BUITENLANDS OVERZICHT

De wereld wordt ons in Gods Woord op tal van plaatsen beschreven als een oord van onzalige onrust. Wie heeft deze daarop gebracht? Wie anders dan de mens? De Heere heeft haar in haar oorspronkelijke staat goed geschapen, zodat er rust en vrede op was; zelfs het lam en de wolf konden daarop eenmaal in vrede samen terneerliggen.

Nu kan men wel waarnemen, hoe van verschillende zijden er alles op gezet wordt om de onrust van de wereld te verbannen en de vrede onder de volken te stichten. Doch hoe zal men daar ooit in kunnen slagen, indien men geen acht slaat op de oorzaak van de onrust en de onvrede, namelijk de zonde. Het is toch een bedroevend verschijnsel, dat men gemeenlijk met veel meer vrees bezet is voor de oorlog dan voor de zonde, ja, zelfs in de meeste gevallen geen vrees voor de zonde kent.

En dat dit metterdaad zo is, vertonen ons de feiten. De Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Dulles, verklaarde in zijn verslagen over zijn reis naar het verre Oosten, welke hij in Amerika na zijn terugkeer gaf, verontrust te zijn over de toestand, welke hij aldaar had aangetroffen.

Daaruit bleek, dat hij het uitbreken van een oorlog in dat gebied, waarin 2X> wel de Chinese communisten als de nationalisten grote troepenmachten samentrekken, volstrekt niet als onmogelijk beschouwde, . Naar men aanneemt maken de communisten zich voor een aanval gereed en trekken de nationalisten hun troepen op de bedreigde punten samen om die aanval te kunnen afslaan.

' Het is volstrekt niet onwaarschijnlijk, dat mede met het oog daarop Dulles gezegd heeft, dat als ergens een openlijke aanval van de communisten in Azië plaats vindt, dit naar alle waarschijnlijkheid een algemene oorlog in. dit gebied zal inleiden, waarbij de Verenigde Staten van Amerika' nieuwe en krachtige precisies wapens zouden moeten gebruiken. De communisten zullen dan — zo merkte Dulles vervolgens op — in hun berekening hebben opgenomen, dat de Verenigde Staten verdragen met de regering van de nationalistische Chinezen en die van Zuid-Korea hebben gesloten. Daarom, zo drukte hij zich uit, moet China als één geheel worden beschouwd, en als het tot een oorlog zou komen, zouden de Chinezen in het Noorden, Zuiden en in het centrum, kortom overal, een front moeten vormen.

Over de Amerikaanse pohtiek ten aanzien van Formosa, zeide hij, dat de bevoegdheid, welke het Congres onlangs aan president Eisenhower heeft gegeven voor het gebru& van Amerikaanse strijdkrachten in het gebied van Formosa, een verdediging mogelijk maakt, die plooibaar zal zijn en niet noodzakelijkerwijs beperkt is tot een statische verdediging van Formosa en de Pescadores zelf. Verder sprak DuUes de hoop uit, dat de huidige militaire activiteit van de Chinese communisten in het gebied niet in feite het eerste stadium van een aanval tegen Formosa en de Pescadores zal zijn. Ook hoopte hij, dat een staakt-het-vuren in dat gebied tot stand zal komen, doch hieraan voegde hij toe: De Chinese communisten scshijnen vastbesloten te zijn om Formosa te veroveren.

De Verenigde Staten van Amerika — bracht hij voorts in het midden — moeten zich niet 'beschaamd gevoelen over de grote mat© van zelfbeheersing, welke zij aan de dag gelegd hebben; waaraan hij onmiddellijk toevoegde, dat zij echter immer moeten beseffen, dat de vrije landen van het Westelijk deel van de Stille Oceaan en Zuid-Oost-Azië snel hun vrijheid zullen verliezen, als zij gaan denken, dat het Amerikaanse verlangen naar vrede inheeft vrede tot elke prijs. De Verenigde Staten van Amerika moesen, als de gelegenheid zich voordoet, duidelijk maken, dat zij bereid zijn krachtig stand te houden en, indien no^ dig, geweld met groter geweld te keren. Dit laatste hield een directe waarschuwing aan de Chinese commxmisten in, die de evacuatie van de Tatsjen-eüanden door de nationalistische Chinezen uitleggen als een bewijs, dat Amerika slechts een papieren tijger is. Deze propagandistische uitlegging — merkte Dulles op — heeft ten doel om bij de kleine landen in Azië, die door de communisten bedreigd vv'orden, de indruk te vestigen, dat Amerika altijd wel een reden zal vinden om ziöh terug te trekken als het rode China müitair geweld zal gebruiken, en dat het dan stellig de winnende partij zal zijn.

Vrijwel op hetzelfde ogenblik, dat Dulles verslag gaf over zijn reis naar het verre Oosten, deed de Engelse minister van buitenlandse zaken. Eden, dit in het Engelse parlement over zijn reis. Daarbij kwam voor het eerst helder en openlijk aan de dag, dat diens opvatting inzake de toestand aldaar afwijkt van die van DuIIes. Hij verklaarde namelijk, dat de nationalistische Chinezen er goed aan zouden doen hun strijdkrachten van de eilanden vlak voor het Chinese vasteland (Quemoy en Matsoe) terug te trekken; hetgeen de nationalistische Chinezen en ook Amerika blijkbaar niet willen doen._

Tevens verklaarde Eden bij deze gelegenheid, dat de nationalistische Chinese regering behoort te 'beloven geen aanval op het vasteland van China te zullen doen, zonder dat zij daarmede haar rechten op dit vasteland prijsgeeft, en dat de rode Chinese regering zich er van heeft te onthouden Formosa en de Pescadores aan te vallen hoewel het daarmede zijn rechten op die eilanden niet behoeft prijs te geven.

