse, de Engelse en de Franse regering worden uitgenodigd om met haar afgevaardigden in November een viermogendhedenconferentie te beleggen ter bespreking van de Europese en Duitse aangelegenheden. Daarmede heeft zij vrijwel niets bereikt, althans de verwezenlijking der samenwerking niet kurmen beletten. Zelfs de Franse regering heeft er geen oor aan verleend. Zij besloot toch de besprekingen door te zetten, en zo lang deze besprekingen niet beëindigd waren, da nota terzijde te leg­ gen. De nota zelf zal nu in onderling overleg door de Amerikaanse, de Engelse en de Franse regering besproken en beantwoord worden. Hierbij staat het wd als vrij zeker vast, dat de Engelse en Amerikaanse regeringen een afwijzende houding tegen de nota zullen aannemen. De houding van de Russische regering heeft er sterk aan mede gewerkt, dat de door ons besproken overeenkomsten tot stand zijn gekomen. Zij deed zich wel tegenover heel de wereld voor als ging de vrede onder de volken haar zeer ter harte. De feiten zijn echter wel heel anders geweest. Zij heeft ongetwijfeld de hand gehad in het uitbreken van de Koreaanse oorlog, alsook in die, welke in Zuid-Oost-Azië gewoed heeft. Zij sprak wel de taal van een vredesapostel als zij de ontwapening bepleitte, doch als het er op aankwam, dan wüde zij de volken, welke haar tegenstanders waren, ontwapend of minder bewapend hebben, maar toch altijd zo, dat Rusland daarbij de sterkst bewapende mogendheid bleef. Zij heeft wel voorgesteld dat de bezettingstroepen uit Duitsland zouden worden teruggetrokken — hetgeen zeer in hun voordeel was — maar zij weigerde hardnekkig om de bezettingstroepen uit Oostenrijk terug te nemen, omdat zulks niet in haar belang was.

Zo was en is het Russische gevaar dan ook aUerminst denkbeeldig. Daarvan waren al de regeringen, niet het minst de Amerikaanse, diep doordrongen. Dit gevaar is stelhg mede een dikke stok achter de deur geweest, welke tot samenwerking heeft gedrongen; een samenwerking, welke een heel wat betere is dan de Europese eenheid, welke men door middel van het zeer verwerpelijke Europese verdedigingsverdrag dacht te verkrijgen. Nochtans geldt in deze ook steUig het woord van de psalmist: Vertrouwt niet op prinsen.

In het kort nog het navolgende. Tengevolge van de orkaan „Hazel" en de daarop gevolgde overstromingen zijn in Ontario tot dusver 78 doden geteld, terwijl nog 15 personen vermist wordeiL Naar schatting zijn 2000 personen dakloos geworden, waarbij de schade aan eigendommen, welke nog niet nauwkeurig berekend kan worden, op een bedrag van 20 tot 100 miUioen dollar wordt geschat.

Holland Mash, waarin in hoofdzaak Nederlandse emigranten wonen, betreffende, , wordt medegedeeld, dat dit gebied 3 tot 10 meter onder water heeft gestaan, waardoor de woningen van ongeveer 1200 mensen zijn getroffen. Er ïs aldaar veel van de oogst verloren gegaan en tevens grote schade aangericht aan andere bestaansmiddelen.

Aan Nederlanders, die inlichtingen wensen te ontvangen over hun in Holland Marsh wonende familie of vrienden, wordt door het informatiebureau van het Nederlandse Rode Kruis, Jan Evertstraat 9, Den Haag, dat bereid is eventueel bemiddeling voor het verkrijgen van inlichtingen over hen te verlenen, aangeraden een brief, direct gericht aan familieleden of vrienden, te zenden, daar zulks in vele gevallen het snelst resultaat zal opleveren.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 oktober 1954

De Banier | 8 Pagina's

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 oktober 1954

De Banier | 8 Pagina's