Zouden — zo oordeelde Eden — beide partijen zich op deze wijze beheersen, dan zou de kwestie van de communistische Chinese vertegenwoordiging in de Organisatie der Verenigde Naties en de toekomstige status van Formosa en de Pescadores aan internationale overweging kunnen worden onderworpen, al zouden vele hinderpalen de oplossing van deze kwestie nog in de weg staan. Vervolgens deelde Eden mede, dat Engeland nog steeds met de Russische en de Chinese communistische regering onderhandelt over de kwestie Formosa, en dat er op het ogenblik door middel van een internationale conferentie geen oplossing van deze kwestie te verwachten is. Tenslotte verklaarde Eden nog, dat de Amerikaanse regering reeds positieve bevidjzen had gegeven van haar verlangen de spanning onder de volken te doen afnemen en het gevaar van het uitbreken van een oorlog te verminderen, door de nationalistische Chinese regering er in de laatste weken van af te houden een aanval op het vasteland van China te doen en door haar aansporing om de Tatsjen-eilanden te ontruimen.

Voegt men hier nog bij, dat de Amerikaanse regering van plan is, wat door het huis van afgevaardigden is toegejuicht, om de Amerikaanse vloot te versterken, onder meer door 34 nieuwe schepen te bouwen en 28 andere te moderniseren, ten bedrage van de geweldige som van ƒ 5.004.600.000.-, dan levert ook dit overzicht ons het bewijs, dat er nog een hevige onrust in de wereld heerst en de vrede daarin bij lange niet teruggekeerd is.

Zelfs is het hierbij al weder zo ver gekomen, dat er in Zuid-Vietnam thans weder danig gevochten en bloed vergoten wordt. Daarin is een oorlog uitgebroken, welke alles weg heeft van een burgeroorlog, al noemt de minister-president Diem van dit land dit dan ook schromelijk overdreven.

Deze zienswijze van Diem wordt echter danig weersproken door een rapport van de subcommissie van het Franse parlement, waarin verklaard wordt, dat de minister-president Diem er niet in ge­ slaagd is zijn land voor communistische infiltratie te vrijwaren, en dat hij zich c^ het ogenblik nog alleen staande houdt met Amerikaanse dollars. In haar rapport doet de commissie de voorspelhng, dat de communisten bij de verkiezingen ia 1956, welke volgens de overeenkomst van de conferentie van Geneve in het gehele land gehouden moeten worden, ook Zuid-Vietnam in hun macht zuUem krijgen.

Volgens Diem is deze gehele strijd or» de macht tussen machtige godsdienstig» sekten en hem terug te brengen tot eem geval van corruptie. Er werd van regeringswege namelijk ontdekt, dat van de elf compagnieën van het leger van deza sekten, die op de monsterrol voorkwamen en waarvoor de regering betaalde, er slechts twee bestonden. Toen de regering daartegen de nodige maatregele» wilde nemen, vluchtten — aldus Diem — deze troepen naar de bergen.

De Franse regering vat de toestand in Indo-China en speciaal in Vietnam terecht niet licht op. Zij is van oordeel, dat deze toestand zo ernstig is, dat zij aa» de regeringen van Amerika en Engeland heeft voorgesteld om gezamenlijk 'n bespreking daarover te houden en gezamenlijk de nodige maatregelen te nemen.

Ook in het in Indo-China gelegen Cambodja vertonen zich tekenen van onrust. Koning Noradom Soemarit, die nog niet lang geleden zijn zoon als koning is opgevolgd, heeft dezer dagen de internationale controle-commissie op de nalevving van het bestand er openlijk van beschuldigd zich in binnenlandse aangelegenheden van zijn land te hebben gemengd. Hij verklaarde, dat het volk vaa Cambodja het beslissende woord behoort te hebben over de door zijn zoon voorgestelde hervormingen.

In liet kort nog het navolgende.

Italië heeft de Londens-Parijse accoorden aangenomen. Nadat zij reeds eerder door de nationale vergadering warea aanvaard, zijn zij nu ook door de senaat goedgekeurd.

De Franse regering beijvert zich om deze ook door de Franse senaat goedgekeurd te krijgen.

President Eisenhower heeft nog eens opnieuw verzekerd, dat de Amerikaanse strijdkrachten in Europa zullen gestationneerd blijven, ook nadat de Londens-Parijse accoorden door de Europese parlementen zijn aangenomen.

In Engeland dreigt er een scheuring in de Labourpartij te komen. De leider dier partij, Attlee, wil Bevan, die gedurig tegen diens leiding in verzet komt, uit de partij gestoten zien. Of het echter daartoe zal komen, staat te bezien. Attlee ondervindt bij zijn poging op zijn beurt veel verzet. Mocht het echter zo ver komen, dan zal Bevan allicht een meer links georiënteerde partij stichten.

In Hongarije heeft de Hongaarse communistische partij in een uitgebreid rapport de minister-president Imre Nagy van anti-marxistische neigingen beschuldigd, waarbij hem, evenals dit Malenkof in Rusland gedaan is, verweten wordt, dat hij de Hongaarse zware industrie verwaarloosd zou hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen